Δεκαετίες ερευνών έχουν δείξει ότι η άσκηση βοηθά στην καταπολέμηση του καρκίνου. Αν είστε σωματικά δραστήριοι, μπορείτε να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου. Αν έχετε ήδη καρκίνο, η γυμναστική μπορεί να απομακρύνει τον όγκο. Και, αν έχετε νικήσει τον όγκο, η καθημερινή άσκηση μπορεί να καθυστερήσει ή ακόμη και να εμποδίσει τον καρκίνο να επιστρέψει.

Ωστόσο, ο μηχανισμός για το πώς λειτουργεί η άσκηση στην καταπολέμηση του καρκίνου δεν έχει πλήρως κατανοηθεί. Μια νέα μελέτη σε ποντίκια, που δημοσιεύθηκε στο «Cell Metabolism», λέει ότι η ένδειξη μπορεί να βρίσκεται στα επίπεδα της αδρεναλίνης που παράγει η γυμναστική.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, έβαλαν σε μια ομάδα ποντικιών έναν τροχό κύλισης στα κλουβιά τους και σε μια άλλη ομάδα κανένα απολύτως αντικείμενο. Επειδή στα ποντίκια αρέσει να τρέχουν, η ομάδα με τον τροχό κύλισης θα γυμνασθεί εθελοντικά πολύ περισσότερο από ό,τι η άλλη ομάδα.

Στη συνέχεια προκάλεσαν στα ποντίκια και από τις δύο ομάδες να αναπτύξουν έναν από τους τρεις τύπους καρκίνου: μια ένεση με κύτταρα μελανώματος κάτω από το δέρμα για να προκαλέσουν καρκίνο του δέρματος, μια ένεση με κύτταρα μελανώματος στην ουρά για να προκαλέσουν καρκίνο του πνεύμονα, ή μια ένεση diethylnitrosamine για να προκαλέσουν κύρωση του ήπατος.

Μετά από τέσσερις εβδομάδες, τα ποντίκια που είχαν πρόσβαση στον τροχό κύλισης έδειξαν πολύ καλύτερα αποτελέσματα από ό,τι εκείνα που δεν το έκαναν. Ανάμεσα στα ποντίκια που γυμνάστηκαν, μόνο το ένα τρίτο από αυτά που έκαναν ένεση με diethylnitrosamine ανέπτυξαν καρκίνο του ήπατος. Σε σύγκριση, τα τρία τέταρτα των ποντικιών που δεν αθλούνταν εμφάνισαν καρκίνο. Όλα εκείνα που τους προξένησαν καρκίνο του δέρματος και των πνευμόνων προσβλήθηκαν με την ασθένεια, αλλά εκείνα που γυμνάζονταν είχαν μικρότερους όγκους.

Η ανάλυση των όγκων έδειξε ότι τα ποντίκια που γυμνάζονταν είχαν περισσότερους από δύο τύπους καρκίνου που σκοτώνει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού – διπλάσιο αριθμό των Τ-κυττάρων και πέντε φορές του αριθμού των φυσικών φονικών κυττάρων. Αλλά όταν σταμάτησαν στα ποντίκια την παραγωγή των Τ-κυττάρων, αυτά που γυμνάζονταν ακόμα, είχαν μικρότερους όγκους από εκείνα που δεν το έκαναν. Ωστόσο, όταν οι ερευνητές σταμάτησαν στα ποντίκια την παραγωγή των φυσικών φονικών κυττάρων, τότε και οι δύο ομάδες που γυμνάζονταν και που δεν γυμνάζονταν, είχαν όγκους παρόμοιου μεγέθους. Έτσι, τα κύτταρα φυσικοί φονείς πρόσφεραν τα οφέλη και όχι Τ-κύτταρα.

Το τρέξιμο παράγει αδρεναλίνη, και είναι γνωστό ότι η αδρεναλίνη θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή των φυσικών φονικών κυττάρων. Έτσι, οι ερευνητές έκαναν ένεση αδρεναλίνης στα μισά από τα ποντίκια που δεν είχαν γυμναστεί και στα άλλα μισά έβαλαν ένα αλατούχο διάλυμα. Εκείνα που πήραν το αλατούχο διάλυμα δεν είδαν καμία διαφορά. Εκείνα που πήραν αδρεναλίνη έδειξαν μια μείωση στην ανάπτυξη του όγκου, αλλά τα κέρδη δεν ήταν τόσο πολλά όσο αυτά που παρατηρήθηκαν στα ποντίκια που γυμνάζονταν.

Έτσι, οι ερευνητές διερεύνησαν έναν άλλο τύπο χημικής ουσίας που ονομάζεται ιντερλευκίνη-6, η οποία αυξήθηκε στα ποντίκια που αθλούνταν. Όταν το ίδιο πείραμα με την ένεση αδρεναλίνης επαναλήφθηκε στα ποντίκια που δεν αθλούνταν με τη προσθήκη ιντερλευκίνης-6, η μείωση της ανάπτυξης του όγκου βρέθηκε να είναι η ίδια με εκείνη στα ποντίκια που γυμνάζονταν.

Φυσικά, τα ποντίκια δεν είναι άνθρωποι, αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτός ο μηχανισμός δουλεύει και στον άνθρωπο επίσης. Τώρα κοιτάζουν την δυνατότητα χρήσης αδρεναλίνης και της ιντερλευκίνης-6 ως φάρμακα κατά των όγκων. Ποιο είναι το συμπέρασμα για τους υπόλοιπους από εμάς; Τώρα έχουμε έναν επιπλέον λόγο για να αθλούμαστε.

http://qz.com/623920/we-know-exercise-reduces-the-risk-of-cancer-now-we-also-know-how/