Η Γιάννα Αγγελοπούλου γιαγιά και καθόλου ευχαριστημένη πεθερά: «Εσύ θα μας καταστρέψεις το σπίτι»

Βάδισμα μελετημένο, όλο υπεροχή, εκτόπισμα, κυριαρχία, σαν τη μητέρα των δράκων στο Game of thrones, χωρίς στρατό από βάρβαρους και άσπιλους! Ένα άλλο από εκείνο, το φημισμένο, που ο Παπαϊωάννου της είχε χορογραφήσει στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, να περπατά «σαν να ανεβαίνει σε σύννεφο». 

Ένα σύννεφο, εθιστικό, εντελώς ιδιωτικό, ικανό να δημιουργεί παραδείσιους συνειρμούς, σαν το πανάκριβο, προσωπικό άρωμα που αφήνει πίσω της, ντυμένη πάντα εξαίσια σαν εξώφυλλο – γατάκι Anna Wintour!- και χτενισμένη και βαμμένη άψογα, από ικανότατους επαγγελματίες που βρίσκονται σπίτι της με πολύ καλές αμοιβές, ικανές να ατσαλώσουν αντοχές ιδιοτροπιών και νεύρων τελειομανίας! 

Είναι τέτοια η αίσθηση της παντοδυναμίας που αποπνέει, σαν αυτοκράτειρα παλαιών χρόνων, αλλά αυτοδημιούργητου μύθου και όχι αριστοκρατικού δικαιώματος, που πολλοί νιώθουν, όταν να την αντικρίζουν, την ανάγκη της γονυκλισίας και τη δήλωση υποταγής. 

Ειδικά στον χώρο της. 

Σαν εκείνη την αίθουσα του θρόνου στο Μαρούσι, παλιά, που ο Στέφανος Κασιμάτης τη συναντούσε για συνέντευξη «στο υπέρκομψο γραφείο της», πίνοντας αρωματικό τσάι εξωτικής προέλευσης από φλιτζάνι με το μονόγραμμά της, θαύμασε τη δερμάτινη επένδυση των τοίχων και, βεβαίως, ένα μοναδικής αξίας και αισθητικής πίνακα του Μαξ Ερνστ σε διακριτική θέση. 

Φυσικά και μιλάμε για τη Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελόπουλου, ό,τι πιο κοντά έχουμε σε βασιλική μορφή στη χώρα, περισσότερο και από τον ίδιο τον τέως και την οικογένειά του! 

Θα πείτε «κι άλλο ένα στόρι για την σιδηρά κυρία της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας! Νισάφι!»

Γιάννα: Αυτή θα μας καταστρέψει το σπίτι 

Όμως, η αφορμή έχει δοθεί, γιατί η υπέροχη γυναίκα έγινε πρόσφατα, για δεύτερη φορά, γιαγιά από τον γιο της, Παναγιώτη Αγγελόπουλο και τη σύντροφό του, Έλλη Παπαδιαμάντη. 

Όπως σ’ όλα τα μέρη της γης, που ο πολιτειακός θεσμός της βασιλείας ισχύει κανονικά, έτσι και εδώ, που δεν ισχύει, αλλά επιλέγουμε βάση κύρους, πάντα το κοινό διψά για τις λεπτομέρειες της ζωής των γαλαζοαίματων, με τίτλους ή άνευ. 

Επι του προκειμένου, πολύ περισσότερο, αφού η κυρία Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου, σύμφωνα με τις φήμες και τις κακές γλώσσες που λατρεύουν αυτού του είδους τις ιστορίες, δεν θεωρεί για τον γιο της Παναγιώτη, την κοπέλα που υπήρξε ο μαθητικός του έρωτας, ιδανική. 

Μάλιστα, όπως αναφέρεται ευρέως, η κ. Αγγελοπούλου λέει συχνά πυκνά ότι «αυτή θα μας καταστρέψει το σπίτι». 

Άνθρωποι με γνώση των πραγματικών δεδομένων αναφέρουν ότι το έχει πει και στην ίδια την κ. Έλλη Παπαδιαμάντη.

Kαι ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος , λένε όσοι τον ξέρουν, βρίσκεται εν μέσω πυρών. Αγαπάει την Έλλη του αλλά αγαπάει και την μητέρα του.

Έως τώρα δεν έχει καταφέρει να αλλάξει γνώμη στην σιδηρά κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Προφανώς και ο ίδιος  κάνει υπομονή!!!

Οι γονείς της ξανθιάς καλλονής, παρ’ ότι ευκατάστατοι άνθρωποι, μιας και έχουν Ωδείο στο Χαλάνδρι, δεν είναι φυσικά πλοιοκτήτες και μυθικά πλούσιοι σαν την οικογένεια Αγγελόπουλου. 

Φυσικά, ούτε η ίδια η Γιάννα είχε, όταν μπήκε στην οικογένεια, άλλα ο πήχης για κάθε γυναίκα που θα τα καταφέρει, πια, να σταθεί δίπλα της είναι πολύ υψηλός. 

Ποια να συγκριθεί με το φυσικό φαινόμενο Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου και να σταθεί επάξια απέναντι στην τελειομανία μιας τέτοιας πεθεράς;

Τα πολλά κοινά της Γιάννας – πεθεράς και της Έλλης – νύφης και η τελειομανής, απαιτητική φύση της πρώτης

Κάθε νύφη έχει να συγκριθεί, λοιπόν, με εκείνο το ωραίο, μελαχρινό, με τα γωνιώδη χαρακτηριστικά κορίτσι από το ορεινό χωριό της Κρήτης, που είχε μεγάλα όνειρα, που έγραφε στις παιδικές εκθέσεις πως θέλει να γίνει «βασίλισσα» και που, πράγματι, κατάφερε το αδύνατο, της υπέρτατης επιρροής στον καιρό της. 

Πώς να μην νιώσεις αν μη τι άλλο ηλεκτρικά φορτισμένα πεδία μπροστά σε εκείνη, που την ακολουθούν οι χαρακτηρισμοί – κάποιοι με φθόνο, άλλοι με θαυμασμό- «ladykiller», δηλαδή «δολοφονική κυρία», όπως την είχε αποκαλέσει μέλος της αντιπροσωπείας του Μπουένος Άιρες, λίγο μετά την ανακοίνωση της ελληνικής υποψηφιότητας, τον Σεπτέμβριο του 1997 στη Λοζάνη, «a hurricane of a personality», καταιγιστική σαν φυσικό φαινόμενο προσωπικότητα, όπως την χαρακτήριζε το «Time», «Οnly a whirlwind could keep Angelopoulos- Daskalaki company», δηλαδή, πως «μόνο ένας ανεμοστρόβιλος θα μπορούσε να συγκριθεί ισότιμη συντροφιά μαζί της και να την συναναστραφεί», κατά τη «Chicago Tribune»!

