Εκείνο το διάφανο αιγαιοπελαγίτικο σούρουπο, με την υποψία της αλμύρας στην νοτισμένη, θερμή αρχαία ατμόσφαιρα! Το λευκό να θαμπώνει φεγγοβολώντας, το μπλε στο σύθαμπο να γίνεται απόκοσμα νυχτερινό ιώδες! Ο κοσμικός βράχος του πελάγους, η Μύκονος, ένας κόσμος παράλληλος στην σκόνη των αιώνιων και της ματαιότητας που ο τόπος γνωρίζει καλά και περιγελά. Ω! Τι ωραία χτενίσματα να διαλύονται στο άνεμο που δε χαρίζεται σε κομμωτήρια και πόσο ταιριαστά βραδινά σύνολα για τα καλντερίμια ενός νησιού που κάποτε επέτρεψε κάθε διαφορά! Μεγαλεία φωταγωγημένα, ραφινάτα κοκτέιλ και όχι παλιό τσίπουρα για φοιτητές, βαριά σινιέ αρώματα, πολυχρωμία σε καφτάνια και πόζες, πόζες, πόζες!

Η Έλενα Λυμπέρη-Μακρή στα εγκαίνια του καταστήματος Louboutin στο Nammos Village

Αστράφτουν τα φλας μανιακά, σαν αστραπές μικρών κεραυνών ενός Δία που ξύπνησε μετά από μεθύσι και θύμωσε γιατί δεν τον κάλεσαν στο ΝΑΜΜΟΣ! Εκεί που γίνανε τα εγκαίνια του Pop Up –δεν ξέρουμε τι είναι, αλλά όσο να ‘ναι μας ψαρώνει αυτό!- νέου καταστήματος του περιβόητου Christian Louboutin, που άλλαξε τις σόλες των παπουτσιών σε κόκκινες και έγινε σήμα κατατεθέν κοινωνικής καταξίωσης μυθικά πλούσιων πατουσών!

Πώς η Μύκονος, η κοσμική πρωτεύουσα των κλαψιάρικων, με μια χώρα γύρω της σε ιδρωμένο καύσωνα μιζέριας, να μην τιμήσει και να μην φιλοξενήσει μαγαζί του διάσημου τσαγκάρη που οι ψηλές του γόβες πωλούνταν στο τόπο της ξυπολησιάς και του σανδαλιού από βιοτεχνίες στο Μοναστηράκι, διότι είναι αδύνατον να τις περπατήσεις στην άμμο, στην πέτρα, στο πλακόστρωτο καλντερίμι! Μα, θα πείτε, οι θεές δεν περπατάνε, αλλά πετάνε, ειδικά όταν φορούν Louboutin γοβάκια. Όπως η Έλενα Μακρή Λυμπέρη!

Η Έλενα Μάκρη Λυμπέρη δεν είναι Βασιλάκης Καΐλας, αλλά μια λαμπερή εργάτρια!

Ο Christian Louboutin από την εφηβεία του, λέει, ονειρευόταν παπούτσια και απ’ το 1990 κατάφερε τα δερμάτινα του είδη να γίνουν συνώνυμα του πλούτου και της κοινωνικής υπεροχής. Έφτιαξε στη Μύκονο αυτό το Pop Up μαγαζί λοιπόν, γιατί αυτοί οι άνθρωποι εκεί ήταν η έμπνευση του. Και όλοι τον τίμησαν στα εγκαίνια του καταστήματος του. Η αφρόκρεμα της ελληνικής υπεροχής, που δε συμβιβάζεται στην κομψότητα, διότι είναι απαιτητική.

