Λάκης Λαζόπουλος: Με κυνηγάνε οι Αδωνισμένοι

Ο Λάκης Λαζόπουλος εμφανίστηκε το βράδυ της Τρίτης στην εκπομπή του και όπως ήταν αναμενόμενο απάντησε σε όλες τις επικρίσεις, που είχε δεχτεί μετά το σχόλιό του απέναντι στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Wolfgang Schäuble με το οποίο προκάλεσε την αντίδραση αρκετών σχετικά με τους ΑμεΑ.

Για την ακρίβεια ο ηθοποιός ξεκίνησε το «Αλ Τσαντίρι Νιούζ» με ένα από τα γνωστά βιντεάκια του, όπου επώνυμοι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης φαίνονταν να τον κυνηγούν. «Πιάστε με! Να’ μαι πιάστε με! Καλησπέρα! Με κυνηγάνε οι Αδωνισμένοι, διότι τη σήμερον ημέρα αν δεν είσαι νεοχουντικός ή παλαιοχουντικός, μέλλον δεν έχεις στην ελληνική τηλεόραση, στη σημερινή κατάντια. Η ελεύθερη σκέψη είναι υπό διωγμόν!» ανέφερε μπαίνοντας στο στούντιο.

Ο Λαζόπουλος μίλησε για σχέδιο κάποιων κύκλων εναντίον του, που παρακολουθούν το Τσαντίρι και αναζητούν ευκαιρία να του επιτεθούν. Αναφέρθηκε και πάλι στον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος όπως είπε το ξεκίνησε πρώτος, αναλαμβάνοντας, όπως είπε συμβόλαιο εκτέλεσης.

Η φράση του Λάκη Λαζόπουλου στο Αλ Τσαντίρι του Φεβρουαρίου προκάλεσε ένοντες αντιδράσεις: «Ο Σόιμπλε έχει δύο εμμονές. Όσο και αν φανεί σκληρό αυτό που θα πω, όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μία καρέκλα σιγά σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα, εγώ το λέω παράνοια, το λέω παραφροσύνη»!» είχε πει χαρακτηριστικά και προκάλεσε γενικό ξεσηκωμό στα social media αλλά και προαναγγελίες μηνύσεων κατά του ηθοποιού. Όλα αυτά οδήγησαν σε γραπτή του απάντηση αρχικά, ενώ μέσα από το Αλ Τσαντίρι της Τρίτης ο Λάκης Λαζόπουλος επανέλαβε τη θέση του ως προς το γεγονός και ξέσπασε κατά όσων του επιτίθενται, κατά του Άδωνι Γεωργιάδη και των δημοσιογράφων.

Συγκεκριμένα, ο Λάκης Λαζόπουλος είπε: «Καμιά φορά οι λέξεις από μόνες τους μπορούν να ατυχήσουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ατυχήσει ένα ολόκληρο νόημα. Εγώ μιλούσα και αναφερόμουν στον Σόιμπλε, αναφέρθηκα στον συγκεκριμένο άνθρωπο και την ώρα που μετέφερα τη σκέψη μου για αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο, δεν έβαλα λέξεις διαχωριστικές, να πω συνεχίζω να μιλάω για αυτόν τον συγκεκριμένο, θεωρώντας ότι όλοι καταλαβαίνουν για ποιον μιλάω. Επειδή όμως την ώρα που μιλάει κανείς ιδιαίτερα σε εποχές που έχουν στενέψει τα μυαλά, οι καρδιές και οι ψυχές των ανθρώπων και ψάχνουν και μετράν λέξη λέξη όπως παλιά στη δικτατορία. Ας υποθέσουμε ότι δεν συντρέχουν καθόλου αυτοί οι λόγοι και μπορείς άθελα σου να πεις κάτι και να ξύσεις την πληγή ενός ανθρώπου, σε αυτή την περίπτωση ζήτησα και ζητάω όχι μόνο μία αλλά χίλιες συγγνώμες και θα το έκανα για τον οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο αυτό, αν χωρίς να το θέλω του προκάλεσα κάτι.

Ξέρουν οι άνθρωποι και ποιος είμαι και τι κάνω τόσα χρόνια και δέχομαι και αυτό που είπε και ο πρώτος ομιλητής, ότι η φράση αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει ένα σφίξιμο στην καρδιά. Αλλά εγώ δεν ενοποιώ τους ανθρώπους με βάση ένα πρόβλημα, εγώ πάντα μιλούσα και μιλάω για τον καθένα ξεχωριστά. Ενοποιούμε τους ανθρώπους όταν έχουν ένα ζήτημα, λέμε «Οι αγρότες ζητάνε αυτά», αλλά αν ένας αγρότης σφάξει τη γυναίκα του και αναφερθούμε ειδικά σε αυτόν, δεν σημαίνει ότι αναφερόμαστε σε όλους τους αγρότες που είναι μόνοι τους και τους πιάνει η μοναξιά και σφάζουν.