Και ας θυμίζει η αφετηρία της Έλλης Παπαδιαμάντη, της συντρόφου του Παναγιώτη Αγγελόπουλου και μάνα του παιδιού του, μια καλύτερη εκδοχή της ίδιας της πεθεράς της. 

Το ζευγάρι φοιτούσε μαζί, στο Αμερικανικό Κολλέγιο, όπως όλα τα παιδιά άλλωστε των ευκατάστατων οικογενειών και, όπου συμμαθητές και φίλοι, κάποια στιγμή ανακάλυψαν αισθήματα ακόμα μεγαλύτερα. 

Όπως η κυρία Δασκαλάκη – Αγγελοπούλου, έτσι και η  Έλλη Παπαδιαμάντη σπούδασε στη Νομική Σχολή, των Αθηνών αυτή και όχι της Θεσσαλονίκης. 

Όπως και η Γιάννα, ανακάλυψε και η Έλλη την κλίση της για κάτι διαφορετικό από την νομική. 

Για την μια ήταν η πολιτική, για την άλλη το κλασικό τραγούδι και η συμφωνική μουσική, τα οποία μάλιστα μελέτησε και στην μητρόπολη των αντιστοίχων σπουδών, στην Βιέννη. 

Πολλά τα κοινά τους σημεία, όπως και η αγάπη για τον ίδιο άντρα, τον Παναγιώτη, αλλά η γνωστή για την τελειομανία Γιάννα μπορεί ίσως να ονειρευόταν άλλα ταιριάσματα για το παιδί της, που να μη θυμίζουν τον παλιό εαυτό, αλλά τον τωρινό! 

Αυτόν που χτίστηκε με πολλή προσπάθεια, προσήλωση και όνειρα χωρίς όρια…

Η Γιάννα της χλιδής…

Μπορεί το μεγάλο της επίτευγμα, το «2004 της χλιδής», να μας έδωσε μια ιστορική στιγμή για τη σύγχρονη Ελλάδα και πολλά χρέη, αλλά έχει ταυτιστεί απόλυτα με τη Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου, της οποίας κάθε βήμα συνοδεύουν και άπειρες φήμες, όπως ίσως είναι και αυτή που αφορά στις σχέσεις με τη σύντροφο του γιου της. 

Άλλωστε για την εμβληματική κυρία έχουν γραφτεί τόσα μα τόσα πράγματα κατά καιρούς, που ο μύθος και η αλήθεια, η φήμη και η πραγματικότητα μπερδεύονται σχεδόν μυθιστορηματικά. 

Χρυσές διακοσμήσεις και μονογράμματα σε απλές προσκλήσεις, ιδιωτικά τζετ, τσάντες Hermès σε λουσάτες τελετές καθέλκυσης πλοίων, πανάκριβα πούρα και λίγος Ρέμος και για αυτήν και πρώτο τραπέζι στα μπουζούκια, η φημολογούμενη προσπάθεια της να εισβάλει στην αυλή της λαίδης Ντι, το πολυτελέστατο κότερο «Αlfa Nero», οι πλαστικές επεμβάσεις, το θρυλικό πάρτι σε στυλ ροκοκό, που διαδίδεται ότι έλαβε χώρα λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς, οι υπηρέτες με περούκες και λιβρέες σέρβιραν ελληνοπρεπή ορ ντ’ εβρ, το άλλο στη λήξη με τα πυροτεχνήματα, που κατέκαψαν κάμποσες χιλιάδες στρέμματα πράσινο στο Ψυχικό, οι βλέψεις της, κάποτε, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. 

Ακόμα, το σπίτι των 2.800 τ.μ στο Λονδίνο, ένα Παλαιό Πρεσβυτέριο στο Τσέλσι, με τους μεγαλύτερους κήπους μετά το Μπάκιγχαμ, στο οποίο η κυρία Δασκαλάκη Αγγελοπούλου ένιωσε οικειότητα γιατί είχε κι εκεί μανόλιες, όπως το σπίτι της στην Αθήνα, και το οποίο η μητέρα της, στην οποία εκείνη μιλούσε πάντα στον πληθυντικό, το θυμιάτισε για το καλό, όλο, περπατώντας με το λιβανιστήρι της σε όλα αυτά τα στρέμματα.

Φυσικά δεν ξεκίνησαν όλα έτσι, αλλά με μια φορά και έναν καιρό, τότε, στις 12 Δεκεμβρίου του 1955, στο Ηράκλειο της Κρήτης…

Η Γιάννα πριν τη χλιδή

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1955, λοιπόν, γεννήθηκε αυτή η σημαντική γυναίκα της ιστορίας μας, που πήρε το όνομά της από την αδελφή του πατέρα της, του Φρίξου, μια ξανθιά καλλονή, που δεν απέκτησε ποτέ δικά της παιδιά κι έτρεφε τεράστια αδυναμία στη νεότερη Γιάννα Δασκαλάκη και η οποία ποζάρει περήφανα στις πρώτες καρτ ποστάλ του νησιού, ως Κρητικοπούλα, με τη στολή του Λυκείου των Ελληνίδων, μπροστά στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη. 

«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος», από την «Ασκητική» στο φόντο και ο Φρίξος Δασκάλακης είναι βαθιά Καζαντζακικός. 

Γλυκός άνθρωπος, με αφοσίωση στην οικογένεια του και στην έννοια της εντιμότητας, κρατά πάντα το ορεινό χωριό του, την Έμπαρο, στην καρδιά του, διατελεί πρόεδρος της Κιτρένωσης, κάποια στιγμή είναι πρόεδρος στη ΓΣΕΕ, έχει υπάρξει αγωνιστής για την Ελλάδα και λέγεται πως για την αντιστασιακή δράση ενάντια των Γερμανών, από θαύμα γλίτωσε την μαρτυρική φυλάκιση στο Νταχάου.

Με την ωραία και αυστηρή Κρητικοπούλα Μαρίκα αποκτούν τη Γιάννα και την κατά τρία χρόνια μικρότερη Ελένη.

Δεν είναι οικονομικά εύρωστη οικογένεια, αλλά τίμια, εργατική και περήφανη. 

