Το πιο δύσκολο κομμάτι για ν’ αλλάξετε της ζωή σας, είναι να ξεκινήσετε. Αυτή την περίοδο τον περασμένο χρόνο, ζούσα με το φίλο μου που είμασταν μαζί πολλά χρόνια, και είχαμε βαλτώσει. Δεν μπορώ να πω αν δουλεύαμε τους τελικούς μας φόβους, πριν από την πραγματοποίηση μιας μεγαλύτερης δέσμευσης ή απλά ήμασταν χαμένοι μέσα και έξω από ευτυχισμένες στιγμές στο δρόμο της πλήρους διάλυσης. Βασανιζόμουν «να πάρω μια απόφαση», και ήθελα να ξέρω πότε – αν ποτέ – θα τελειώσει. Αλλά όταν εκείνη η στιγμή ήρθε τελικά, δεν χρειαζόταν να πάρω καμία απόφαση για τίποτα. Απλά ανακοινώθηκε το αναπόφευκτο: Μετακόμιζα.

Μέχρι τότε, είχα στραφεί στους φίλους, στην οικογένεια, στους συναδέλφους ακόμα και σε ψυχολόγο για υποστήριξη. Αλλά όταν ήρθε ξαφνικά η ώρα να πακετάρω τα πράγματά μου και να φύγω από το διαμέρισμα, το έκανα ως επί το πλείστον μόνος μου.  Ενώ οι φίλες μου ήθελαν να με βοηθήσουν με τη μετακόμιση, όταν έφτασα έξω από το νέο μου διαμέρισμα, ένιωσα απλά ότι ήταν πολύ προσωπικό για να το μοιραστώ: Επεξεργαζόμουν την απώλεια μέσω εκκαθάρισης, πακεταρίσματος και ξεπακεταρίσματος.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, κατέληξα να βασιστώ στο best-seller βιβλίο της γκουρού Marie Kondo «Το μαγικό ξεκαθάρισμα που σας αλλάζει τη ζωή». Το “μαγικό”, που βρήκα, ήταν το ότι εμπιστεύτηκα την εμπειρία της Kondo και το ότι παραδόθηκα στις μεθόδους της. (Συναισθηματικά εξαντλημένη, το βρήκα σαν μια μεγάλη ανακούφιση). Ποτέ δεν είχα χρησιμοποιήσει ένα βιβλίο αυτοβοήθειας πριν, αλλά είμαι απόλυτα σίγουρη ότι κάπως έτσι λειτουργούν.

Ένα χρόνο αργότερα, καθώς πλησιάζει ο χρόνος για αποφάσεις, σκεφτείτε αυτή τη διαδικασία, αν είστε έτοιμοι για ένα νέο ξεκίνημα .

Καθαρίστε το χάος.  

Ίσως έχετε ακούσει για τη μέθοδο Marie Kondo. Έχει σχέση με τη διαίσθηση, την ευγνωμοσύνη, και την απελευθέρωση. Πώς να τη χρησιμοποιήσεις:

Χωρίς οίκτο. Θα πρέπει να ακολουθήσετε την μέθοδο της Kondo, σαν να μην έχετε ελεύθερη βούληση να αμφισβητήσετε τη σοφία της. Όταν λέει να καθαρίζετε ανά κατηγορία (π.χ.: βιβλία) και όχι το δωμάτιο ή το χώρο (π.χ.: το γραφείο, την κουζίνα, το υπόγειο), ακούστε την. Κάντε ένα τεράστιο σωρό από όλα τα βιβλία σας, τα πουλόβερ, τα περιδέραια, οτιδήποτε, και ξεκινήστε. (Προτείνω να ρυθμίσετε το χρονόμετρο για κάθε κατηγορία για να είστε σε εγρήγορση).

Η κύρια πράξη αφορά την επιλογή ενός αντικειμένου – μιας μπλούζας απ’ το κολέγιο, τα σκουλαρίκια που σου έδωσε η μητέρα του, ένας τουριστικός οδηγός – και να αναρωτηθείτε  αν “σας δίνει χαρά”. Αν δεν το κάνει, μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτό, ακόμη και αν κάποτε σας έκανε ευτυχισμένους. Αναγνωρίζετε ότι ο σκοπός του στη ζωή σας τελείωσε, και όσο γελοίο κι αν ακούγεται, θα πείτε ευχαριστώ. Θα πείτε: «Ευχαριστώ πουλόβερ, που με ζέσταινες όταν ήμουν 25, αλλά τώρα φαίνεσαι τόσο ντεμοντέ, και θα κάνεις πιθανότατα κάποιον άλλον πολύ πιο ευτυχισμένο». Και μετά μπορείτε να το βάλετε σε μια τσάντα, και να συνεχίσετε.

Προτού το καταλάβετε, θα έχετε ξεκαθαρίσει χωρίς ενοχές ένα σημαντικό μέρος της ακαταστασίας της ζωής σας, και θα μείνετε μόνο με τα αγαπημένα σας πράγματα. Και το πιο σημαντικό, θα έχετε γίνει πιο έμπειροι, στο πώς να εμπιστεύεστε το ένστικτό σας, να εκφράζετε την ευγνωμοσύνη, και να εγκαταλείπετε κάτι.