Constantine Venetopoulos, σεναριογράφος και σκηνοθέτης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Συναντήσαμε τον Constantine Venetopoulos και μιλήσαμε για τη νέα του ταινία με τίτλο «A Man in the Attic»
Το ηλιόλουστο και καλοκαιρινό απόγευμα της περασμένης Πέμπτης, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Constantine Venetopoulos μας υποδέχτηκε στον ειδυλλιακό υπαίθριο χώρο της Αίγλης Ζαππείου, όπου πραγματοποιήθηκε ένα private screening της νέας του ταινίας με τίτλο «A Man in the Attic».
Τα τελευταία χρόνια ο Constantine Venetopoulos ζει στη Νέα Υόρκη, όπου γύρισε το «A Man in the Attic», ένα σκοτεινό ψυχολογικό δράμα που εστιάζει στην οικογένεια και τους οικογενειακούς δεσμούς.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο mononews.gr, ο Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος μας μίλησε για το ύφος της ταινίας, την έμπνευσή του, τους ταλαντούχους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζεται, ενώ αναφέρθηκε και στα μελλοντικά του σχέδια.
Πες μου λίγα λόγια για την ταινία και την πλοκή της.
Η ταινία είναι ένα project που το δουλεύω ουσιαστικά 10 χρόνια και πριν από 3 χρόνια πήρε την τελική του μορφή.
Από τότε ξεκίνησα να γνωρίζω τους ανθρώπους που συνεργαστήκαμε στην παραγωγή και στη δημιουργία της ταινίας.
Ζω στη Νέα Υόρκη και το γυρίσαμε στη Νέα Υόρκη. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος και υπερήφανος, γιατί παίρνει πάρα πολύ χρόνο για να καταφέρει να τελειώσει μία ταινία μεγάλου μήκους και έχει βγει όπως ήθελα.
Είναι πραγματικά αυτό που ονειρευόμουν.
Ποιο είναι το ύφος της ταινίας;
Είναι κάτι μεταξύ ψυχολογικού δράματος και ψυχολογικού θρίλερ.
Έχει να κάνει με μία οικογένεια, τις οικογενειακές σχέσεις και τις αναμνήσεις.
Θα έλεγα ότι είναι experimental, καθώς έχει μία αναζήτηση που δεν τελειώνει.
Ποια είναι η πηγή έμπνευσης για την ταινία;
Τα συναισθήματα, οι οικογενειακές σχέσεις, οι αναμνήσεις, το πώς ξαναπλάθουμε το παρελθόν μας όσο μεγαλώνουμε.
Το παρελθόν είναι ένα συνεχώς μεταλασσόμενο concept και γενικά ήθελα να βγάλω πολλά πράγματα στην παιδική ηλικία, που αναλύεις, πληγώνεσαι, βλέπεις, νιώθεις.
Εγώ όταν τα εκφράζω αυτά είναι σαν ψυχοθεραπεία για μένα με κάποιον τρόπο.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλεις να περάσεις στο κοινό;
Να μπορούμε να επικοινωνούμε, αλλά πιο πολύ θέλω να δείξω πώς μέσα από τα συναισθήματα ενωνόμαστε.
Αν εγώ νιώσω αυτό που εσύ έχεις μέσα σου, θα έχουμε επικοινωνήσει παραπάνω.
Ταυτόχρονα, με την τέχνη εκφράζεσαι, γι’ αυτό χρησιμοποιώ διάφορα εργαλεία. Μέσα η ταινία έχει διάφορες τέχνες, από μπαλέτο μέχρι όπερα.
Πώς επέλεξες τους ηθοποιούς της ταινίας;
Ήταν μία πολύ χρονοβόρα διαδικασία το να βρω τους σωστούς ανθρώπους.
Ο πρωταγωνιστής είναι ένα 3χρονο παιδί, το οποίο είχα γνωρίσει από βρέφος. Το έβλεπα να εξελίσσεται και ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον παιδάκι, πολύ προχωρημένο μυαλό και ήξερα ότι μπορούσε…
Η αλήθεια είναι ότι πολύ από το σενάριο χτίστηκε γύρω από αυτή την προσωπικότητα.
Για τους υπόλοιπους ηθοποιούς, είναι ένα πολύ ωραίο cast. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας Άγγλος ηθοποιός, πολύ ταλαντούχος, o Alex Marx.
Γενικά είμαι πολύ υπερήφανος που συνεργάστηκα με μία μπαλαρίνα, την Luciana Paris, που είναι η κύρια μπαλαρίνα του Lincoln Center. Έχει κάνει το «Black Swan» στην Αμερική, σε πολλά θέατρα.
Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξε σε ταινία και ήταν πολύ συγκινητική εμπειρία για μένα. Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ταινίας.
Επίσης κάναμε το debut της Emma Hepburn Ferrer, η οποία είναι εγγονή της Audrey Hepburn. Είναι μία καλλιτέχνιδα-μοντέλο και είναι η πρώτη φορά που παίζει σε ταινία.
Επίσης έχουμε όπερα από μία πολύ ταλαντούχα opera singer, την Leslie Ann Lopez, την αδελφή της Jennifer Lopez.
Συνεργάζομαι γενικότερα με την οικογένεια της Lopez σε διάφορα projects.
Είναι πολλοί άνθρωποι της τέχνης με τους οποίους συνεργαστήκαμε. Δεν κάναμε casting ακριβώς. Ήταν μία συνένωση ανθρώπων.
