Λάκης Γαβαλάς: (Un)loaded, φιλόσοφος, άλιεν ή ο πρώτος Έλληνας ινφλουένσερ;

Aυτοσαρκάζεται. Στο παρελθόν δήλωνε «φιλόδοξος», «αυθόρμητος», «υπερδημοσιευμένος», «ένας διφορούμενος άνθρωπος.» Και σήμερα; Γελάει. Παρατηρεί. Αναλύει. Παραδίδει μαθήματα αισθητικής, επιμονής, μαζί και επιβίωσης.

Ο Λάκης Γαβαλάς υπήρξε πρέσβης της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη. Και τώρα που μαθαίνουμε ότι στις 13 Μαΐου πρόκειται να βγει στο σφυρί, το ακίνητο που μια φορά κι έναν καιρό φιλοξενούσε την αυτοκρατορία που είχε δημιουργήσει στην Κάντζα, εικόνες ζωντανεύουν σε flashback, χρωματιστές και ασπρόμαυρες, σαν ένα καλειδοσκόπιο με φως και σκοτάδι, πυροτεχνήματα και μουσική, ένα ντοκιμαντέρ σε εξέλιξη με πρωταγωνιστή έναν αυτοδημιούργητο ήρωα που πλήρωσε το τίμημα της υπερβολικής φήμης.

Αν ζούσε στο εξωτερικό, θα ήταν ο Bernard Arnault ή ο Francois Pinault, ο Τom Ford, ο John Galliano και ο Marc Jacobs, σε ένα πρόσωπο. Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που συνήθιζε να περνάει τη ζωή του στα αεροδρόμια, έφερε στην Ελλάδα 85 οίκους μόδας, απασχολούσε 300 εργαζόμενους, με αφοσιωμένους πελάτες από τη δεκαετία του 80, αθωώθηκε το 2019, σε ένα one-man show για δυνατούς λύτες.

Επιχειρηματίας, έμπορος, αντιπρόσωπος σημαντικών οίκων και brands στην Ελλάδα και την Κύπρο, μάνατζερ, ιδρυτής του δικού του brand για αγόρια και κορίτσια, «εφευρέτης» της μόδας χωρίς φύλο και ηλικία, art director, σχεδιαστής καπέλων, συγγραφέας («μίας διαδρομής αποτυπωμένης σε 299 σελίδες»), ινφλουένσερ πριν από τους ινφλουένσερ.

Αν δεν τον γνωρίζεις προσωπικά, μπορεί και να μπερδευτείς από τις τόσο περσόνες που παρουσιάζει, ανάλογα με το «μέσο», αν είναι καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή, αν υποδύεται τον κριτή σε talent show, αν φωτογραφίζεται σε περιοδικό ή στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media, σε αναρτήσεις και σε stories, σε ανατρεπτικά πορτρέτα και βίντεο, χωρίς τίποτα να είναι στημένο ή προσχεδιασμένο. Ή μπορεί και να είναι.

Έχει σημασία; Εκείνο που έχει σημασία είναι πως σήμερα, ο Λάκης Γαβαλάς, ο άνθρωπος που συνήθιζε να αφήνει εποχή στα εγχώρια έντυπα με τις γενναιόδωρες καταχωρήσεις, τα μυθικά, θεματικά πάρτι, τις συνεργασίες με κολοσσούς της παγκόσμιας μόδας, άφησε πίσω του τα χρόνια της φυλακής, έγραψε την αυτοβιογραφία του (Λάκης Γαβαλάς, Loaded), επέστρεψε, χωρίς να κρύψει ποτέ κάτι, μοιράστηκε την αλήθεια του, για να ξαναστηθεί στα πόδια του με αξιοπρέπεια.