Ζουν από τον μισθό του πατέρα, που δεν καταδέχεται να καταφύγει σε γνωριμίες ή να ζητήσει χαρές για να αυξήσει τα έσοδα τους. 

Η Μαρίκα, ως μητέρα, είναι απαιτητική, ώστε οι κόρες της να είναι πρώτες μαθήτριες και άψογες σε τρόπους. 

Τα καλοκαίρια τα περνούν στην Έμπαρο, όπου τα κορίτσια μαθαίνουν πώς είναι η αγροτική ζωή και πως πρέπει να χαιρετούν ευγενικά όποιον συναντούν στον δρόμο τους.

 

Ο πατέρας ονειρεύεται η άριστη στα μαθήματά της Γιάννα να γίνει αρχαιολόγος, αλλά εκείνη ονειρεύεται να γίνει διπλωμάτης. 

Η οικογένειά της την αποθαρρύνει, λέγοντάς της πως υπάρχουν φραγμοί στη διπλωματία για τη δική της κοινωνική τάξη και να το ξεχάσει. Τέτοιοι αποκλεισμοί δεν υπάρχουν για την Γιάννα, που έγραφε τις καλύτερες εκθέσεις και έλεγε με πάθος πως όταν μεγαλώσει θα γίνει «βασίλισσα». 

Και, ως βασίλισσα, όταν το Οικοτροφείο της Αρχιεπισκοπής πήγε τις μαθήτριες με τις μπλε ανοιχτές ποδιές και τα ολόλευκα γιακαδάκια ολοήμερη εκδρομή, εκείνες έβγαζαν τα ταπεράκια για να φάνε και η Γιάννα έβγαλε από ένα μικρό βαλιτσάκι τραπεζομάντιλο, μαχαιροπίρουνο, ποτηράκι!

Τα χρονιά περνάνε σχεδόν σαν να ‘ναι ένα απογευματάκι θερινό και η Γιάννα σπουδάζει στη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης και συγκατοικεί με τη αδελφή της Ελένη, επίσης φοιτήτρια στο Αριστοτέλειο. 

Ντύνεται πολύ κομψά και συχνάζει στα πιο σικ μαγαζιά της πόλης, όπως στο Tiffany’s στην οδό Ικτίνου και όχι στα πιο φοιτητικά στέκια της Προξένου Κορομηλά και του κέντρου, όπως ο Μανδραγόρας! Κάποιο Πάσχα επιστρέφει για οικογενειακή Ανάσταση στην αγροτική Έμπαρο. 

Γλυκιά η άνοιξη στην Κρήτη και όλο αγριολούλουδα και ζεστασιά αλλά η Γιάννα φορά ένα μακρύ, γούνινο παλτό, τέτοιο που δεν έχουν ξαναδεί οι δουλεμένοι χωρικοί, το οποίο, το βράδυ της Ανάστασης, πιάνει φωτιά και αφήνει στην μεγαλοπρέπειά του μια τρύπα!

Η Γιάννα στην Αθήνα

Το 1979 η νεαρή, όμορφη δικηγόρος έρχεται στην Αθήνα και βρίσκεται ασκούμενη στο δικηγορικό γραφείο του Νώντα Ζαφειρόπουλου, προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου.

Ντυμένη περίκομψα, όπως η εποχή επιβάλει, με ταγιέρ, βάτες, ογκώδη σκουλαρίκια, πάντα με τακούνια και με την αγαπημένη της τσάντα -τότε- Lui Vuitton υπό μάλης, με τα λογότυπα της χλιδής να είναι απόλυτα διακριτά, απλά λάμπει, υιοθετώντας το κόκκινο κραγιόν πάντα και το καρέ μαύρο μαλλί, ως μια εγχώρια εκδοχή της Παλόμα Πικάσο, που τότε είναι σύμβολο φινέτσας και ιδιαιτερότητας. 

Παντρεύεται τον επιχειρηματία Γιώργο Παρθένη, ανιψιό του βιομηχάνου Θεόδωρου Σαρρή, τον οποίο είχε γνωρίσει σε μια δεξίωση του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου.

«Έδειχνε εύπορος» γραφεί η ίδια για τον πρώτο της σύζυγο στην αυτοβιογραφία της «My Greek Drama: Life, Love, and One Woman’s Olympic Effort to Bring Glory to Her Country», το οποίο βρέθηκε στις λίστες top Ten των μπεστ-σέλερ των New York Times, της Wall Street Journal και του amazon.com., «έδειχνε να έχει καλή δουλειά και λαμπρές προοπτικές για το μέλλον – ή πάντως έτσι άφηνε να εννοηθεί… 

Όμως αντί για τη δουλειά, αυτός προτιμούσε να παίζει τάβλι». Στη σελίδα μάλιστα 143 του βιβλίου της, που έγινε best seller και στην Ελλάδα με τον τίτλο «Γιάννα», αναφέρει πως έφτασε να τον βοηθήσει οικονομικά, «πράγμα που δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστό» τότε, γιατί μετά, όπως βλέπουμε, το έγραψε σε βιβλίο και μάλιστα με παγκόσμια επιτυχία! Μαζί απέκτησαν την Καρολίνα, μια καλλονή που είναι πλέον παντρεμένη και μητέρα μιας εξίσου όμορφης κόρης. 

Η Γιάννα Δασκαλάκη – Παρθένη τότε, κάνει παντού αισθητή τη κομψή της και έντονη παρουσία. Η Αθήνα γοητεύεται. Είναι μορφωμένη, όμορφη, δυναμική, φιλόδοξη, δυνατή, κομψή, πάντα αστραφτερή. Ε, έρχεται, μοιραία, σ αυτές τις περιπτώσεις, η ώρα της πολιτικής…

Η Γιάννα στην πολιτική

Το 1986 η Νέα Δημοκρατία για τις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα, κατεβάζει το βαρύ της πυροβολικό, έναν άστο με καλλιέργεια, χιούμορ, αυτοσαρκασμό και παιδεία Μιλτιάδη Έβερτ, τον «μπουλντόζα» της πολιτικής, όπου στις καινοτομίες του φιγουράρει η εικαστική του αφίσα από τον Γιώργο Σταθόπουλο, που ομόρφυνε την Αθήνα χωρίς πολιτικά σύμβολα, πορτρέτα και κοινοτοπίες, αλλά και η απόφαση του να κατεβάσει υποψήφιους νέους ανθρώπους και γυναίκες με ικανότητες. 

