Γιατί κυλάνε δάκρυα από τα μάτια μας; Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες; Γιατί συνηθίζουμε να λέμε ότι οι άντρες δεν κλαίνε;
Έρευνες που έγιναν πάνω στην επιστήμη των δακρύων, εξέτασαν όλα τα παραπάνω και έδωσαν τις πολυπόθητες απαντήσεις.
Οι επιστήμονες αποκάλυψαν ότι οι γυναίκες κλαίνε πολύ περισσότερο από τους άντρες και αυτό είναι σταθερό εδώ και πολλά χρόνια. Ο ψυχολόγος William Frey σε έρευνά του το 1982 απέδειξε πως οι γυναίκες κλαίνε κατά μέσο όρο 5.3 φορές το μήνα, ενώ οι άντρες, μιας και βάζουν μπροστά τον κατ’ επίφαση «ανδρισμό» τους, επιτρέπουν στον εαυτό τους να κλάψουν μόνο 1.3 φορές το μήνα. Κατά μέσο όρο μία γυναίκα κλαίει για 5 με 6 λεπτά, σε σύγκριση με το «ανδροπρεπές» κλάμα των αντρών που κρατάει 2 με 3 λεπτά.
Ολλανδός Ψυχολόγος σε άλλη έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Tilberg, αναφέρει πως όλες οι σχετικές έρευνες για την εκροή των δακρύων, δείχνουν πως υπάρχει διχοτόμηση των δύο φύλων και αυτό ξεκινάει ήδη από την παιδική ηλικία. Στην ηλικία αυτή το κλάμα έχει μία ουδέτερη μορφή ανεξαρτήτως φύλου, όλα τα μωρά κλαίνε το ίδιο.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν τώρα πως στη μετέπειτα ζωή ενός ατόμου, αυτό που διαμορφώνει το χαρακτήρα του, είναι οι διάφοροι πολιτιστικοί παράγοντες που παίζουν σημαντικότατο ρόλο. Πράγματι, έμμεσες έρευνες έδειξαν πως στις χώρες που οι άνθρωποι κλαίνε περισσότερο, είναι στις χώρες που το κλάμα είναι περισσότερο «κοινωνικά αποδεκτό». Ειδικότερα σε πιο εύπορες χώρες οι άνθρωποι κλαίνε περισσότερο. Αυτή είναι η επίπτωση της ευημερίας, η οποία απελευθερώνει τους ανθρώπους και τους κάνει να είναι πιο συναισθηματικοί, εκφραστικοί, νιώθοντας την ανάγκη να γίνονται και πάλι «μωρά».
Ωστόσο δεν είναι μόνο οι κοινωνικές συνθήκες που περιορίζουν τους άντρες στην εξωτερίκευση της θλίψης τους και του κλάματος. Η τεστοστερόνη αποτελεί μείζονος σημασίας παράγοντα σε αυτό, καθώς χαρακτηριστικό είναι πως οι ασθενείς με καρκίνο στον προστάτη υποβάλλονται σε ειδικές χημειοθεραπείες που μειώνουν τα επίπεδα τεστοστερόνης σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να γίνονται εξαιρετικά επιρρεπής στο κλάμα.
Οι άνθρωποι είναι το μόνο είδος που κλαίει για συναισθηματικούς λόγους. Δε γνωρίζουμε γιατί κλαίμε όταν πονάμε κάπου, ούτε ύστερα από ένα συναισθηματικό τραύμα, ακόμη και σε στιγμές υπέρμετρης ευτυχίας! Ως κοινωνικά όντα, όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι ενδείξεις εξωτερικών παραγόντων που μας επηρεάζουν, όσο και εσωτερικών νοητικών διακυμάνσεων της ιδιοσυγκρασίας του κάθε ατόμου.
Ίσως το κλάμα να είναι η λεγόμενη -από αρχαιοτάτων χρόνων- «Κάθαρσις». Άλλη πρόσφατη έρευνα αξιολογεί το κατά πόσο τα άτομα γίνονται συναισθηματικά ευάλωτα κατά τη διάρκεια παρακολούθησης ταινιών με βαθιά ανθρωπιστικά μηνύματα που προκαλούν έντονη θλίψη και δάκρυα. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι άνθρωποι που δεν έκλαψαν, δε σημείωσαν καμία διαφορά στην ιδιοσυγκρασία και την εσωτερική τους ευεξία. Αντιθέτως, εκείνοι που ξέσπασαν σε κλάματα, η διάθεσή τους άλλαξε προς το καλύτερο μετά τις ταινίες, καθώς ένιωσαν συναισθήματα κάθαρσης και εσωτερικής απελευθέρωσης. Οι άνθρωποι νιώθουν πολύ καλύτερα έπειτα από ένα καλό κλάμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
http://www.mononews.gr/afti-ine-i-chora-pou-1-stous-5-katikous-tis-ine-sklavos-photos/49651
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
http://www.mononews.gr/politika-tha-se-diro-chaos-sto-stountio-tou-mega-video/49713