Το περίφημο cheesecake όπως όλα δείχνουν έχει καταγωγή από την αρχαία Ελλάδα, ή τουλάχιστον, σε πιο πρωτόγονη μορφή! Οι αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες, γιόρταζαν με ένα είδος cheesecake γεμιστό με τυρί και μέλι ύστερα από τους αγώνες πεντάθλου. Οι ίδιοι γνώριζαν τις σχέσεις μεταξύ της σωματικής ικανότητας και των επιλογών του τρόπου ζωής για τον λόγο αυτό πραγματοποιούσαν αυστηρή διατροφή προκειμένου να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους.
Όπως και το σύγχρονο cheesecake, η αρχαία ελληνική έκδοση του αποτελούσε μια ικανοποίηση και συνδυαζόταν με άφθονο κρασί στο τέλος μιας γιορτής.
Ιστορικά το 250 π.Χ. ο Έλληνας ποιητής Αρχέστρατος, έγραψε ένα γαστρονομικό ταξιδιωτικό οδηγό που ονομαζόταν «Ηδυπάθεια» και σε ένα από τα κομμάτια που έχει διατηρηθεί, κάνει αναφορά στο εν λόγω επιδόρπιο:
«Αποδεχτείτε ένα κέικ τυριού που παρασκευάζεται στην Αθήνα. Ή αν δεν μπορείτε να το βρείτε, πάρτε από κάπου αλλού, βγείτε έξω και ζητήστε λίγο αττικό μέλι, αφού αυτό θα κάνει το κέικ τυριού σας θαυμάσιο». Δυστυχώς,όμως δεν περιείχε κάποια συνταγή.
Το εγχειρίδιο του Cato, « De Agri Cultura» του 160 π.Χ. δεν αποτελεί μόνο ένα δείγμα της επιβίωσης της λατινικής πεζογραφίας, αλλά και ένα δοξασμένο blog για φαγητά και περιλαμβάνει όχι μόνο μία αλλά αρκετές συνταγές για cheesecake!
Η μόνη πιθανή διαφορά μεταξύ ενός αρχαίου ελληνικού cheesecake και ένας ρωμαϊκού, σύμφωνα με τις μελέτες του food blogger Άντριου Κολέτι, είναι πως οι Έλληνες δε χρησιμοποιούσαν αυγά.
Οι συνταγές για cheesecake του Cato περιλαμβάνουν μια γλυκιά εκδοχή που ονομάζεται savillum και μία αλμυρή με το όνομα libum. «Συχνά δίνονταν ως θρησκευτικές προσφορές» είπε ο Κολέτι.
Αυτή είναι η πρωτότυπη συνταγή του Cato:
«Σχηματίστε το κέικ ως εξής: βάλτε μία μονή στρώση ζύμης σε όλη την επιφάνεια της βάσης. Καλύψτε στη συνέχεια με το μίγμα τυριού και μελιού. Βάλτε άλλη μία στρώση ζύμης από πάνω και συνεχίστε έτσι μέχρι να χρησιμοποιήσετε όλο το τυρί και το μέλι… Ολοκληρώστε με μια στρώση ζύμης και στη συνέχεια βάλτε το στο φούρνο και βάλτε από πάνω ένα προθερμασμένο καπάκι».