Πόσο καιρό διήρκεσαν τα γυρίσματα;
Η ταινία γυρίστηκε σε 12 μέρες και μετά είχαμε άλλες δύο μέρες γυρίσματα για catch up. Ουσιαστικά, όμως, ήταν 12 μέρες τα κεντρικά γυρίσματα.
Πότε κάνει πρεμιέρα;
Η πρεμιέρα είναι τον Νοέμβριο στη Νέα Υόρκη.
Δεν γνωρίζω το μονοπάτι της ταινίας στην Ελλάδα, γιατί είναι μία αμερικανική παραγωγή. Άρα πρώτα θα δούμε το «δρομολόγιό» της στην Αμερική και μετά εδώ. Να δούμε αν έχει αγορά και απήχηση.
Υπάρχουν κάποιοι σκηνοθέτες ή σεναριογράφοι από τους οποίους αντλείς έμπνευση;
Εμπνέομαι από διάφορους, όπως τον Lars von Trier, τον Darren Aronofsky, τον Terrence Malick και πιο πρόσφατα τον Γιώργο Λάνθιμο.
Θα ήθελες να γράψεις κάτι και για την τηλεόραση ή επιθυμείς να επικεντρωθείς στον κινηματογράφο;
Για μένα δεν είναι σινεμά, τηλεόραση, βιβλίο, σενάριο. Είναι όλα μαζί. Να υπάρχει δημιουργικότητα, ενδιαφέρον, μία φλόγα από κάτι και να το κυνηγάμε.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αυτή τη στιγμή ένα παράλληλο project που δουλεύω πολύ καιρό λέγεται «Draw with Me» και είναι ένα ντοκιμαντέρ για ένα παιδάκι και συγκεκριμένα το ανίψι της Jennifer Lopez (Brendon Scholl), που είναι transgender. Γεννήθηκε κοριτσάκι και έχει κάνει μετάβαση σε αγόρι.
Είναι όλη αυτή η ιστορία και έχει συζητηθεί πολύ στην Αμερική. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό.
Μόλις τώρα έγινε η παρουσίαση στα Ηνωμένα Έθνη, το έχουμε δείξει στο Tribeca Film Festival.
Είναι ένα ντοκιμαντέρ σε συνεργασία με το Trevor Project, την μεγαλύτερη γραμμή ζωής, που ειδικεύεται στην αποτροπή αυτοκτονίας σε άτομα της LGBTQ κοινότητας, στις ΗΠΑ.
Αυτό ολοκληρώθηκε και ετοιμαζόμαστε να δουλέψουμε σε μια σειρά από ντοκιμαντέρ βάσει αυτού. Άρα τα επόμενα χρόνια θα ασχοληθώ αρκετά με αυτό.
Επίσης επεξεργάζομαι ένα θρίλερ στο μυαλό μου, με κάποιους συνεργάτες.
Οπότε σε αυτό το είδος κυμαίνεσαι, το ψυχολογικό θρίλερ;
Τώρα έχει αρχίσει να με ενδιαφέρει σαν είδος και το gender. Ως ντοκιμαντέρ, και καλλιτεχνικά και δημιουργικά.
Είχα κάνει ένα μικρού μήκους με τον Bill Skarsgard («It»/«Το Αυτό»), ήταν πάλι για gender, το «Stone Appears» (διαθέσιμο για προβολή εδώ).
Μετά το τέλος της συνέντευξης και γύρω στις 21.20 με τον κόσμο να έχει γεμίσει το open air της Αίγλης Ζαππείου και το σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι να έχει υψωθεί ψηλά στον ουρανό, ξεκίνησε η προβολή.
Η πλοκή του A Man in the Attic
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ένας επίδοξος συγγραφέας (Alex Marx), ο οποίος, όμως, αντιμετωπίζει ψυχοσωματικά προβλήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γράψει.
Παρά το γεγονός ότι επιμένει πως κάτι δεν πάει καλά με τον ίδιο σωματικά, ο παθολόγος του τον συμβουλεύει -και εν τέλει τον πείθει- να επισκεφτεί έναν ψυχολόγο (Jack Sochet), ο οποίος επιχειρεί να εντοπίσει τη ρίζα του προβλήματος, μέσω του υπνωτισμού.
Με αυτόν τον τρόπο, ο πρωταγωνιστής βιώνει ένα ταξίδι αναζήτησης, επιστρέφοντας στα παιδικά του χρόνια και συγκεκριμένα στην ηλικία των 4 ετών προκειμένου να βρει τι είναι αυτό που τον κρατάει πίσω και του δημιουργεί φόβο.
Εκεί μαθαίνουμε πως οι γονείς του (Sonja Morgan, Michael Matucci) είναι ιδιαίτερα σκληροί απέναντί του, ειδικότερα ο πατέρας του, ενώ μία κακή ανάμνηση που όλον αυτόν τον καιρό είχε καταφέρει να αποβάλλει σχεδόν πλήρως από τη μνήμη του, επανέρχεται στην επιφάνεια.
Παρ’ όλο που ο ίδιος είχε ξεχάσει τη συγκεκριμένη ανάμνηση, υποσυνείδητα τον στοιχειώνει στο παρόν.
Το story του «A Man in the Attic» σίγουρα μας άγγιξε, ενώ ξεχώρισε η εντυπωσιακή σκηνοθεσία και φωτογραφία.
Στο τέλος ο κόσμος καταχειροκρότησε τόσο την ταινία όσο και τον δημιουργό της, Constantine Venetopoulos.
