Έλενα Ακρίτα: Ποιον δημοσιογράφο απειλεί με εξώδικο και γιατί;

Δριμύ κατηγορώ κατά του Κωνσταντίνου Μπογδάνου εξαπολύει η Έλενα Ακρίτα, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά της, ο δημοσιογράφους αναφέρθηκε στην ίδια, με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Ως αφορμή, στάθηκε μια ανάρτηση της Ακρίτα στο Facebook, σχετικά με το τραγικό γεγονός της αυτοκτονίας του επιχειρηματία Κυριάκου Μαμιδάκη.

Στη σχετική ανάρτησή της διαβάζουμε: “Σε εκπομπή του ΣΚΑΙ και – με αφορμή την τραγική αυτοκτονία του επιχειρηματία Κυριάκου Μαμιδάκη – ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος αναφέρθηκε στο όνομα μου και σε σχετική ανάρτησή μου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ΧΩΡΙΣ ΩΣΤΟΣΟ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ. Ακολούθως, προέβη σε χαρακτηρισμούς για το άγνωστο στο κοινό περιεχόμενο της ανάρτησης μου, υπονοώντας κατά τρόπο που θεωρεί ότι δεν τον εκθέτει, ηθικά και ποινικά ότι το ‘άγνωστο’ κείμενό μου, αξίζει την απαξίωσή του. Προφανώς και θα ακολουθήσει ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ μου, ωστόσο νιώθω την ανάγκη να πω ότι αφού επιλέξαμε να κρινόμαστε για το δημόσιο λόγο μας, οφείλουμε να ακολουθούμε όλοι, κρίνοντες και κρινόμενοι την στοιχειώδη δεοντολογία. Η οποία επιβάλλει να καταστεί γνωστό το κρινόμενο, χρονικά πριν την εκφορά της περί αυτού κρίσης.”

Να θυμίσουμε πως η Έλενα Ακρίτα, τις τελευταίες μέρες, βρίσκεται στο επίκεντρο, εξαιτίας του προσωπικού της λογαριασμού σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, μέσω του οποίου προχωρούσε σε τολμηρούς σχολιασμούς αναφορικά με την υπόθεση Μαρινόπουλος.

Πιο συγκεκριμένα σε άρθρο της στα Νέα έγραψε: 

«Δηλαδή. Ανοίγω μαγαζί. Πάει καλά. Παίρνω δεύτερο. Πάει καλά. Με τα κέρδη αγοράζω σπίτι. Κι εξοχικό. Και κοκορέτσι. Και βάζω και το κατιτίς μου στην εξωχώρια της διπλανής πόρτας. Κατόπιν χρεοκοπώ. Απολύω. Ζητάω πτώχευση. Ο νόμος προστατεύει την προσωπική μου περιουσία. Την οποία δημιούργησα από το μαγαζί και τους εργαζόμενους. Δεν ανοίγει ρουθούνι. Είμαι άρχοντας. Είμαι θεός ήλιος καλοκαιρινός. Η ζωή ( και κότα) συνεχίζεται. Το ‘χω».

«Κύριε Μαρινόπουλε, ειλικρινά δεν κατανοώ το γεγονός ότι νοιάζονται όλοι τους 12.000 εργαζόμενους κι όχι εσάς που, όσο να πεις, ένα δράμα θα το ζείτε εκεί στα ξένα. Τα ξένα χέρια είναι μαχαίρια – εκεί στο Μαϊάμι το ‘χετε σεις το ρητό; Ή έστω στο Κατάρ όπου εναποτίθενται τρυφερά κολοσσιαίες περιουσίες; 

Για την δική σας περιουσία – εικάζω – δεν έχετε ‘ενοχληθεί’ ακόμα από τις αρμόδιες αρχές; Δεν έχετε λογοδοτήσει ακόμα σε ελεγκτές και εφοριακούς; Δεν έχετε παραθέσει ακόμα τα οικονομικά σας πεπραγμένα να δούμε αν έχετε τίποτα εξωχώριες, εξωλέμβιες, έξωντερτια και καημοί; Στο σπίτι στο Μαϊάμι όλα καλά, θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς να δώσετε. 