Και ανάμεσα τους, η Έλενα Μάκρη Λυμπέρη! Άφησε για λίγο τις έγνοιες για αποπληρωμές χρεών, τραπεζών, μαύρο εργαζομένων που δούλεψαν για να φτιαχτούν αυτοκρατορίες σκουφιών και μπερέδων και ψηλοτάκουνων και χάθηκε στην υπεροχή των τακουνιών του διάσημου οίκου. Φιλικά πρόσωπα γύρω της, αγαπημένα, από κοινά που έφτιαξε και φιλοξένησε στις σοδιές των περιοδικών της, που ανέδειξε, που ανακάλυψε!

Σαμπανιζέ ελαφριά, τρυφερή και γυαλιστερή η νύχτα, απ’ αυτές που φιλοξενούσε κάποτε με υψηλά κριτήρια και απαιτήσεις στις σελίδες των περιοδικών της ιδίας και του συζύγου της, Αντώνη Λυμπέρη. Πολυτελή τα είδη, ως αρμόζει. Κομψό το μαγαζί.

Έλενα Μακρή Λυμπέρη
Έλενα Μακρή-Λυμπέρη

Άλλωστε και η ίδια η κυρία Λυμπέρη δεν έχασε ποτέ την επαφή της με τη μόδα, αφού αυτή συνεχίζει να υπηρετεί. Τη μόδα και την κομψότητα, μέσα από το κατάστημα που διατηρεί στη Μύκονο, με συλλογές για λίγους και λαμπερούς! Ένα κατάστημα που, όπως γράφτηκε, το 2016 κόστιζε 100.000 ευρώ «αέρα» συν 6.000 ευρώ ενοίκιο το μήνα!

«Έχει αλλάξει η ζωή σου τώρα; Γιατί κάποιοι ισχυρίζονται ότι ακόμη ζείτε πολυτελώς», την ρωτάει σε κάποια συνέντευξη η Μαρία Λεμονιά, για να δεχτεί την αλήθεια σε ένα σπάσιμο σιωπής:

«Δεν θα γίνω ποτέ Βασιλάκης Καΐλας για να πω τον πόνο της ζωής μου και να προκαλέσω το λαϊκό αίσθημα προκειμένου να μην ασχολούνται κακόβουλα μαζί μου. Ζω και θα ζω με την ύψιστη αξιοπρέπεια που θεωρώ εγώ για μένα, όπως ζούσα πριν και ακόμα πιο πριν, δουλεύοντας νυχθημερόν και ουχί πίνοντας καφέδες, κριτικάροντας την κρίση και υπερθεματίζοντας σαν την αδελφή του Κωνσταντάρα «άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα».

Ουδείς γνωρίζει τι συμβαίνει στο σπίτι του διπλανού του και αυτό είναι και το σώφρον, όπως επίσης, ο καθένας πρέπει να ασχολείται επισταμένως με τα της οικίας του. Τα εν οίκω μη εν δήμω.

Ο Αντώνης Λυμπέρης δεν πίστεψε ποτέ πως οι εκδόσεις θα κλείσουν. Το πάλεψε μέχρι τέλους. Ακόμα και τις προσωπικές μου οικονομίες μιας ζωής έβαλε στο τέλος στην εταιρεία. Αυτό δεν το ξέρω μόνο εγώ και ο άντρας μου, αλλά και οι οικονομικοί της εταιρείας. Από εκεί και πέρα δεν μπορώ να αναμετρηθώ με όλους τους εμμονικούς τζιχαντιστές των καιρών που μας έχουν περικυκλώσει, κρίνοντας και λοιδορώντας. Αυτοί είναι ανίκητοι… Ο λαμπερός κόσμος των περιοδικών ήταν λαμπερός μόνο για να λάμπουν και τα περιοδικά μου. Η Έλενα Μακρή-Λυμπέρη ήταν πάντα μια λαμπερή εργάτρια στη δουλειά».