Ρατσισμός είναι να ενοποιείς τους ανθρώπους και αυτό δεν το έκανα ποτέ στη ζωή μου και κατηγορούμαι για αυτό, επειδή δεν το έκανα. Μετά φτάνουμε σε ακραία συμπεράσματα όπως ας πούμε… είναι πολύ λυπηρό να είναι κάποιος ασθενής και να είναι στο νοσοκομείο. Για κανέναν δεν ευχόμαστε να αρρωστήσει, αλλά όλοι αυτοί που είναι στο νοσοκομείο είναι καλοί άνθρωποι επειδή είναι ασθενείς; Όχι.  28 φόνους να έκανα τέτοιο βρίσιμο δεν τα «έτρωγα», αλλά κατανοώ ότι εδώ υπήρξε μια συγκυρία:

Πρώτον ψάχναν μια φράση να βρουν για να μου επιτεθούν. Έχουν δώσει εντολή σε κάθε Τσαντίρι εδώ και πολύ καιρό να δημιουργούν προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Άδωνις ξεκίνησε πρώτος και το έθεσε και αυτό το θέμα. Έχει αναλάβει συμβόλαιο «εκτέλεσης», ας το βάλω σε εισαγωγικά. Τα κάνουν λοιπόν γιατί θέλουν να σταματήσω και κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι περνάω για να φτάσω σε μια εκπομπή ακόμα και ζωντανός. Βρήκαν λοιπόν αυτή την ευκαιρία.

Δεύτερον βρήκαν έναν τρόπο να υμνήσουν ξανά τον Σόιμπλε. Και βρήκαν μια αφορμή οι δημοσιογράφοι να μην αναφέρουν καθόλου το σχέδιο Σόιμπλε, το οποίο ήταν το κύριο θέμα στην εκπομπή. Περί αυτού μούγκα. Δηλαδή από τις δύο ώρες αυτό που παρατήρησαν είναι αυτό.

Και τρίτον έψαχναν μια ευκαιρία να παίξουν οι δημοσιογράφοι τους ευαίσθητους. Αυτοί που παρακολουθούσαν και σύμπραξαν μαζί με τις κυβερνήσεις στα κοψίματα των συντάξεων των αναπήρων, τους έπιασε τώρα ψυχοπόνος και συγκίνηση. Απόκριες είναι κατάλαβα ότι ήθελαν να ντυθούν συγκινημένοι και ευαίσθητοι και λόγω Τριωδίου τους συγχωρώ.

Από τη μητέρα μου έμαθα πάντα για ότι μου συμβαίνει να ρωτάω το μέσα μου. Δεν περιμένω τα λόγια των άλλων να με πειράξουν και για αυτό κρατώ την ψυχραιμία μου. Αν έπραξα κάτι ενάντια στους ανθρώπους, αυτό είναι το ερώτημα που κάνω. Έχω εσωτερική ταυτότητα, ξέρω ποιος είμαι, ξέρω τι πιστεύω, ξέρω τι πρεσβεύω.

Και δεν πιστεύω ότι ούτε ένας άνθρωπος με σώα την ψυχή του πιστεύει ότι εγώ ήθελα να θίξω και να προσβάλω ανθρώπους. Ήταν ένα ακόμα φεστιβάλ υποκρισίας που στήθηκε από δημοσιογράφους και τους εντολείς τους και με αυτή την ευκαιρία θα εξηγήσω πως λειτουργούν εκβιαστικά συμμορίες δημοσιογραφικές και ηλεκτρονικές συμμορίες μέσα στο διαδίκτυο.

Τέλος, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι που βγάλαν ανακοινώσεις συμπαράστασης και αγάπης, είναι ένα ακόμα φεστιβάλ υποκρισίας από αυτούς που σηκώναν τα χέρια «ΝΑΙ» κάθε φορά που ο Σόιμπλε έλεγε να κόβονται οι συντάξεις με κινητικά προβλήματα. Που θέλουν λοιπόν να οδηγήσουν και να με οδηγήσουν; Να παραιτηθώ; Να κουραστώ; Να πω «Αι σιχτίρ» «Άι στο διάολο»; Και μα τω Θεώ θα το είχα κάνει γιατί έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω μπροστά μου και τα αναβάλω. Αλλά μόνο και μόνο ότι θα υποταχθώ στα καθίκια μου με απειλούν, δεν πάω πίσω. Κι όχι γιατί έχω ψυχολογία ήρωα, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου να φεύγω χωρίς να έχω πει αυτά που σκέφτομαι.

Αυτό που λέει ο Πυθαγόρας: «Το να μην λες την αλήθεια είναι σα να κρύβεις ένα θησαυρό από τον κόσμο». Ό,τι πω, αυτό που νομίζω. Δεν είπα ότι είμαι αντικειμενικός, λέω τη γνώμη μου, την αλήθεια αυτή που εγώ πιστεύω, με τα επιχειρήματα που φέρνω. Δέχομαι την κριτική και τα σχόλια και δέχομαι και τη χολή πολλών ανθρώπων γιατί καταλαβαίνω ότι η ψυχή τους έχει μαυρίσει και ψάχνουν ένα φορτηγό να φορτώσουν τα μίση και την κακή τους την ψυχή. Διατίθεμαι! Δεν έχω θέμα! Αλλά δεν θα με υποχρεώσει κανένας να πίνω τα δηλητήρια του. Τα δηλητήρια επιστρέφονται, δεν τα πίνω. Τέλος!».