Απ’ ό,τι διαβάζουμε, η σύζυγός είναι διακοσμήτρια σκαφών (όχι η ‘σκάφη’, το ‘σκάφος’). Εξ ου και θεωρώ λανθασμένη την κίνηση σας να πετάξετε τόσους νοματαίους στο δρόμο. Αν – τώρα οι άνεργοι υπάλληλοι, ταμίες, φορτοεκφορτωτές, φορτηγατζήδες – πουλήσουν τα κότερά τους; Αν η καθαρίστρια με το σφουγγαρόπανο δώσει σκάφη και σκάφος κοψοχρονιά; Αν ο κυρ Μπάμπης στα ψαρικά ξεφορτωθεί τα γιοτ του; Τι θα διακοσμεί τότε μια τεθλιμμένη ντεκορατρίς; Αν μείνουν 12.000 χωρίς κότερο, μην μου πεινάσετε εσείς κι η κυρία σας, εγώ για το καλό σας. 

Εμένα που λέτε, κύριε Μαρινόπουλε, η γιαγιά μου πήγαινε στο Κολέγιο μαζί με τη γιαγιά σας. Κι εγώ στο Αρσάκειο ήμουνα συμμαθήτρια με μια από τις κόρες της οικογένειας. Κάπου εδώ τελειώνει μια μεγάλη ιστορία αγάπης που δεν άρχισε ποτέ. 

Και συγχωρέστε μου την ένταση – όσο να πεις, δεν είναι της τάξεως μας – αλλά όσο κάποιος μελετάει το έργο και την πολιτεία σας, τόσο του γυρίζει το μάτι. Γιατί εδώ οι συνολικές όφειλες σας αντιστοιχούν στο 1% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (1,3 δισεκατομμύρια ευρώ). Χρωστάτε σε ό,τι κινείται κι ό,τι δεν κινείται. Σε ανθρώπους, ζώα, φυτά, χλωρίδες, πανίδες, στο σύμπαν. Μόνο έναν ξάδελφό μου στην Αργεντινή δεν έχετε ‘φεσώσει’ – επιτρέψτε μου une expression déclassée.

Κύριε Μαρινόπουλε, αυτή την υγιή επιχειρηματικότητα να την κοιτάξετε μη σας βγάλει κάνα πολύποδα. Και τι δεν ανοίξατε αγαπημένε, τόσες δεκαετίες. Starbucks ανοίξατε. Beauty Shop ανοίξατε. Sephora, Marks and Spencer, Grand Optical, της Παναγιάς τα μάτια ανοίξατε. Και μετά τους γυρίσατε την ηλιοκαμένη σας πλατούλα, τα κλείσατε και βρέθηκαν οι φουκαράδες οι μικρέμποροι με το franchise στο χέρι. Όποια αλυσίδα του εξωτερικού βρίσκατε μπροστά σας, πρώτα την φέρνατε και μετά την ξωπετάγατε.

Φάγατε, φάγατε, φάγατε. Φάγατε από παντού. Φάγατε απ’ τα τσιμέντα, τα υδραυλικά, τα πόμολα, τους σωλήνες, τα κεραμίδια, τα κουφώματα, τα πατώματα, φάγατε απ’ τους προμηθευτές, τους εμποράκους, τα μαγαζάκια, τους εργαζόμενους με τα ‘ελαστικά ωράρια’ και τα μεροκάματα του τρόμου, φάγατε, φάγατε, φάγατε. Και δεν σας σταμάτησε κάνεις τόσες δεκαετίες. Δεν σας είπε καμιά κυβέρνηση ‘όπα λεβέντη παρ’ το αλλιώς γιατί βρίσκεις’. Τίποτα. Μούγγα. Κιχ. 

Ξέρετε, κύριε Μαρινόπουλε, ως πελάτισσα, έκανα κάθε Πέμπτη τα ψώνια της εβδομάδας στο Καρφούρ της Κηφισίας. Συνήθως πήγαινα να μου τα ‘χτυπήσει’ η ίδια ταμίας. Ένα υπέροχο γλυκό κορίτσι που ξεροστάλιαζε από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα μισθό-πουρμπουάρ. Δεν λέω το όνομά της, μην την στοχοποιήσουμε κι από πάνω. 

Την σκέφτομαι έντονα αυτές τις μέρες. Δεν ξέρω που είναι, δεν ξέρω τι απέγινε, δεν ξέρω τι θ’ απογίνει. Ελπίζω, τουλάχιστον, να μην πουλήσει τον στόλο των ιστιοφόρων της. Όχι τίποτα άλλο, μη σας μείνει κι η ντεκορατρίς στους πέντε δρόμους. 

“Οι μικρές μύγες πιάνονται. Οι μεγάλες σκίζουν το δίχτυ και βγαίνουν.” 
Κύριε Μαρινόπουλε, φιλάκια στο πανέμορφο Μαϊάμι».

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

http://www.mononews.gr/giati-elena-akrita-ta-vazi-tora-ton-marinopoulo-ke-echi-gini-chamos-sta-social-media-tosa-chronia-pou-itan/58191