Ανάμεσά τους φυσικά και η νεαρή δικηγόρος, η Γιάννα Δασκαλάκη – Παρθένη, την οποία έχει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προτείνει στον Έβερτ. Ακούραστη, όλο ενέργεια και ευφάνταστη γυρνάει όλη την Αθήνα με μηχανές και με τα ποδιά και μαζί με τα φυλλάδια της προσφέρει σπόρους βασιλικού για να μοσχοβολήσει και να ανθίσει η πόλη. 

Ο Έβερτ σαρώνει σε ψήφους, η Γιάννα εκλέγεται πανηγυρικά, 12 ανάμεσα στους 40 που τα κατάφεραν τότε και μετά δηλώνει κατηγορηματικά πως «δεν με “έβγαλε” το Κολωνάκι, αλλά ο Βοτανικός, τα Σεπόλια…». 

Σε λιγότερο από τρία χρονιά αργότερα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τη φωνάζει ένα βράδυ στο γραφείο του Βουλή και της ανακοινώνει την απόφαση του να  την τοποθετήσει στο ψηφοδέλτιο της Α΄ Αθηνών, λέγοντας πως δεν πίστευε πως θα εκλεγεί γιατί είναι πολύ δύσκολη περιφέρεια και να μη στεναχωρηθεί αν δε τα καταφέρει. 

Απ όταν οι γονείς της της έλεγαν να μη γίνει διπλωμάτης, η Γιάννα δεν αναγνώριζε δυσκολίες και ούτε υπέκυπτε στο «αδύνατον».

Τον Νοέμβριο του 1989 εκλέγεται στο ελληνικό κοινοβούλιο, με 28.625 σταυρούς και 8η ανάμεσα στους καθιερωμένους πολιτικούς, ενώ  το 1990, εκλέχθηκε ξανά, στην ίδια περιφέρεια με 35.868  σταυρούς προτίμησης στην 5η θέση προτίμησης.

 Γιατί, είπαμε, αδύνατον, δεν υπάρχει για εκείνη…

Η Γιάννα σε διαζύγιο – ρεκόρ 23 ημερών και σε γάμο – αστραπή

«Είχα εκτονώσει όλον τον φυσιολογικό ιδεαλισμό του νέου ανθρώπου» γράφει η ίδια στο βιβλίο της, για εκείνη την περίοδο της πολιτικής της καριέρας. Και είναι λίγες μόλις εβδομάδες μετά τη δεύτερη θριαμβική της εκλογή της, τον Απρίλιο του 1990, που ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, ο πατέρας του Θόδωρου, αναγορεύεται Μέγας Λογοθέτης από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, δηλαδή τιμάται με «το ανώτατο αξίωμα της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας». 

Η οικογένεια Αγγελοπούλου περήφανη για τη τιμή, γιορτάζει την αναγόρευση, καλύπτοντας πλουσιοπάροχα και με μεγαλοπρέπεια, τα έξοδα μετάβασης και διαμονής για το τραπέζι στο Φανάρι, επιφανών Ελλήνων. Ανάμεσα σ’ αυτούς φυσικά και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με τους εκλεκτότερους της πολιτικής του επιρροής. 

Σ αυτούς δεν ανήκει η Γιάννα, που όμως επιθυμεί διακαώς να πάει, όπως η ίδια γράφει στην αυτοβιογραφία της. Σημειώνει πως κάνει αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα σε σ εκκλησιαστικούς και πολιτικούς παράγοντας, μέχρι που με την τόση της επιμονή, καταφέρνει να πάρει την πολυπόθητη πρόσκληση για το δείπνο, την τελευταία, κυριολεκτικά, στιγμή. 

Ανάμεσα σε γερασμένους πολιτικούς και κροίσους, σε αυστηρούς κατά τα φαινόμενα μόνο, δημοσιογράφους, σε γυαλιά πρεσβυωπίας, στομάχια καθιστικής ζωής, παλιομοδίτικες γραβάτες και συντηρητικά κοστούμια, εκείνη με την φινέτσα, την ομορφιά και τη νιότη της, απλώς αστράφτει. 

Θα τα καταφέρει κάποια στιγμή όπως γράφει, να συναντήσει τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο και να του πει πως «θέλω να ξέρετε πόσο στενοχωρήθηκα που υπήρξα επίμονη για την πρόσκληση. 

Όμως ήθελα τόσο πολύ να είμαι εκεί και να θαυμάσω το έργο σας», ενώ σε άλλο σημείο της αυτοβιογραφία της, σημειώνει ξανά πως  «ήθελα να τον ευχαριστήσω, τον ίδιο και την οικογένειά του, που είχαν δημιουργήσει κάτι τόσο σημαντικό για τον Ελληνικό  λαό». 

Η οικογένεια Αγγελόπουλου έχει ανακαινίσει όλο το Πατριαρχείο και την ώρα της λειτουργίας, η ζέστη της Ανατολής, η φορτισμένη από συγκίνηση και θρησκευτική κατάνυξη ατμόσφαιρα ή η κούραση της λεπτής γυναικείας της φύσης από όλη την υπερπροσπάθεια για να βρεθεί εκεί, κάνουν την νεαρή πολιτικό να  χάσει τις αισθήσεις και ευάλωτη να αφεθεί στη βοήθεια του Γιάννη Ζίγδη που της έδωσε την καρέκλα του, ενώ ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δεν την έπιασε λίγο πριν σωριαστεί, όπως λέει ο αστικός -κακοήθης- μύθος, αλλά  της πρόσφερε ένα ποτήρι δροσερό νερό. Τα βλέμματα τους πια διασταυρώνονται συνεχώς. 

Επιδιώκουν να βρίσκονται κοντά. Μια μεγάλη ιστορία αγάπης αρχίζει. 

Η νύχτα πάνω από τον Βόσπορο πέφτει σαγηνευτική και μυρωμένη και η φράση του ποιητή της Κωνσταντινούπολης, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου περιγράφει πως ένιωσαν εκείνοι οι δυο άνθρωποι, πως «το πρόσωπό σου φως ζωής, στην ερημιά του κόσμου», εκεί στο ολόλαμπρο, φαντασμαγορικό δείπνο.

 Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, όπως την πλησιάζει, αδέξια ρίχνει κατά λάθος πάνω της ένα κρασί. Εκείνη λερώνεται αλλά γελάει. 

Ειλικρινά στο βιβλίο της γράφει πως της φώναξαν «Γούρι, κυρία Δασκαλάκη, λεφτά θα σας έρθουν!». Στην Αθήνα θα συναντηθούν μακριά από τα βλέμματα των πολλών. Κάποτε εκείνος θα της πει «δεν θέλω μόνο να σε αγαπώ. 

