Άντζελα Γκερέκου: Ομορφιά υπεράνω κυβερνήσεων

Δεκαετίες πριν, ξενοδοχείο Hilton, στον χώρο του ισογείου, τότε στο περιβόητο «Βυζαντινό». Έχοντας πρωτοκάνει το πολύ κοντό, αγορέ, μαλλί, φορώντας ένα σουέντ, μπεζ παντελόνι και γιλέκο με κορδόνια, διασχίζει τον χώρο, για ένα τραπεζάκι κοντά σε κάποιο παράθυρο με πιο φυσικό φωτισμό.

Το κούρεμά της, προχωρημένο για τους κανόνες θηλυκότητας της εποχής, που όλες οι ωραίες έχουν μπούκλες, αναδεικνύει ένα πρόσωπο στο οποίο όλοι οι κανόνες συμμετρίας σε τεταρτημόρια βρίσκουν αποθεωτική εφαρμογή. Οι θαμώνες -κυρίως αλλοδαποί- μπορεί να μην ξέρουν ποια είναι, αλλά κοιτάζουν όλοι.

Περπατώντας ακριβώς πίσω της, αισθάνομαι το απότομο σταμάτημα της κουβέντας απ’ όπου περνά και το αθέλητο «αααα» θαυμασμού, ύστερα από το αντανακλαστικό κράτημα της ανάσας. Ώστε έτσι συμβαίνει όταν περπατάς στον κόσμο και είσαι καλλονή, ε;

Και πόσο άνετα μαθημένη είναι να κινείται σ’ αυτήν την εξωγήινη ατμόσφαιρα κάλλους η κυρία Άντζελα Γκερέκου, αρχιτεκτόνισσα, ηθοποιός, βουλευτίνα Κέρκυρας με το ΠΑΣΟΚ, υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά και εκείνης του Γιώργου Παπανδρέου.

Σήμερα είναι πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και πρωταγωνίστρια στην επιτυχημένη σειρά του Mega «Η γη της ελιάς». Η σειρά που διαδραματίζεται στην Μάνη και δείχνει ωραίους αγρότες με μαύρα να ζουν σε πολυτελή σπίτια και να πηγαίνουν στα χωράφια με μαύρα, χωρίς ουδέποτε να λερώνονται, είναι μοναδική ευκαιρία να δεις δύο υπουργούς Πολιτισμού, την κυρία Γκερέκου και την κυρία Λυδία Κονιόρδου, να συναντιούνται έχοντας ίντριγκες και δολοπλοκίες κατά νου, ενώ τρώνε μια γαλατόπιτα – σύμβολο φετίχ του σεναρίου.

Υπήρξε, ακόμα, μούσα του Φελίνι και θαυμάστρια της συζύγου του, Τζουλιέτα Μασίνα, που πάντα μιλά για το τεράστιο έρωτα τους και το ότι έφυγε μόλις 5 μήνες μετά τον θάνατο εκείνου. Σύζυγος, ύστερα από μεγάλο έρωτα και πλέον χήρα του Τόλη Βοσκόπουλου, ενός από τους μεγαλύτερους σταρ που γνώρισε η Ελλάδα.

Μητέρα της ωραίας Μαρίας, που ενώ σπουδάζει επικοινωνία και δημόσιες σχέσεις, έχει ήδη εμφανιστεί σε τηλεοπτική σειρά και τραγουδά καθηλωτικά…

Πολεμώντας για την ομορφιά

«Έχουμε εξορίσει την ομορφιά», έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ στο δοκίμιο του «Η εξορία τη Ελένης», «οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν. Οι Έλληνες πολέμησαν γι’ αυτήν. Πρώτη, αλλά θεμελιώδης διαφορά. Η ελληνική σκέψη κατέφευγε πάντα στην ιδέα του μέτρου. Δεν εξώθησε τίποτε ως την υπερβολή, ούτε το θείο ούτε το λόγο, επειδή δεν αρνήθηκε τίποτε, ούτε το θείο ούτε το λόγο. Αγκάλιασε τα πάντα, εξισορροπώντας τη σκιά με το φως. Αντίθετα η Ευρώπη μας, ριγμένη στην κατάκτηση των πάντων, είναι κόρη της Ύβρεως. Αρνιέται την ομορφιά, όπως αρνιέται ό,τι δεν εξυμνεί».

