Νατάσσα Μποφίλιου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Αθήνα αυτό – φλέγεται, με εκρηκτικό της μηχανισμό τη πλατεία Εξαρχείων. Μολότοφ εκρήξεις, δακρυγόνα, γκαζάκια, αυτοκίνητα τυλιγμένα στις φλόγες, σπασμένα τζάμια και ένα κρύο, βόρειο, της ανελέητης παγωνιάς, για έναν Δεκέμβρη θυμωμένο, εφηβικά πεισμωμένο, που ετοιμάζεται να μιλήσει Τουρκικά και να στενάξει αμανέδες.
Διμοιρίες ΜΑΤ, προσαγωγές και η πόλη να σου καίει τα μάτια εμπόλεμη, επικίνδυνη, ερημικά νυχτερινή και σχεδόν ξένη. Στο διαδίκτυο όμως, μετά τις κόκες και το Κολωνάκι, σημειώνεται με λέξεις ορμητικές σαν οδομαχίες, μια άλλη σύγκρουση, όλο θόρυβο, προσβολή, παράφορο πάθος και διάθεση εξόντωσης! Viral τώρα, γίνεται η συνέντευξη της Νατάσας Μποφίλου στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η τραγουδίστρια, που μαζί με την Ελεονώρα Ζουγανέλη, είναι αυτές που αναδείχτηκαν από μια γενιά μουσικών εξουθενωμένη από τα σκύλο – ποπ – ραπ – μπουζουκομανετζίδικα σουξέ της προηγούμενης, στη συνέντευξη της δήλωσε «τροτσκίστρια», που παράλληλα ψηφίζει ΚΚΕ. Ανάμεσα σε άλλα, είπε πως «σε αυτό το σύστημα, από τη στιγμή που είσαι μέσα στο σύστημα, δεν μπορείς να κάνεις την ανατροπή. Η επανάσταση γίνεται μόνο από τον λαό. Ψηφίζω ΚΚΕ, αν και διαφωνώ σε πολλά σημεία, για δύο λόγους: επειδή το νιώθω ως τιμή για την οικογένειά μου και τους παππούδες μου που ήταν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην Αντίσταση και επειδή πιστεύω στην οργανωμένη πάλη… Φυσικά και είναι (δικτατορία η Ευρωπαϊκή Ένωση).
Θα ήταν ωραίο να γινόταν μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό. Αλλά τώρα αισθάνομαι εντελώς παροπλισμένη». Αμέσως μετά πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια. Σχόλια, αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις, ιδεολογικοί αχταρμάδες, προσβολές, βρισιές και γενικώς ένα μαλλιοκούβαρο, που αν προσπαθούσε κανείς να ψελλίσει κανείς τη διάθεση για «ψυχραιμία» θα ένιωθε την απόλυτη μοναξιά της απουσίας όχι μόνο των like, αλλά ακόμα των προστακτικών προτροπών του «ψόφα, μωρή…»…
«Δε μας χέ@εις ρε Μποφίλιου»
Τα social media και ο δημόσιος λόγος χωρίζονται αξιοθαύμαστα σε ταχύτητα ανακλαστικών, ωσάν την Ερυθρά Θάλασσα για να περάσει ο Μωυσής στα βιβλικά έπη. Σχηματικά έξαλλοι με την Μποφίλιου γίνονται ο Πέτρος Τασόπουλος που την χαρακτηρίζει «χαζοβιόλα», ο έξαλλος ευρωπαϊστής Μάνος Βουλαρίνος που αναφωνεί στο τίτλο του «δε μας χέ@εις ρε Μποφίλιου», ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Μπογδάνος που στρωτά και μεστά σημειώνει σε άπταιστα ελληνικά πως «δεν κάνει στρατευμένη τέχνη η Μποφίλιου, αλλά self-branding ως κομμάτι του business model της»!!!!! Πυροδοτώντας την ιδεολογική αμάχη -με φόντο πάντα την δεκεμβριανή Αθήνα που φλέγεται!- με πυρομαχικά πληκτρολογίων, τα σχόλια των χρηστών για την Μποφίλιου είναι όχι ανάρμοστα, όχι απλά σεξιστικά αλλά πορνικά εις βάρος όλων των γυναικών.