Θέλω να σε προστατεύω, για να μπορείς να σταθείς δίπλα μου», θυμάται να της λέει. Το διαζύγιό της με τον Γιώργο Παρθένη  βγαίνει σε 23 ημέρες, χρόνο ρεκόρ για τα δικαστικά χρονικά. 

Ο γάμος της με τον Αγγελόπουλο, θα γίνει την ίδια χρόνια και είναι εσπευσμένος λόγω εγκυμοσύνης. Κουμπάρος είναι ο real estate developer Νίκος Κεφαλίδης, που το 1998 ήταν στη μοιραίας πτήσης 111 της Swissair και στους 299 ανθρώπους που χάθηκαν στον Ατλαντικό.

Η Γιάννα στον απόλυτο πλούτο

Η κυρία Αγγελοπούλου πια ντύνεται μόνο σινιέ προτιμώντας δημιουργίες, κυρίως των οίκων  Yves Saint-Laurent, Dior, CHANEL, φυσικά Hermes, κυρίως για τις τσάντες της και Romeo & Juliet για τις δωδεκάποντες ονειρικές της γόβες.

Οι τσάντες Luis Vuitton πια είναι έως και λαϊκής μαζικής κατανάλωσης. Λέγεται πως κατά εντολή του πατριάρχη της οικογένειας, Παναγιώτη Αγγελόπουλου, άφησε την βουλευτική έδρα της, την οποία κατέλαβε, από αυτά τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας, το παλιό αφεντικό της, ο Νώντας Ζαφειρόπουλος. 

Άλλωστε λίγους μήνες μετά το γάμο ήρθε στο κόσμο ο πρώτος γιος, ο Παναγιώτης, με το όνομα του παππού και μετά ο Δημήτρης, που πήρε το όνομα του προέδρου της Χαλυβουργικής, θείου του Θεόδωρου, που το 1986 και ενώ περπατούσε στην οδό Κανάρη στο Κολωνάκι, πυροβολήθηκε εν ψυχρώ από την «17 Νοέμβρη», μπροστά στα μάτια δεκάδων ανθρώπων! 

Η Γιάννα οργανώνει βασιλικές βαφτίσεις για τους γιους της και λάμπει σε ένα κοσμικό στερέωμα που δεν εντυπωσιάζεται εύκολα και είναι μαθημένο σε φαντασμαγορίες. 

Η σαγήνη όμως αυτής την οικοδέσποινας είναι σχεδόν υπνωτιστική και αποπνέει μεγαλείο και δύναμη. 

Οι βαφτίσεις γίνονται στο Φανάρι, φυσικά,  ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, τελεί για πρώτη φορά αυτοπροσώπως ένα τέτοιο μυστήριο, τον Δημήτρη τον βαφτίζει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και τα τουρκικά ΜΜΕ παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τις πολυτέλειες και τα μεγαλεία των γιορτών, χαρακτηρίζοντάς τες, ως τις σημαντικότερες δεξιώσεις που γνώριζε η Πόλη για δεκαετίες, αν και είναι μαθημένοι και από σουλτάνους και από πολυτέλειες. 

Τα παιδιά μεγαλώνουν, φυσικά με τους καλύτερους παιδαγωγούς, τα πιο ακριβά και σημαντικά σχολεία για ισχυρούς. 

Η Γιάννα πάντα ενεργητική και πανέξυπνη, κατακτά αμέσως συνήθειες των τόσο ισχυρών κύκλων, αποκωδικοποιεί συμπεριφορές, υιοθετεί και αναγνωρίζει το καλύτερο και το πιο ωραίο, γίνεται ακόμη πιο ωραία χάρη στην επιλογή των σημαντικότερων ειδικών, είναι πάντα άψογα περιποιημένη, με την μακιγιέζ και την κομμώτρια μόνιμα στο σπίτι. Και πια οι δρόμοι είναι ανοιχτοί για να υποδεχτούν τις νέες δραστηριότητες της Γιάννας με στόχο την ίδια την αθανασία του υψηλού. Ολυμπιακοί αγώνες!

Η Γιάννα στους αθάνατους

Στην αυτοβιογραφία της η κυρία Δασκαλάκη Αγγελοπούλου στέκεται ιδιαίτερα στο μεγάλο επίτευγμα των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, που έδωσε μεγαλεία και προσοχή στην Ελλάδα και χρέη αβυσσαλέα. 

Η διεκδίκηση, αναφέρει πως ήταν «ιδέα του Γιώργου Λιάνη που την είχε αγκαλιάσει ο Ανδρέας Παπανδρέου» και πως η ίδια κατάφερε «να μεταδώσει το μήνυμα ενός πατριωτισμού νέου είδους». 

Η ανάληψη για την Ολυμπιάδα της Αθήνας, έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και ζητωκραυγές ενώ «οι Έλληνες βρέθηκαν όλοι ενωμένοι – ένας περήφανος λαός, έτοιμος να καταλάβει τη θέση που δικαιωματικά τού ανήκε στη δημόσια σκηνή», όπως σημειώνει ενώ όλοι την αγκάλιαζαν, θερμά με αποτέλεσμα «συνεχώς χρειαζόταν να περιμαζεύω τα μαργαριταρένια σκουλαρίκια μου». 

Εργάζεται στον πρώτο όροφο της Μεγάλης Βρετανίας, που τον έκλεισε και τον πλήρωνε μόνη της καπνίζοντας τα κουβανέζικα πούρα της, ενώ γνώριζε πως «…ήταν αδιανόητο να το σπαταλήσω αυτό το πλεονέκτημα παριστάνοντας ότι ήμουν κάτι μέτριο, μόνο και μόνο για να μην ταράξω τη συνείδηση των σοσιαλιστών». 

Στο βιβλίο της αναφέρει ακόμα πως «…όντως το κόστος δημιουργίας υποδομών απογειώθηκε…για χρόνια διαδίδονταν φήμες ότι οι κατασκευαστικές εξασφάλιζαν συμβάσεις μέσα από πολιτικές επαφές. 

Ποτέ δεν ολοκλήρωναν τα έργα έγκαιρα και χωρίς υπερβάσεις. Και, ναι, η Ελλάδα κλήθηκε να πληρώσει υψηλό τίμημα…

Οι διαγωνισμοί δεν έβρισκαν ανταπόκριση μέχρις ότου οι τιμές να ανέβουν στο επίπεδο εκείνο που οι εταιρείες έκριναν ικανοποιητικό, δηλαδή στο επίπεδο το οποίο οι ίδιες είχαν διαμορφώσει. 