Λοιπόν; Οι σύγχρονοι Έλληνες μπορεί να μην παίρνουμε τα όπλα για την ομορφιά, αλλά κάνουμε την Άντζελα Γκερέκου μια σύγχρονη εικόνα για τον Τουρισμό μας. Ποιος δεν θα σαγηνευτεί από τη μορφή της ως πανέμορφης πρέσβειρας μιας εξίσου ευλογημένα όμορφης χώρας; Βάρβαροι όχι, ποτέ, αλλά πονηροί ως απόγονοι του Οδυσσέα!

Έτσι η «γαλανομάτα μάγισσα» ή «κόμισσα της Κέρκυρας», από το Κοντόκαλι που φημίζεται για παραγωγή των πιο ωραίων Ελλήνων, με ενδεικτικά παράδειγμα την Άντζελα Γκερέκου και τον Σάκη Ρουβά, εκλέχτηκε βουλευτής -φυσικά- Κέρκυρας με το ΠΑΣΟΚ, το 2004, το 2007, το 2009 και τον Ιούνιο 2012. Τοποθετήθηκε υφυπουργός Πολιτισμού με αρμοδιότητα τον Τουρισμό στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Για να πιάσουμε την εξιστόρηση από την αρχή, η Αγγελική Γκερέκου ανήκει σε μια πολυπληθή, δυνατή, ευκατάστατη και με συνδικαλιστική ιστορία, οικογένεια της Κέρκυρας, αν και όχι από τις αριστοκρατικές που κάτι αιώνες, τώρα, από την εποχή της Ενετοκρατίας, μονοπωλούν την ισχύ του πανέμορφου και πλέον πυκνοκατοικημένου μεσογειακού νησιού των Φαιάκων.

Όχι, λοιπόν! Δεν θα βρούμε την οικογένεια της στην από τα 1572 Χρυσοβίβλο, ή Libro d’Oro, αλλά με ένα γερό όνομα πάντα στους στιβαρούς αστούς της Κέρκυρας, που μπορούσαν να δώσουν στο κορίτσι με τα γαλαζοπράσινα, που γεννήθηκε 15 Απριλίου 1959, την καλύτερη δυνατή μόρφωση.

Ήταν συμμαθήτριες με την Συλβάνα Ράπτη. Και ενώ τα παιδικά της χρόνια της περνούν στο ειδυλλιακό φυσικό τοπίο της Κέρκυρας, πάντα με τα μαλλιά της κοτσίδες με ασορτί, χρωματικά, φιόγκους, σε μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής και αριστείων στο σχολείο, θα δείξει μια έμφυτη τάση στις Τέχνες. Τι καλύτερο από τις σπουδές αρχιτεκτονικής, λοιπόν, στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης;

Εκεί θα ενταχθεί και θα μαθητεύσει και στην ομάδα του του μέγα Φεντερίκο Φελλίνι, όπου θεωρεί πάντα ως μεγαλοφυή εικαστικό δημιουργό και που ακόμη φυλάει ιδιόχειρα σημειώματα μου, με συμβουλές στα αρχεία του. Στη συνέχεια, η πολυχρωμία της Ρώμης, θα αντικατασταθεί από την βροχερή στυλιζαρισμένη πόλη του Λονδίνου, όπου θα σπουδάσει υποκριτική στην Ακαδημία Θεατρικών Σπουδών.

Στην Αθήνα πια, η πανέμορφη Κερκυραία, θα εργασθεί ως αρχιτέκτονας στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. σε ειδικά προγράμματα για την ανάπλαση υποβαθμισμένων περιοχών της Αθήνας, ενώ θα  εκπονήσει μεγάλο αριθμό αρχιτεκτονικών μελετών για την πόλη της Κέρκυρας. Θα ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο, με αφετηρία της την ελληνοβρετανική παραγωγή «Το κορίτσι της Μάνης» του Πολ Αννέτ, σε σενάριο Νίκου Γκάτσου, παρακαλώ, με σπουδαίους συντελεστές, όπως ο Γιώργος Φούντας, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, κάνοντας αίσθηση.