Αν αναρωτηθούμε γιατί ρε παιδί μου τόσο μένος και χαλασμός, μάλλον θα κατανοήσουμε πως η πολύ αγαπημένη τραγουδίστρια με το φανατικό κοινό, επιλεγεί τίμια και χωρίς να κρύβεται και να κάνει δημόσιες σχέσεις με το κοινό της προσποιούμενη κάτι άλλο, να δηλώσει πως θεωρεί αναγκαία την ρήξη και μια παγκόσμια επανάσταση και δεν βλέπουν χαΐρι και προκοπή οι λαοί στα πλαίσια αυτής της αγιοποιημένης δογματικά πλέον, Ενωμένης Ευρώπης. Δικαίωμα της και δικό της το ζόρι! Έλα μου όμως, που η Νατάσα Μποφίλιου έτσι εξισώθηκε απ’ τους «ευρωπαϊστές» του διαδικτύου και οπαδούς της θεωρίας των δυο ακρών, πως είναι ο Νότης Σφακιανάκη της ακροαριστεράς! Και οι πυρές ανάψανε και ώσπου να «χωνέψουν» τα κάρβουνα, ο Τρότσκι, ο Λένιν, ο Στάλιν και γενικώς ότι βρίσκεται εύκαιρο στον καθέναν από Πλεχάνοφ, Κροπότκιν, Μολότοφ, Κρούπσκαγια, Κοντολάι, Γκόλντμαν, Προυτόν, Μπακούνιν έως Νότη Σφακιανάκη στο Λιάγκα, κρατάνε καυτές τις ψησταριές! Φυσικά και όλοι είναι γνώστες της ιδεολογικής θέσης του Λέοντος Τρότσκι και του πόσο αντιφατική και ανακόλουθη είναι η Νατάσσα Μποφίλιου, απ’ την μια να δηλώνει «τροτσκίστρια», άρα με την Διαρκή Επανάσταση και απ’ την άλλη να ψηφίζει ΚΚΕ, που ως γνωστόν τοις πάση και κυρίως σε μια κυρία Παπαγγελή, πως η ιδεολογική σύγκρουση του Λένιν με τον Τρότσκι, οδήγησε στη διαγραφή του, αλλά και μετα τον θάνατο του πρώτου, τον διάδοχο του Στάλιν, να οργανώνει την δολοφονία του με μια ορειβατική αξίνα στα χέρια του Ραμόν Μερκάντερ!
Η Έλλη Παπαγγελή και ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι Στάλιν!
Το μοντέλο, αλλά και παρουσιάστρια για λίγο και ενεργό μέλος της ΟΝΝΕΔ, Έλλη Παπαγγελή, που παίζει στα δάχτυλα την Τρίτη Διεθνή και την ατυχή Τέταρτη, μη σας πούμε, αλλά έχει επιλέξει να συνταχθεί σθεναρά με τον κλασσικό φιλελευθερισμό των Ανταμς Σμιθ, Τζέρεμι Μπένθαμ και Τζον Στιούαρτ Μιλ, μέσω των social media, έβαλε το δίκιο στο τόπο και μας εξήγησε και για αυτόν τον Τρότσκι, μερικά πράγματα, με αφορμή πάντα τις δηλώσεις της Νατάσας Μποφίλιου. «Η Νατάσσα Μποφίλιου δήλωσε ότι είναι τροτσκίστρια ιδεολογικά, ψηφίζει όμως, όπως λέει στην ίδια συνέντευξη, ΚΚΕ.
Πώς γίνεται ένας τροτσκιστής να ψηφίζει ΚΚΕ, από την στιγμή που αυτό είναι κυρίως σταλινικό κόμμα και από την στιγμή που ο Στάλιν όχι μόνο ήταν αντίπαλος του Τρότσκι αλλά τον εξόντωσε κιόλας; Ας ψήφιζε κάποιο κόμμα της ευρύτερης (άκρο)αριστεράς ή ας δήλωνε απλώς κομμουνίστρια. Δεν είναι κακό να τα έχεις λίγο μπερδεμένα στο μυαλό σου. Το κακό είναι να τα λες δημόσια και να μην ξέρεις τι ακριβώς ψηφίζεις»… Πληροφορίες πως στον Περισσό, σε ομαδική κατάθλιψη έχουν περιπέσει τα μέλη του ΚΚΕ, μετα από αυτή την ιδεολογική αποκάλυψης της πλάνης τους που κατάφερε η κυρία Παπαγγελή, θα αξιολογηθούν τις επόμενες μέρες με εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ…
«… να σκάσουν οι γλοιώδεις αλεπούδες του νεοφιλελευθερισμού»
Η Νατάσσα Μποφίλιου, ύστερα απ’ το σάλο της συνέντευξης στα social media ανταπάντα κάνοντας λόγο και για σεξισμό. Και αυτό δίνει πεδίο για λεκτικές βολές εναντίον της με χρήστες να αναρωτιόνται που τον είδε τον σεξισμό, όταν τα σχόλια που συνοδεύουν αναρτήσεις για αυτήν, είναι τουλάχιστον χυδαία. Η Έλενα Ακρίτα, ο Γιάννης Αγγελάκας, ο Νίκος Μπογιόπουλος, ο Αντώνης Μποσκοϊτης, αλλά και η Κατερίνα Παπακώστα τοποθετούνται υπερ του δικαιώματος της «να μιλά για το πως ονειρεύεται τον εαυτό της και τον κόσμο». «Η Νατάσα Μποφίλιου ανήκει στους καλλιτέχνες που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά στην ψυχή και στα ρούχα μας. Με ξενίζει η μανία που κατέκλυσε τη δημόσια συζήτηση για τις δηλώσεις της.