Η κυβέρνηση δεν διέθετε τη γνώση, την πείρα, ή ίσως-ίσως την πολιτική βούληση, να αντισταθεί στις επιχειρηματικές συμπλεύσεις. 

Βρισκόμασταν στο έλεος των κατασκευαστικών εταιρειών, κι εκείνες έλεος δεν έδειχναν… Κατασκευάστηκαν γήπεδα σε μέρη που ήδη υπήρχαν, δαπανήσαμε 1,5 δις. ευρώ για την ασφάλεια, ποσό εξαπλάσιο από του Σίδνεϊ το 2000». 

Παρ όλα αυτά όταν κάποιος με «συνείδηση σοσιαλιστή» υπουργός, σε κάποιο συμβούλιο εκείνης της εποχής τολμά να μετακινήσει την φίνα τσάντα της από δέρμα μωρού κροκόδειλου και φυσικά Hermès, που ήταν τοποθετημένη δίπλα στον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, εκείνη αντέδρασε λέγοντας του: «ΠΟΤΕ, ΜΑ ΠΟΤΕ να μην ξαναγγίξεις την τσάντα μου ή τα προσωπικά μου έγγραφα!» και ο Σημίτης συμπληρώνει: «Η θέση της κυρίας Αγγελοπούλου είναι εδώ, δίπλα στη δική μου». 

Σούζα ο υπουργός! 

Και βέβαια ο Κώστας Σημίτης, έχει ήδη, αναθεωρήσει εκείνο το «Απαλλάξτε με από αυτή την κυρία», που λέγεται ότι ξεστόμισε μετά την ανάληψη των Ολυμπιακών το 1997. 

Τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν η ΔΟΕ απειλούσε να μην επιτρέψει τους αγώνες, η ελληνική κυβέρνηση επανέφερε την παραγκωνισμένη Αγγελοπούλου – φημολογείται, με τιμές βασίλισσας να και πρόεδρος της ΟΕ «Αθήνα 2004». 

Έκανε τα πάντα! 

Ενέπνευσε εθελοντές, εμφύσησε μια εθνική υπερηφάνεια στα όρια της μαζικής παράκρουσης, έτρεξε στον Ασπρόπυργο με το σορτσάκι του εθελοντή, γκρέμιζε με δυναμικότητα και μαχητικότητα κομματικές αντιρρήσεις, ενώ έκανε τους Αθανάτους θαυμαστές της, με κάτι μεγαλειώδεις χειρονομίες, όπως εκείνη στο αποχαιρετιστήριο δείπνο, στο σπίτι στο Ψυχικό, όπου κάθε Αθάνατος έλαβε ως δώρο τους «Times» της ημερομηνίας της γέννησής του, αν ήταν αγγλόφωνος, και τη «Monde», αν ήταν γαλλόφωνος. Και να οι χορηγοί, τα media, οι μεγάλες εταιρείες, τα κράτη και τα έθνη όλα, να υπακούν στις προσταγές της αόρατης μαγικής της μπαγκέτας ρυθμικά και μαγικά.

Η Γιάννα στο πάρτι – και επιτέλους χορεύει…

Όταν οι αγώνες τελικά γίνονται πανηγυρικά και όλη η υφήλιος έχει το βλέμμα της στραμμένο στην Αθήνα, με δυόμιση δισεκατομμύρια θεατές να παρακολουθούν την έναρξη, εκείνη, στο αποκορύφωμα της δόξας της, φτάνει στο χώρο, ανάμεσα σε υψηλούς προσκεκλημένους,  βασιλιάδες, πρίγκιπες, πρωθυπουργούς και προέδρους και όπως γράφει «εγώ απλώς και μόνο λάμπω – μια φλόγα συγκίνησης φωτίζει το πρόσωπό μου»!

Η δημοτικότητά της φθάνει σε δυσθεώρητα ύψη. 

Η εμπιστοσύνη και η θετική άποψη στο έργο της για τους Αγώνες φτάνει το 90%! Τελετή λήξης! Χωράφια, διονυσιακοί κουδουνάτοι, θάλασσες και καραβάκια, όλοι τραγουδιστές και οι μουσικοί της χώρας, Αηδονίδης, Νταλάρας, Μαρινέλλα, Σαββόπουλος, Αλεξίου, Βίσση, Ρουβάς που έπεσε και έκανε και μια τούμπα, η ευχαριστεί.

«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες επέστρεψαν στην πατρίδα τους και δείξαμε σε ολόκληρο τον κόσμο τα επιτεύγματα για τα οποία είμαστε ικανοί εμείς οι Έλληνες» λέει και λυτρωμένη πια από το μεγάλο έργο, αφήνεται να χορέψει μπροστά σε όλον τον κόσμο. Σχόλασε το πάρτι. 

Για πολλούς με έναν χορό και τα πυροτεχνήματα εκείνο το βράδυ τέλειωσε η μεταπολίτευση στη πολύπαθη χώρα μας. Αρχίζει η εκκαθάριση του «Αθήνα 2004». Χάος και άβυσσος. 

Ελεγκτής και ελεγχόμενος είναι ένα και το αυτό, ο «Αθήνα 2004» σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία μπορείς να πεις, ευρηματικότητας! Ειπώθηκε πως υπήρχε κενό πολλών εκατομμυρίων που δόθηκαν χωρίς παραστατικά. 

Για την εκκαθάριση έπρεπε να υπογράψει, ως αναπληρώτρια υπουργός Πολιτισμού, η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, η οποία όμως αρνείται και χωρίς την υπογραφή της, o Γιώργος Αλογοσκούφης φέρνει νόμο στη Βουλή, τον οποίο υπογράφει μόνος του. 

Σύντομα όλες οι αθλητικές εγκαταστάσεις, τα ολυμπιακά έργα, τα χωριά, όσα χτίστηκαν για εφτά περίπου χρόνια, ερημώνουν και ρημάζουν. 

Η τόσο δημοφιλής Γιάννα Δασκαλάκη γρήγορα ξεχνιέται. Και οι Έλληνες δείχνουν, μαζί της, να θέλουν να ξεχάσουν όλα εκείνα τα μεγαλεία, σε μια σκληρή, αδυσώπητη κρίση που σε λίγο θα τους καταπιεί, όπως η νύχτα εκείνα τα πυροτεχνήματα της Ολυμπιάδας του 2004. Πάρτι τέλος.