Οι πραγματικοί εργάτες στον Τύπο

Η «λαμπερή εργάτρια» δεν μπορεί να αναμετρηθεί, φυσικά «με όλους τους εμμονικούς τζιχαντιστές των καιρών» που την έχουν περικυκλώσει, κρίνοντας και λοιδορώντας την, αλλά μπορεί να έχει ενημερωθεί για τις ανακοινώσεις των κανονικών εργατών του τύπου που ενημέρωναν τους εργαζόμενους στις εκδόσεις «ΛΥΜΠΕΡΗΣ», τον Απρίλη του 2017 πως εισέπραξαν ένα μέρος των δεδουλευμένων που τους οφείλονταν, κατόπιν εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη διάδοχη εταιρεία Alpha Editions, ιδιοκτησίας ομίλου Κοντομηνά, διοικούμενη από τον Θ. Φιλιππόπουλο.

Εκεί ανάμεσα σ’ άλλα έγραφαν:

«Στον βαθμό που μέλη της παράταξής μας, των Εργατών Τύπου, συνέβαλαν αποφασιστικά σε αυτή την εξέλιξη, οφείλουμε να κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό – παρότι ο αγώνας των πρώην εργαζομένων του Λυμπέρη δεν τελείωσε και υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορούν και πρέπει να διεκδικηθούν. Κατ’ αρχάς, μπορεί η προσπάθεια αυτή να ήταν κατά κύριο λόγο στο νομικό επίπεδο, όμως έχει και μια ιδιαίτερη συνδικαλιστική σημασία, καθώς χρειάστηκε να ξοδευτούν από τους συναδέλφους μας αμέτρητες ώρες συζήτησης, παρακίνησης και φυσικής παρουσίας ώστε να κρατηθεί ζωντανό αυτό το «μέτωπο», οι εργαζόμενοι να μη δειλιάσουν και να μην τα παρατήσουν – ύστερα από απανωτές δίκες, αναβολές δικών κ.ο.κ…» και πως «…Το γεγονός ότι οι Φιλιππόπουλος-Κοντομηνάς αναγκάστηκαν, μετά τη δικαστική απόφαση, να κηρύξουν λύση και εκκαθάριση στην Alpha Editions, ότι έδωσαν έστω αυτά τα χρήματα, ότι η δικαστική απόφαση αναγνώρισε τη δολιότητα και το «στήσιμο» της «διαδοχής», ότι οι εργαζόμενοι του Λυμπέρη συνέχισαν επί όλα αυτά τα χρόνια απτόητοι την προσπάθειά τους… όλα αυτά δείχνουν ότι οι εργοδότες δεν είναι ανίκητοι. Για να νιώσουν πραγματικά τη δύναμή μας και να πάρουμε πίσω αυτά που μας στέρησαν πρέπει να συσπειρωθούμε όλοι στο σωματείο, να βρούμε έναν κοινό δρόμο με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ και, το κυριότερο, η ΕΣΠΗΤ να χαράξει μια πολύ πιο αποφασιστική και τολμηρή γραμμή, με παρουσία σε όλα τα μαγαζιά, ενθάρρυνση των συναδέλφων και συγκεκριμένα αιτήματα, που θα βγάλουν πάλι μπροστά τις διεκδικητικές διαθέσεις του κλάδου. Εμείς οι Εργάτες Τύπου δεσμευόμαστε να παλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση!»…

Η τζιχαντ, δηλαδή ο αγώνας, η προσπάθεια στα Αραβικά, πραγματικά και ευτυχώς καλά κρατεί, ενώ η λαμπερή εργάτρια δοκιμάζει γόβες…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Έλενα Λυμπέρη: Η απατηλή λάμψη της χρεοκοπημένης ματαιοδοξίας και το εξώδικο από την πισίνα της βίλας της, που γλίτωσε τον πλειστηριασμό

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τζίνα Αλιμόνου: Η βελούδινη γυναίκα με το καθόλου βελούδινο διαζύγιο

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Θρίλερ για γερά νεύρα το διαζύγιο Βαρδινογιάννη-Αλιμόνου: Νέα μήνυση και απόφαση που μειώνει στο μισό τη διατροφή