Η ελεύθερη έκφραση άποψης από πότε αποτελεί άλλοθι για ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις. Λυπάμαι, ξύσαμε πάτο», γράφει στο twitter η ανεξάρτητη βουλευτής Κατερίνα Παπακώστα, που διεγράφη τον Οκτώβριο από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ. Η Έλενα Ακρίτα σε ανάρτηση στο Facebook σημείωσε πως «όταν έναν άνθρωπο τον φτύνουν φασίστες, είσαι με τον άνθρωπο» και σε άλλη στιγμή έγραψε: «1.) Διαφωνείς ενδεχομένως με την άποψη της Νατάσας Μποφίλιου. 2.) Την χαρακτηρίζουν «χαζοβιόλα» «κουλτουροβολεψιματία» «αριστεροκουλτουροβάρδο». 3.) Την φτύνουν λεκτικά και την εξισώνουν με την Χρυσή Αυγή. 4.) Είσαι με την Νατάσα #Μποφίλιου. Τόσο απλά»… Όσο για τον Αγγελάκα προτίμησε να τοποθετηθεί στο ΕΘΝΟΣ λέγοντας: «Καλά θα κάνουν όλες αυτές οι γλοιώδεις αλεπούδες του νεοφιλελευθερισμού, οι παράνομοι ιεραπόστολοι του νόμου της ζούγκλας που όση δύναμη απέκτησαν την απέκτησαν με την ιδιότητα του γελωτοποιού του βασιλιά να σκάσουν και να σταματήσουν να λερώνουν όποιον ή όποια έχει τον τρόπο και το θάρρος να δημοσιοποιεί τις απόψεις του και να μιλά για το πως ονειρεύεται τον εαυτό του και τον κόσμο».
Ακόμη και ο Φοίβος Δεληβοριάς, που είναι πάντα χαμηλών τόνων και συστολικός άνθρωπος που αποφεύγει την πολύ έκθεση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook καταδίκασε τις διαδικτυακές επιθέσεις προς τους τραγουδιστές Τζίμη Πανούση, Νατάσσα Μποφίλιου και Μαρίνα Σάττι γράφοντας: «Υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που νιώθει τι σημαίνει να σταματήσει έστω και για λίγο η καρδιά του Τζιμάκου στη σκηνή που κάνει με χαρά τρίτη φωνή στο ντουέτο της Μαρίνας με τον κύριο Μirza που καταλαβαίνει πως το να είσαι έλλην, διανοούμενος, με εθνοσωτηρίους βλέψεις και του «λογικού μετώπου» και να βρίζεις χυδαία τη Νατάσα -επειδή έριξε ευγενικά και αφελώς την άποψή της στην αρένα του πιάτου με το φαΐ σου- είναι κάτι απολύτως αναμενόμενο και αποτελεί τιμή για τη Νατάσα.
Κι αυτό το είδος ανθρώπου θα είναι δίπλα μας, την ώρα που η απειλή του κάθε τυφλοχέρη θα ρίξει τη σκιά της και πάνω μας. Όσο για σένα Θάνατε (του ανελέητου ψηφιακού μας μικροκόσμου) έχεις καταντήσει βαρετός. Κάνε και τίποτα να μας εκπλήξεις». Και τελικά έτσι μοιάζει να συμβαινει! Γιατί μάλλον δεν είναι ο Τρότσκι, ο Λένιν, ο Στάλιν και ο μαύρο Ανταμ Σμιθ το θέμα μας, αλλά η παντοδυναμία του Μαρκ Ζάκερμπεργκ και τα 500 εκατομμύρια που ανά πάσα στιγμή είναι σε ευκολία να δολοφονήσουν κάθε χαρακτήρα…
Character assassination
«Χαζοβιόλα», ««Μποφίλιου: Η γνήσια επίγονος των αριστεροκουλτουροβάρδων της μεταπολίτευσης, των κλαψιάρηδων της ευμάρειας, των επιδοτούμενων Κραουνάκηδων. Να διοριστεί άμεσα!», «πασιονάρια της Συγγρού» από τα ενυπόγραφα σχόλια και «τσόκαρο», «επαναστάτρια της ντεκαπάζ» και πολλά άλλα από «τρολ» του διαδυκτίου.