Η Γιάννα στον Ελεύθερο Τύπο

«Θόδωρε; Όπως θα έρχεσαι, φέρε μου μια εφημερίδα» φώναξε από την άκρη του σαλονιού όσο πιο δυνατά μπορούσε, για να φτάσει ο ήχος στην πόρτα, που ήταν σε μεγάλη απόσταση, η Γιάννα στο σύζυγο της. 

Το σύντομο ανέκδοτο τελειώνει με το ότι εκείνος γυρνώντας της είχε πάρει τον Ελεύθερο Τύπο, όλη την εφημερίδα, για να ανοιχθούν μαζί στις εκδόσεις. 

Ξεκαρδιστικό δε το λες το ανέκδοτο αλλά ενδεικτικό της διάθεσης της κυρίας Αγγελοπούλου να γίνει ισχυρή σε έναν τομέα που πλήρως αγνοούσε. 

Τετάρτη 23 Μαΐου 2007 κυκλοφορεί η νέα έκδοση της ιστορικής εφημερίδας, με μέλη της ισπανικής Innovation να έχουν κάνει το σχεδιασμό και να διατρανώνουν άποψη δημοσιογραφική, με παλαιούς συντάκτες από τον Ελεύθερο Τύπο, νέους, «χρυσά αγόρια» του χρήματος και των επιχειρήσεων και ηχηρές μεταγραφές σταρ δημοσιογράφων. 

Το Blue Land Center, στο Μαρούσι, γίνεται το κτήριο της εφημερίδας. 

Πολυτέλειες και απίστευτες χλιδές για τους Έλληνες δημοσιογράφους που σε τέτοια δεν ήταν ποτέ μαθημένοι! 

Και να οι αίθουσες με φυσικό φωτισμό και να τα μπάνια σαν ρωμαϊκά, να το κυλικείο σαν καφέ μοντέρνο με θέα προς την Κηφισίας, να τα γκαράζ, οι φύλακες με πληθυντικούς και ευγένεια, με πλακάκια να αλλάζουν χρώμα και θέσεις ξεκούρασης σε διάδρομους σαν κρεμαστούς, με μοντέρνες καρέκλες για ανάπαυση. 

Να και κάτι μισθοί παχυλοί και πρωτόγνωροι! 

Η χαρά δεν περιγράφονταν. Και από όπου περνούσε η «κυρία» όπως την αποκαλούσαν όλοι, προδίδονταν από το ανακάτεμα της μυρωδιάς του χαβανέζικου πούρου και του ακριβού τόσο προσωπικού αρώματος της. 

Πολυτελή ένθετα. Τεράστια και μοντέρνα διαφημιστική καμπανιά. Διαφωνίες των παλιών με τους νέους και κυρίως τους Ισπανούς. 

Η «κυρία» άφηνε τα πράγματα να κορυφωθούν και μετά έπαιρνε θέση ως η απόλυτη ηγεμών! 

«Όπου η θεληματικότητα είναι μεγάλη, οι δυσκολίες γίνονται μικρές» αφόριζε ο Νίκολο Μακιαβέλι και έμοιαζαν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να έχουν πορωθεί από την αποφασιστικότητα της θεληματικής του «κυρίας».

Έρχονται τελικά τα νούμερα των πωλήσεων και είναι θλιβερά! 

Οι παλαιοί δημοσιογράφοι που ταν σε κόντρα με τους μοντερνιστές Ισπανούς, σηκώθηκαν και αρχίζουν να χτυπάνε ειρωνικά παλαμάκια! 

Να μη τα πολυλογούμε, σε δυο χρόνια η εφημερίδα αλλάζει 4 διευθυντές και η «κυρία» που δεν γνωρίζει ποιος και τι είναι ο «υλατζής», πως βγαίνουν οι τίτλοι και τι κάνει η διόρθωση, αφού μέτρησε ζημίες 60 εκατομμυρίων ευρώ, μια Δευτέρα, έστειλε σε όλους ένα μειλ που έλεγε, εν ολίγοις, ευχαριστούμε πολύ αλλά τέρμα ως εδώ. 

Οι 450 εργαζόμενοι πληρώθηκαν μέχρι τελευταίου σεντ και πήραν τον οικείο δρόμο για γραφεία που ακόμα λερώνει τα πουκάμισα το μελάνι της έκδοσης, όσο αυτά υπήρχαν και πριν η κρίση τα εξαφανίσει. 

Για την «κυρία» μικρό το κακό, έχει ακόμη κορυφές να κατακτήσει…

Η Γιάννα στο Χάρβαρντ αφίσα και άλλες τιμές…

Έχει διακριθεί από τη Λεγεώνα της Τιμής Γαλλικής Δημοκρατίας. Ήταν «Πρέσβης εκ Προσωπικοτήτων» της Ελλάδας.

Το μέγιστο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ γιόρτασε τα γενέθλια της για τα 50 της χρόνια με τεράστιες αφίσες της. Άλλωστε από το 1994 συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες της Σχολής Διακυβέρνησης Τζον Φ. Κένεντι του διάσημου πανεπιστημίου στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, στη περιφέρεια της Βοστώνης. Κατέχει τον τίτλο, μάλιστα, της Αντιπροέδρου του Πρυτανικού Συμβουλίου. 

Σε αυτό το πλαίσιο – σε συνεργασία με το Ίδρυμα Κλίντον- έχει αναπτύξει πολλές πρωτοβουλίες όπως το Angelopoulos Global Leaders Program, στο οποίο πρώην επιτυχημένοι ηγέτες μοιράζονται τις εμπειρίες τους, διδάσκοντας στο Χάρβαρντ. 

Από το 2013, το Ίδρυμα Γιάννας και Θεόδωρου Αγγελόπουλου έχει ιδρύσει ένα πρόγραμμα υποτροφιών για νέες και νέους φοιτητές από όλη την Ελλάδα, στο Clinton Global Initiative University που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ! 

Στην αυτοβιογραφία της και για όλες αυτές τις τιμές, που με το αζημίωτο φυσικά, αποδίδει το Χάρβαρντ, η ίδια τονίζει κάθε άλλο πάρα με σεμνότητα πως «προφανώς κι εγώ άφησα κάποια εντύπωση με το πέρασμά μου – το βιογραφικό μου ήταν τέλεια προσαρμοσμένο στις νέες φιλοδοξίες του Χάρβαρντ», ενώ για την πρώτη της ομιλία εκεί, σε συνέδριο που είχε η ίδια διοργανώσει λέει πως «προετοιμάστηκα με ιδιαίτερη επιμέλεια, από το εντυπωσιακό φόρεμα του Yves Saint-Laurent μέχρι την προσεκτικά δομημένη ομιλία μου». Αλλά πιο σημασία έχει το φόρεμα φυσικά σ αυτά τα event των διανοουμένων.

