Άλκης Δαυίδ
Κάποτε στα Βόρεια Προάστια των Αθηνών, δεκαετίες πίσω και φυσικά στον 20ο αιώνα… «Ο κύριος Δαυίδ έρχεται»! Με χαμηλές, αλλά όλο σεβασμό φωνές, γίνονταν οι αναγγελίες στην οδό Φραγκοκκλησιάς, στο Μαρούσι, τότε που σ’ εκείνο το καταπράσινο δρομάκι, με τις στενές δύο λωρίδες κυκλοφορίες, βρίσκονταν μεγάλα σινεμά, εκδόσεις περιοδικών, αλλά και το εμβληματικό κτήριο της Coca Cola, με το μεγάλο, σιδερένιο άγαλμα της φιγούρας του ραβδοσκόπου να ψάχνει αιωνίως για νερό. Η κυκλοφορία, τότε, διακοπτόταν ακαριαία. Κανένα αυτοκίνητο δεν περνούσε την Φραγκοκκλησιάς, ώσπου ο κύριος Δαυίδ να φτάσει εντός του εντυπωσιακού κυρίου. Αν ποτέ τύχαινε κάποιος να τον συναντήσει, θα έβλεπε στα μελαχρινά, έντονα χαρακτηριστικά του άνδρα, μια σοβαρότητα τόσο λιτή, που γινόταν εύκολο να ερμηνευτεί σαν βουβή, βαθιά, ανεπούλωτη θλίψη.
Τώρα στο Λος Άντζελες… Όπου κοιτάξεις σε οθόνη, ένας άλλος Δαυίδ, ο γιός του Ανδρέα, ο Αλκιβιάδης αλλά γνωστός ως Άλκης, πρωταγωνιστεί έχοντας εφεύρει ένα άλλο προφίλ επιχειρηματία, ταιριαστό με αυτή την πόλη εντυπώσεων, πορτοκαλί ηλιοφάνειας, αιωνίας άνοιξης και καλοκαιριού, εικόνας και διαχωρισμού σε πλούσιους, πολύ πλούσιους και αμύθητα πλουσίους. Ο εκκεντρικός, προκλητικός, πανέξυπνος Άλκης Δαυίδ, ανήκει στην τελευταία κατηγορία…Σε αντίθεση με την αδελφή του Αλεξία Δαυιδ για την οποία στο διαδίκτυο υπάρχουν λιγοστές φωτογραφίες.
Καταγράφοντας τη ζωή του και τις… θωπείες του!
Η στιγμή στην παγωμένη, φεγγοβόλα οθόνη της τηλεόρασης, του μόνιτορ, έχει χιλιάδες αποδέκτες στο Λος Άντζελες, μέσα από τα social media, που, εθιστικά, σαν ναρκωτικό, οδηγούν σε αχαρτογράφητες παρενέργειες επιβολής, με έναν Αλκιβιάδη, σύγχρονο, σαν τον αρχαίο δημαγωγό, να γητεύει μάζες με τα καμώματά του.
Θυμίζει τον πατέρα, Ανδρέα Δαυίδ; Ναι! Στα έντονα, μελαχρινά, κυπριακά χαρακτηριστικά. Και όχι στην έκφραση εκείνης της λιτής σαν θλίψη σοβαρότητας! Ημίγυμνος, σε ένα περιβάλλον πολυτελές, αλλά ακατάστατο, σαν φυσικό μέρος διαμονής κανονικών ανθρώπων και όχι σκηνικό ηθοποιών προδιαγραφών σαπουνόπερας, χοροπηδάει πάνω στα έπιπλα.
Μετά κατεβάζει το χέρι χαμηλά στον καβάλο του, ενώ λίγα λεπτά αργότερα θα το μυρίσει ικανοποιημένος, βγάζοντας ένα επιφώνημα αρρενωπού αυτοθαυμασμού, που θα κάνει τους Αμερικάνους θεατές του και καλωδιωμένους φίλους, αν μη τι άλλο, να χαμογελάσουν.
Θα προβοκάρει εαυτόν, αλλά και την πραγματικότητα ενός κόσμου σε άλλο σύμπαν για μας, αυτόν της χρυσαφένιας Καλιφόρνιας, δείχνοντας την καθημερινότητα ενός ανθρώπου τόσο πλούσιου που του επιτρέπονται τα πάντα, οι σπατάλες, οι κακές συνήθειες, οι δημόσιες ικανοποιήσεις, τα τρελά πάρτι, το να κακομαθαίνει τα παιδιά του και να μη τους χαλάει χατίρι σε ένα εγωκεντρικό φτιαγμένο από τόνους δολαρίων σύμπαν.