To 1993 παρουσίασε την ελληνική εκδοχή της διεθνούς παραγωγής «Παιχνίδια χωρίς σύνορα», που προβλήθηκαν από την ΕΤ1. Έγινε γνωστή στο τηλεοπτικό κοινό μέσα από το ρόλο της Όλγας Δελή στη τηλεοπτική μεταφορά του μπεστ σελερ της Ντόρας Γιαννακοπούλου, «Πρόβα του νυφικού». Με μια εμφάνιση χολιγουντιανής σταρ και μια ποιότητα αριστοκράτισσας, η Γκερέκου θα ξεχωρίσει όπου και αν εμφανιστεί, στα «Τολμηρές Ιστορίες», «Ένοχη Αγάπη», «Τμήμα Ηθών».

«Τι μάτια είναι αυτά, κοπελάρα μου»! Ή, αλλιώς, το κεφάλαιο ΤΟΛΗΣ!

Ερωτεύεται, παντρεύεται και χωρίζει στα τρία χρόνια γάμου, με τον Ναπολέοντα Ξιραφά.

Κάνει εξώφυλλο και αισθησιακή φωτογράφιση από τον Κωνσταντίνος Κουταγιάρ, στο PlayBoy, υπό τον τίτλο «Παράσταση για έναν ρόλο». Είναι τόσο όμορφη, που κόβει ανάσες.

Έχει μόλις χωρίσει, είναι 36 χρόνων και μόλις έχει γνωρίσει, το παιδικό της είδωλο, τον αιώνιο και αξεπέραστο πρίγκιπα του ελληνικού τραγουδιού, Τόλη Βοσκόπουλο.

Έχουν συναντηθεί, για πρώτη φορά στο καμαρίνι του, στο On the Rocks της Βάρκιζας, με εκείνον, κεραυνοβολημένο, να αναφωνεί θαυμάζοντας: «Τι μάτια είναι αυτά, κοπελάρα μου».

Ίσως για αυτό, στον γάμο που ακολουθεί πολύ σύντομα, 2 Αυγούστου 1996, με κουμπάρους τον δημοσιογράφο και πολιτικό Τερενς Κουίκ και τον επιχειρηματία Στέργιο Βρούσγο, και παρά τη διαφορά ηλικίας των 23 ετών, εκείνη θα απαντήσει στο «Ορκίζομαι να σε αγαπάω στην υπόλοιπη ζωή μου» του Τόλη -όρκο που τήρησε στο ακέραιο!- πως «κι εγώ, ορκίζομαι να σε προσέχω σαν τα μάτια μου».

Ήταν ένας μεγάλος έρωτας. Εκείνη, στις μαγικές εμφανίσεις του, καθόταν μονή της, στο πρώτο τραπέζι και εκείνος της τραγουδούσε, με εκείνος τον τρόπο, σα να ήταν η μοναδική γυναίκα στη γη. Κυκλοφορεί και της αφιερώνει το «Μάτια Φεγγάρια». Παίζουν μαζί στο «Ήρθες σαν όνειρο», δυο χρόνια μετά το γάμο τους, στο «Ακροπόλ».

Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται σε πάρτι μεταμφιεσμένων και ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσά τους γίνεται η αρχή για μια πορεία ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Εκείνη γραφεί στίχους. «Αλήτη έρωτα», «Αυτοκαλλητάκι μου», «Αχ, έρωτα», «Η νύχτα γέμισε με φως». Και εκείνος της τραγουδά ακόμα «Μου χρωστά μια αγάπη η ζωή» και «Γαλανομάτα μάγισσα, να σ ανταμώσω άργησα» και «Η αγάπη θέλει φαντασία».