Η Γιάννα στην αριστερά

Ανάμεσα σε άλλα η Γιάννα δήλωσε πως μαγειρεύει για τα παιδιά της, τώρα πια που έχει χρόνο και φτιάχνει φιλέτα με πιπεριά χρωματιστά, σαλιγκάρια με λαχανικά, και διαφορά πιο γκουρμέ φαγητά και όχι μπριάμ του φτωχού και παλιό λαδερά από αυτά που προσφαϊζουν οι άλλοι. 

Ακόμη αρθρογραφεί. 

Με ένα τέτοιο πόνημα στην Huffington Post είχε ξαφνιάσει τους πάντες όταν κάνοντας λόγο για τον Αλέξη Τσίπρα είχε τονίσει πως «αντιπροσωπεύει την νέα εκείνη ηγεσία που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα» και ότι «οι Έλληνες επέλεξαν αυτή την Κυβέρνηση, όχι λόγω απόγνωσης αλλά από αισιοδοξία και πεποίθηση ότι μπορούν να αφήσουν πίσω τους τις προκλήσεις των τελευταίων χρόνων». 

Υπήρξαν επισκέψεις στο γραφείο του πρωθυπουργού και γενικά ένα καλό κλίμα μεταξύ τους. 

Είχε μάλιστα διοργανώσει δείπνο προς την τιμή του Έλληνα Πρωθυπουργού με την αφρόκρεμα της ελληνοαμερικανικής επιχειρηματικής και οικονομικής ομογένειας στη Νέα Υόρκη.

Θερμά είχε παρουσιάσει η Γιάννα Αγγελοπούλου, τον Αλέξη Τσίπρα μπροστά σε ένα ακροατήριο δεκάδων Ελληνοαμερικανών εκατομμυριούχων και εφοπλιστών στη Νέα Υόρκη, λέγοντας ξανά πως ένας από τους λόγους που είχε φέρει τον Αλέξη Τσίπρα στην Αμερική ήταν γιατί ο ελληνικός λαός πιστεύει σε αυτόν και ότι μπορεί να αποδειχθεί ο ηγέτης που θα προωθήσει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. 

Το κλίμα μεταξύ τους ήταν πολύ φιλικό και μάλιστα σχολιάστηκε από τον τύπο τόσο ο σφιχτός τους εναγκαλισμός, όσο και τα φιλιά που αντήλλαξαν Γιάννα Αγγελοπούλου και Αλέξης Τσίπρας!

Μόνο, που φαίνεται πως η καλή σχέση ανακόπηκε όταν η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, θέλησε να ανανεώσει το διπλωματικό της διαβατήριο, απευθυνόμενη στο αρμόδιο υπουργείο, εκείνο των Εξωτερικών. 

Εκεί όμως φέρεται να συνάντησε μια σειρά εμπόδια αλλά και την… διστακτικότητα των υπαλλήλων να προχωρήσουν στην ανανέωση. 

Η ίδια στην ανακοίνωσή που εξέδωσε, περιγράφει την αντιπαράθεση ως εξής: «Μετά την σειρά ενεργειών και παραλείψεων που αφορούν την ιδιότητά μου ως Πρέσβεως εκ Προσωπικοτήτων που κατέχω από το 1998 και την έκδοση του διπλωματικού  διαβατηρίου που παρακολουθεί την ιδιότητα αυτή, είμαι υποχρεωμένη να αποποιηθώ. 

Την ανάθεση αυτή την εξέλαβα πάντα ως αναγνώριση στο πρόσωπό μου και αντίστοιχα, με όλες μου τις δυνάμεις, όλα αυτά τα χρόνια, προσέφερα στην χώρα μου εν γνώσει όλων των Κυβερνήσεων. 

Ποτέ δεν ζήτησα τίποτε από κανέναν. Συνεχίζω, πέραν των εκάστοτε κυβερνητικών συμπεριφορών, να προσφέρω και να υπηρετώ αυτό που κρίνω ως σημαντικό για την χώρα μας». 

Παρ όλα αυτά, λέγεται πως πολιορκηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ για να είναι η υποψήφια του για τον Δήμο Αθηναίων, τότε που ο πρωθυπουργός έλεγε μάλιστα, πως η υποψηφιότητα για την Αθήνα, θα ναι «από άτομο που δεν ξέρει να χάνει». 

Όμως, σιγά μην ανακατευτεί με τέτοια η κυρία Αγγελοπούλου, ειδικά τώρα που έχει εγγόνια και μαγειρικές ανησυχίες…

Ένα ακόμα μωρό για την Γιάννα

Το καλοκαίρι του 2014 δημοσιεύματα έκαναν λόγο για επικείμενο γάμο του γιου της Γιάννας Αγγελοπούλου, Παναγιώτη, με την Έλλη Παπαδιαμάντη, την «ωραία του κολεγίου» όπως την αποκαλούσαν. 

Ο ίδιος με μια επιστολή του στα μέσα διέψευσε κάθε είδηση περί γάμου, άλλα παραδέχτηκε πως η σχέση του υφίσταται. 

Τέσσερα, περίπου, χρόνια αργότερα απέκτησαν το κοριτσάκι τους και ο 29χρονος Παναγιώτης δέχτηκε κύματα αγάπης από τους γονείς του για το νέο τους πανέμορφο κοριτσάκι. 

Η ύπαρξη του υπέροχου νέου πλάσματος μοιάζει να γλυκαίνει τις όποιες αντιρρήσεις και να απαλύνει αντιθέσεις. 

Το νεαρό ζευγάρι των 29χρονων παιδιών είναι υπέροχο και η ευτυχία στο τέλος κάνει τους πάντες να χαμογελάσουν και την αγάπη να νικά. 

Τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. 

Και σίγουρα αυτό πρέπει να το εκτιμά η Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελόπουλου, που στάθηκε νικήτρια και δεν δέχθηκε ποτέ περιορισμούς και απαγορεύσεις. 

Άλλωστε όπως έχει πει σε συνέντευξη της, «όσον αφορά στα παιδιά μου, δεν θα’ θελα να μπω κι εγώ σε αυτό το παιχνίδι των συμβουλών, αν και φοβάμαι ότι δεν το έχω αποφύγει. 

Θα’ θελα πάντως να ελπίζω ότι εκείνο που τους μετέδωσα ήταν η ευχή και η ελπίδα μου να είναι ο εαυτός τους» και οι επιλογές τους, προφανώς…