Και όλο αυτό το κάνει σα να είναι η ζωή του μέρος ενός κινηματογραφικού πρότζεκτ που είναι αδύνατον να μην τον συμπαθήσεις, να μην εθιστείς στα καμώματά του, να μην παρακολουθήσεις τι άλλο θα σκαρφιστεί για μετά. Και ενώ παράλληλα είναι, ναι, ένας από τους μεγάλους παίχτες των επιχειρήσεων αυτού του κόσμου!
Η ταραχώδης, εκκεντρική ζωή ενός έξυπνου ανθρώπου
Στο αλλόκοτο, δυστοπικό τεχνολογικό σύμπαν των οθονών και των like ή του δημόσιου πογκρόμ που οδηγεί το μπούλινγκ, ο Άλκης Δαυίδ είναι αξιοθαύμαστος φακίρης εντυπώσεων, πουλώντας κάθε, μα κάθε επιχειρηματική δραστηριότητά του, μέσα από το αβάσταχτα ελαφρύ διαδικτυακό ξεφάντωμά του, πιο συμπαθής από τις Καρντάσιαν που πουλάνε εσώρουχα, δαντέλες, σκούφιες και μπερέδες μέσα από τις ρετουσαρισμένες γύμνιες τους.
Άλλωστε και αυτές δυο δρόμους παρακάτω από τον Δαυίδ εμμέναν, αλλά σε πιο φτωχικό μέγαρο… Ο Άλκης Δαυίδ πέρα από τον εαυτό του που, ενώ μιλάει η προηγουμένη γυναίκα του στη κάμερα της και σε μια φίλη της, της τραβάει ξαφνικά μια δυνατή σφαλιάρα στα οπίσθια και εκείνη γελάει, βάζει τον δίχρονο γιο του να πιλοτάρει το ιδιωτικό του λιαρ τζετ, προσέφερε 1 εκατ. δολάρια για να εμφανιστεί κάποιος γυμνός μπροστά στον Ομπάμα – το κάνε ο Χουάν Ροντρίγκεζ! -έχει και εκείνον του ζόρικου επιχειρηματία, που δύσκολα πλησιάζεται, ζυγίζει τα πάντα και αφήνει τις πλάκες πολύ μακριά από τις μπίζνες.
Κυπριακής καταγωγής, που μιλά άψογα τα Ελληνικά, γεννήθηκε στο Λάγος της Νιγηρίας το 1968, μεγάλωσε στην Αγγλία, πήγε σχολείο στο Γκστάαντ, σπούδασε στο Λονδίνο στο Royal College of Art κι έκανε μεταπτυχιακά στο AU στην Ουάσινγκτον και στη συνέχεια μάστερ στις επιστήμες στο Royal College of Art, ζει στο Λος Αντζελες, διακοπεύει τους χειμώνες στο πλούσιο σαλέ του στην Ελβετία, αλλά μάλλον θεωρεί πατρίδα του τις Σπέτσες.
«Ερχόμουν από 10 χρόνων για διακοπές στις Σπέτσες, αλλά στα 17 αποφάσισα να σταματήσω για λίγο το σχολείο και ήρθα να μείνω εδώ» έχει πει σε άψογαΕλληνικά σε συνέντευξη του στο People συνεχίζοντας πως «…πήγα και δούλεψα σε ένα ιχθυοτροφείο. Είχα μια θεία που έχει σπίτι στο νησί και στην αρχή έμενα μαζί της. Κάθισα 5-6 μήνες και μετά ήρθαν οι γονείς μου να με μαζέψουν και κόλλησαν κι εκείνοι με το νησί. Πλέον υπάρχουν έντεκα οικογενειακά σπίτια στις Σπέτσες. Ο γείτονας είναι ξάδελφός μου…».
Εκεί κάνει Πάσχα, γνωρίζει τους ανθρώπους με τα μικρά τους, μένει οπωσδήποτε δυο μήνες κάθε καλοκαίρι και συνηθίζει τόσο που, όταν επιστρέφει στις μεγάλες πόλεις και στις επιχειρήσεις και στο σπίτι του στο Λος Αντζελες, νομίζει πως όλοι εκείνοι στους δρόμους είναι «seriall killers».