Είναι 2001, στο νοικιασμένο τους, καθόλου φαραωνικά αλαζονικό, αλλά λειτουργικό σπίτι στη Γλυφάδα. Η Άντζελα έχει γίνει μόλις μητέρα. Κατεβαίνει τις σκάλες και είναι λουσμένη, άβαφη και αφοπλιστικά ωραία. Εκείνος την χαζεύει από το μπαλκόνι. Και ανησυχεί. Έχουν γίνει μόλις γονείς, σε έναν πρόωρο τοκετό και η μητέρα Άντζελα πηγαίνει δυο φορές τη μέρα στα βόρεια προάστια για να ταΐζει και φροντίζει το μωρό, που δίνει μάχη για τη ζωή.

Λίγους μήνες αργότερα είναι στο σπίτι και οι τρεις τους, ζουν μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, όπως τους άξιζε. Εκείνος μου λέει εμπιστευτικά «με συγκλονίζει πως αγωνίζεται, σα λέαινά για το μωρό. Η αγάπη της είναι ανίκητη».

Έχουν ήδη παίξει κάποια κακόβουλα βίντεο στα μεσημεριανά της εποχής, για τα κιλά της -μόλις έχει γεννήσει!- που δεν έχουν καμία σχέση με τη πραγματικότητα, αλλά δεν τους νοιάζουν, δεν τους αφορούν και μπροστά στη νέα ζωή που έφεραν στον κόσμο, μοιάζουν τόσο μικρά όσο και εκείνοι που τα κάνουν.

Αντί Δρυ, Γκερέκου

Είναι 2004, στη προμνημονιακή, ηλιόλουστη Ελλάδα. Πρωθυπουργός είναι ο Κωνσταντίνος Σημίτης. Και Ολυμπιακοί Αγώνες, οικοδομικός οργασμός, Ευρωεκλογές, κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος από την Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου, θλίψη για τους θανάτους του Ξενοφώντα Ζολώτα, της Ρένας Βλαχοπούλου, του Βλάση Μπονάτσου, της Διδούς Σωτηρίου, του Γιάννη Κυράστα, της Ελευθερίας Βιδάκη. Και εκλογές.

Στο Μαξίμου ανησυχούν πως το ΠΑΣΟΚ, κινδυνεύει να χάσει τη δεύτερη έδρα που κατείχε, στη Κέρκυρα. Ο τότε Γραμματέας του κόμματος Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, θεωρεί πως πρέπει να βρεθεί ένα «αουτσάιντερ», για να διασωθεί ο Γεώργιος Δρυς, κορυφαίος πολιτικός της εποχής.

Ο γραμματέας της Νομαρχιακής πρότεινε την Άντζελα Γκερέκου. Υπάρχουν κάποιες αντιδράσεις για τις τολμηρές φωτογραφίσεις, που είχαν επικριθεί από εκκλησιαστικές οργανώσεις, αλλά το ΠΑΣΟΚ της εποχής δεν είναι συντηρητικών κοινωνικών αντιλήψεων και τις αντιπαρέρχεται.

Ο Κωνσταντίνος Σημίτης αποδέχεται την πρόταση, αλλά η Άντζελα Γκερέκου επιφυλάχθηκε να απαντήσει. Με την ανάληψη της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ από τον Γιώργο Παπανδρέου, οι δισταγμοί της εξαλείφθηκαν και λέει το μεγάλο «ναι» στην πολιτική.

Κάποιο βράδυ, σε ασιατικό εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας, η μη δικτυωμένη πολιτικά Άντζελα Γκερέκου, καλεί δημοσιογράφους για να γνωστοποιήσει τη νέα της προσπάθεια. Στο πλευρό της πάντα ο Τόλης και εκείνη, χαμηλών τόνων και πάντα διακριτική δείχνει πως θα κάνει τη διαφορά, σε ένα πολιτικό περιβάλλον πολύ ξύλινο και κόντρα της! Και μπαμ! Να την η μεγάλη έκπληξη της κάλπης!