Όλα αυτά ενώ τα αδιέξοδα της καθημερινότητας έχουν γίνει οροσειρές και μας λιώνουν με το βάρος τους, πλακωμένους και ανίσχυρους από κάτω από σωρούς από βράχια, ας βάλουμε και τον Γιόσεφ Γκεμπελς στο παιχνίδι των ονομάτων. Κάποτε, όταν έγραφε, μετα από τις αποτυχίες του να γίνει λογοτέχνης, στην εφημερίδα – κομματικό όργανο «Der Angriff» έθεσε τις βάσεις για την προπαγάνδα, με στόχο του τα κυρίαρχα κόμματα της Αριστεράς τους Κομμουνιστές και τους Σοσιαλδημοκράτες, που ήταν τότε η πλειοψηφία φτιάχνοντας ανάμεσα σ αλλά και δημοσιεύοντας ιστορίες που θα εξόντωναν τον χαρακτήρα των αντιπάλων. Ακόμα και ο ίδιος, στο ημερολόγιο του, είχε σημειώσει την έκπληξη του για το πόσο εύκολο ήταν!
Στην εποχή της ψηφιακής διάδοσης της κακόβουλης είδησης, οι μειωτικοί χαρακτηρισμοί, χωρίς καν λόγο ύπαρξης, έχουν γίνει καθεστώς ξεπερνώντας τις τακτικές του Γκέμπελς. Και όπως ο ίδιος ο αγαπημένος ως συγγραφέας, Πέτρος Τατσόπουλος έγραψε σε κάποιο άρθρο του, ισχύει πως: «… Εκτός από το υβρεολόγιο και τις αναπόδεικτες φήμες, μόδα, βέβαια, αποτελούσε πάντοτε και η «δολοφονία χαρακτήρων»: η πιο εξελιγμένη δηλαδή επικοινωνιακή στρατηγική των πολιτικών επιτελείων, με τα πιο σύγχρονα επιστημονικά εργαλεία, που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ κυρίως, από τη δεκαετία του 1930. Η «δολοφονία χαρακτήρα», όπως άκομψα αλλά κυριολεκτικά μεταφράζεται το character assassination, είναι μια τεχνική τόσο αρχαία όσο και η σκατοψυχία του ανθρώπου, μολονότι τα τελευταία χρόνια (ορισμένοι τη θεωρούν συνομήλικη με τα social media) ξεπέρασε σε αποτελεσματικότητα και τις πιο νοσηρές ονειρώξεις του Τζόνσον.
Βασίζεται σε μια απλή, σχεδόν απλοϊκή αρχή. Για τους συντριπτικά περισσότερους συμπολίτες μας δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτε – άρα μπορούμε και να γεμίσουμε το άδειο κουτάκι τους με όποια «πληροφορία» μάς πλασάρουν. Συν τω χρόνω αποκτούμε κι ένα είδος αυτοματισμού, όμοια με σκυλάκια του Παβλόφ. Ταξινομούμε το κουτάκι στο αντίστοιχο ράφι και το ανοίγουμε ή δεν το ανοίγουμε, ανάλογα με την ετικέτα που έχουμε a priori επικολλήσει. Αναγράφει η ετικέτα «Λαϊκιστής»; Φτου, κακά. Αναγράφει απεναντίας «Οργανικός Διανοούμενος»; Αδυνατούμε να ανοίξουμε το κουτάκι χωρίς το μυαλό μας να τρέξει σε πουλημένα τομάρια και αργυρώνητες ανταποκρίσεις. Μπανγκ. Πάρε κάτω το τομάρι. Σιγά μην ενδιαφερθείς έπειτα και για όσα πρέσβευε το πτώμα.
Το βρόμικο σπορ «λέγε λέγε, κάτι θα μείνει» και μάλιστα σωρευτικά πάνω στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου έως ότου εξοντωθεί ηθικά και πολιτικά, δεν ήταν, φυσικά, έμπνευση μόνο του Γκέμπελς ή των πάσης φύσεως πολιτικών απατεώνων, μαφιόζων και προφανώς όλων των ολοκληρωτικών κομμάτων ή καθεστώτων, όπου γης…»… Πράγματι, ε;