Αντιμετωπίζει τη μόδα σαν μια ατέλειωτη σκυταλοδρομία. Είναι εξαιρετικά ευφυής, κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Λέει με κάθε ευκαιρία την ηλικία του (σα να μην την πιστεύει κι ο ίδιος), στα 70 του χρόνια παραμένει δραστήριος, υπερκινητικός, φωτογενής, ένας επαναστάτης με αιτία. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις πληθωρικές, όπως και ο ίδιος σε πρώτη ανάγνωση, κειμενολεζάντες που συνοδεύουν τις φωτογραφίες που ανεβάζει τακτικά στο Ιnstagram, στο TikTok και το Facebook. Μιλάει με χιούμορ, μαύρο, εκλεπτυσμένο, νουάρ, όπως όταν αναφέρεται στην ακρίβεια των Louis Vuitton, την «καταραμένη φτώχεια», την εποχή που «αμούστακο αγόρι με παχιά φρύδια, πυκνά μαλλιά, νευρώδες μυϊκό σώμα, ευθυτενές παράστημα», στις στιγμές που κάνει την αυτοκριτική του, απογοητεύεται, επιμένει, ξανασηκώνεται, σε εξομολογήσεις σε εξέλιξη, μέρα με τη μέρα, «ανυποψίαστος για το τι η ζωή θα φέρει», για να δώσει κουράγιο σε όσους νιώθουν ότι θέλουν να τα παρατήσουν. «Ποτέ δεν κοίταξα κάτω. Ακόμη κι όταν άκουσα την απόφαση για τη φυλάκιση μου», θα γράψει.

Ορισμένες φορές θέλει να είναι ξεκάθαρος. Με τον εαυτό του πρώτα και μετά με όλους τους άλλους. «Βαρέθηκα να είμαι το καλό παιδί.» Μιλάει για τον «διάσημο Lakis Gavalas», την εμπειρία της «δικαστικής τιμωρίας», τον «φιλόσοφο», τον «αμφιλεγόμενο», τον «alien», το «super model», σα να μιλάει για κάποιον άλλον, έναν άνθρωπο που γνωρίζει καλά, αλλά μπορεί να τον κουράζει κιόλας κάποιες στιγμές. «Εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος μέσα μου που σκάβω βαθειά να βρω συγκινήσεις, γιατί αυτές είναι η βενζίνη, το γκάζι, η μπαταρία, το πετάλι μου.»

Χρησιμοποιεί τα ρούχα, τα αξεσουάρ που επιλέγει, σαν πανοπλία. Αποτελούν όλα κομμάτι του ρόλου. Λέει πως έχει «μυαλό που τρέχει σαν γιαπωνέζικο τρένο», «γνώση Νόμπελ», «δύναμη αρσιβαρίστα πρωταθλητή»… Παραμένει πρωταγωνιστής χωρίς να φοβηθεί να πει ότι υπήρξε και κομπάρσος, τα πρώτα χρόνια που πήγαινε τα ρούχα με τα κιβώτια στους πελάτες ο ίδιος. Και η φιλοδοξία του πρωταγωνιστή; «Αρκεί να είμαι πάνω στη σκηνή», μου είχε πει πριν από χρόνια σε συνέντευξη μας. «Φοβάμαι να μην ξεγελαστώ από άτομα που έχω εμπιστευτεί και τους έχω δώσει την ευκαιρία να με εμπιστευτούν κι εκείνα. Τι άλλο φοβάμαι; Κάθε τόσο φοβάμαι πως κάποιο αγαπημένο μου άτομο που έφυγε από τη ζωή, μπορεί να με έχει ξεχάσει.

Αυτό με φοβίζει πολύ. Αυτό δείχνει κι έναν απίστευτο εγωισμό. Ότι θέλω να τους έχω όλους γύρω μου για να μην φοβάμαι. Δεν είναι αυτό όμως. Μπορεί να με φοβίσει οποιοσδήποτε διαβάσει τη συνέντευξη και διακρίνει τις φοβίες μου.»

Ήταν τότε που έλεγε πως αν επρόκειτο να γράψει την ιστορία της ζωής του θα είχε κάτι από Ηermann Hesse, «Νάρκισσο και Χρυσόστομο,» για έναν χρυσόστομο που ψάχνει έναν νάρκισσο. Ο Λάκης Γαβαλάς σκηνοθετεί σήμερα τον εαυτό του, δεν ζει για τα likes, δεν ακολουθεί κανέναν στο Instagram, δηλώνει διασκεδαστής του εαυτού του. Still loading.

Διαβάστε επίσης:

Μουρτζούχος (Raxevsky), Γλου, Γαβαλάς: Οι άλλοτε ισχυροί της ελληνικής μόδας βλέπουν τα ακίνητά τους να βγαίνουν στο σφυρί