Στις εκλογές Μαρτίου του 2004, αποδεικνύεται πως κάποιοι δεν είχαν μετρήσει καλά ως «αουτσάιντερ» την Γκερέκου, η οποία εκλέγεται πρώτη βουλευτής του νομού, με 18.000 σταυρούς, εξαφανίζοντας, τον σημαντικό και πρώην υπουργό Γιώργο Δρυ, ενώ αναδύεται ως σύμβολο  της νεοπαπανδρεϊκής εποχής, κατατροπώνοντας το σημιτικό παρελθόν!

Εύστοχη, μετρημένη, διακριτική κερδίζει τις κοινοβουλευτικές εντυπώσεις. Πολύ ευγενής στους τρόπους της, αβρή και τόσο ωραία αποδεικνύεται συγκρουσιακή και δεν δειλιάζει εσωκομματικά να επιβάλει όρους και να τα βάζει με κραταιούς. Το 2009, πήρε τη θέση της υφυπουργού πολιτισμού, με αρμοδιότητα τον Τουρισμό.

Το 2010, η Ελευθεροτυπία δημοσιεύει ένα ρεπορτάζ της για φοροδιαφυγή του Τόλη Βοσκόπουλου, που όπως ήταν γνωστό δεν είχε καλή σχέση με τα χρήματα. Η υπόθεση έτρεχε για περισσότερο από 17 χρόνια σε εφορίες και δικαστήρια, αλλά τώρα με την σύζυγο υπουργό, έγινε αιχμή του δόρατος της δημοσιότητας.

Παραιτείται για λογούς ευθιξίας, ενώ είναι κοινό μυστικό πως με τόσους ενοχλημένους από την επιρροή της, κομματικούς αντιπάλους, της το είχαν ετοιμάσει. Κλείνεται στο σπίτι της και δεν απαντά στα τηλέφωνα ακόμη και φίλων δημοσιογράφων. Δεν έχει πει την τελευταία της κουβέντα. Θα διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ. Θα επανενταχθεί.

Στις 8 Ιανουαρίου το 2015, αποδέχεται πρόταση να προσχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία με την οποία έθεσε υποψηφιότητα εκ νέου στην περιφέρεια Κέρκυρας. Το 2014 γίνεται υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Την 1η Αυγούστου 2019, ανέλαβε Πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, στη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αουτσάιντερ, λέγανε κάποτε; Χα!

Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος (Νίκος Καζαντζάκης)

Στις 19 Ιουλίου του 2021 φεύγει από τη ζωή ο Τόλης Βοσκόπουλος. Απαρηγόρητη. Θα αρνηθεί τη δημοσίας δαπάνη κηδεία και θα κάνει η ίδια τα έξοδα της. Θα μετρά του μήνες απουσίας του και κάποτε θα σημειώσει μόνο «… ήρθες σαν όνειρο»…

Η ζωή μετά τον Τόλη είναι πάντα μαζί με την κόρη της, χωρίς δημοσιές εμφανίσεις, με το περασμένο, πρώτο Πάσχα χωρίς αυτόν, να το περνά στην Κέρκυρα μαζί με την μητέρα της Μαρία και τον αδελφό της Αλέξανδρο.

Ήδη, από τους πρώτους μήνες, δημοσιεύματα ανέρχονται στην προσωπική της ζωή. Και εκείνη, που δεν συνηθίζει να ασχολείται, γραφεί στα social media της οργισμένα: «Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω τίποτα αλλά επειδή βλέπω ότι το θέμα παίρνει διαστάσεις και ενοχλούνται άτομα από το κοντινό περιβάλλον μου, θα το κάνω. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι όποιος δημοσιογράφος εκμεταλλεύεται την ιδιότητα του για να γράψει ανυπόστατες και ψευδείς ιστορίες θα έπρεπε να ντρέπεται! Δεν σέβεστε ούτε εμένα, ούτε το παιδί μου αλλά κυρίως τον σύζυγό μου που έχασα μόλις πριν 3 μήνες! Τι να πω; «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…». Κρίμα που δεν αντιλαμβάνεστε την ιδιωτικότητα και το πένθος των ανθρώπων γράφοντας τόσα ψέματα… Λυπάμαι!».

Μέσα σ όλα αυτά, υπάρχουν οι αναφορές σε δημοσιεύματα για την επιχειρηματική δράση του αγαπημένου της αδελφού και πως καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών ετών με αναστολή, για πλημμεληματική πράξη, συνέργειας σε κακουργηματική απάτη, ο οποίος αρνήθηκε τις κατηγορίες, ενώ για το βασικό κατηγορούμενο που φέρεται να διέπραξε την κακουργηματική απάτη η δικογραφία έχει διαχωριστεί, καθώς εδώ και καιρό καταζητείται.

Ο Αλέξανδρος Γκερέκος, τονίζει πως δεν ήταν διαχειριστής ή εκπρόσωπος της κερκυραϊκής εταιρίας, και επιρρίπτει ευθύνες στον φυγόδικο κατηγορούμενο, που όφειλε και στον ίδιο χρήματα από μεταξύ τους εμπορική σχέση. Η Άντζελα είναι το πλευρό του και πιστεύει πως ξανά η αλήθεια θα λάμνει ολόφωτα…

Συνεχίζοντας…

Δεν πιστεύει σε ποσοστώσεις και ειδική μεταχείριση, αλλά σε ίσες ευκαιρίες. Θεωρεί σημαντική την προβολή της χώρας και πως όταν ένας άνθρωπος πιστεύει σε κάτι πολύ μπορεί και να το υλοποιήσει. Έχει παραδεχτεί περιστατικά, από αμφισβήτηση έως ακόμη και «μπούλινγκ» γιατί ήταν γυναίκα, νέα, καλλιτέχνιδα, εμφανίσιμη και αναγνωρισμένη, στην πολιτική.

Πιστεύει πως κρατώντας μια συνειδητοποιημένη στάση αυτοπεποίθησης, σοβαρότητας, σταθερής διαρκούς μελέτης και ευθύνης, αντιμετωπίζεται η όποια διστακτικότητα ή προκατάληψη και τελικά κερδίζεται η εμπιστοσύνη και η εκτίμηση.

Της αρέσει το μαύρο και το κόκκινο. Και ενώ πρωτοστάτησε για την δημιουργία του δικτύου Greek Tourism Ambassadors, με  προφανές παράδειγμα εκείνο της διεθνής δημοσιότητας που έλαβε η τιμητική πολιτογράφηση του βραβευμένου με Όσκαρ σταρ Τομ Χανκς, στην Ελλάδα, λόγω της συνεισφοράς του στην αντιμετώπιση της καταστροφής στο Μάτι, θεωρεί πως «είμαστε όλοι πρεσβευτές της χώρας μας».

Έχει την Μαλάλα Γιουσαφζά ως σπουδαίο μάθημα ζωής για όλους μας. Λατρεύει τις ελιές ως δέντρα, σύμβολο εθνικό, χρώμα, σκιά. Τη συμμετοχή της στο η «Γη της Ελιάς» την έπεισε να την κάνει ο Τόλης Βοσκόπουλος, που είχε διαβάσει και το σενάριο. Η ίδια πιστεύει πως είναι μια ακόμα προβολή για τους τόπους μας όπως η Μάνη αλλά και τις παραδόσεις μας.

«Κάποια τέτοια θέματα, μια ταινία, μια τηλεοπτική σειρά, κάποια δημοσιεύματα, όλα μπορούν να κάνουν τον κόσμο να γίνει ταξιδιώτης και να μεταμορφώσει ένα ολόκληρο τόπο» έχει δηλώσει.

Θέλει να τελειώσει το αυτοβιογραφικό βιβλίο που είχε αρχίσει να γραφεί ο σύζυγος της, μόλις καταλαγιάσει λίγο η φόρτιση της. Λέει πως «ποτέ δεν είναι εύκολο να συνηθίσεις να ζεις με την απουσία κάποιου που σου γέμιζε και σου ζέσταινε τη ζωή»…

Διαβάστε επίσης:

Τα βραβεία Grammy τίμησαν τον Τόλη Βοσκόπουλο

Άντζελα Γκερέκου: Εννέα μήνες χωρίς τον Τόλη – Τα 3 φωτογραφικά κλικ που μοιράστηκε η ηθοποιός