Ο πατέρας του, Ανδρέας Δαυίδ, έχει στην κατοχή του εταιρείες εμφιαλώσεων της Coca-Cola σε 28 χώρες σε όλο τον κόσμο. Ο Άλκης ανήσυχος και ατιθασος, όπως καταλαβαίνουμε, πριν βυθιστεί στις επιχειρήσεις και στον υπνωτισμό των καταναλωτών μέσω του διαδικτύου, έχει εργαστεί ως εθελοντής στο βρετανικό στρατό, ως αναλυτής στο επιστημονικό εργαστήριο της Coca-Cola, ως εργάτης σε ιχθυοκαλλιέργειες, ως εκπαιδευτής στο water ski και στις καταδύσεις, ως πωλητής σε διαφημιστική εταιρεία, και ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Είχε όνειρο μια καριέρα στο Χόλυγουντ και τελικά δούλεψε εκεί, ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Beverly Hills Video Group, συμμετείχε στη μίνι σειρά «The Girl», ενώ το 2006 μαζί με τον κινηματογραφικό παραγωγό Elliot Kastner ίδρυσαν την εταιρεία παραγωγής 11 Pictures Ltd, που έχει την έδρα της στην Αγγλία. Είναι επίσης ιδρυτής του μεγαλύτερου πρακτορείου μοντέλων στη Βρετανία, του Independent Μodels, με το οποίο συνεργάζονται η Ναόμι Κάμπελ και η Έλενα Κρίστενσεν.
Ξεχωρίζουν οι συμμετοχές του στις ταινίες «Fishtales», «The Good Brother», «The Bank Job», «Walking the Dead» και έχει συνεργαστεί με την Κέλι Μπρουκ, τον Μπίλι Ζέιν και τον Τζόναθαν Στέιθαμ. Ίδρυσε την εταιρεία διανομής ταινιών μέσω Internet Film Οn, είναι ιδιοκτήτης της ναυτιλιακής εταιρείας Navios, ενώ παράλληλα δραστηριοποιείται -όλο και λιγότερο- στην οικογενειακή επιχείρηση Δαυίδ-Λεβέντης. Η περιουσία του αγγίζει τα 3 δισεκατομμύρια λίρες και περιλαμβάνεται στη λίστα των 1.000 πλουσιότερων ανθρώπων του βρετανικού λόμπι ενώ είναι ο πλουσιότερος Ελληνοκύπριος της Μ. Βρετανίας.
Γυμνός για τον Ομπάμα…
Κατά τα άλλα το θέαμα και αυτός ο σουρεαλιστικός, αλλόκοτος, νέος, ηλεκτρονικός μας κόσμος, τον λατρεύει. Σε ψηφοφορία του περιοδικού «Scandal» αναδείχτηκε ο πιο σέξι άντρας, πράγμα που πολύ του καλοφάνηκε, ενώ κάθε του δραστηριότητα την παρακολουθούν χιλιάδες Αμερικανοί και έγινε παγκόσμια θέμα συζήτησης, όταν πριν από χρόνια διαφήμισε το επιτυχημένο του διαδικτυακό ριάλιτι κανάλι Battlecam.com δίνοντας αμοιβή 1 εκατ. δολάρια σε όποιον εμφανιζόταν γυμνός μπροστά στον Ομπάμα, φωνάζοντας έξι φορές τη λέξη «Battlecam»! 
Όταν ο Νεοϋρκέζος τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών Χουάν Ροντρίγκεζ, προσπαθώντας για τα 1.000.000 δολάρια πήγε σε ομιλία του Αμερικανού Προέδρου, έβγαλε τα ρούχα του και άρχισε να τρέχει φωνάζοντας «Battlecam», έγραψε τη λέξη και στο στήθος του! Ο Ροντρίγκεζ μπορεί φυσικά να πήγε φυλακή, αλλά το διαδικτυακό κανάλι του Δαυίδ έγινε πασίγνωστο παγκόσμια, με το στιγμιότυπο όχι μόνο να παίζει συνεχώς παντού, αλλά και να περνά στην Ιστορία.
Στο πλαίσιο της προώθησης αυτής, πλήρωσε 107 ανθρώπους, για να κάνουν τατουάζ πάνω στο σώμα τους με τη λέξη «Battlecam», ενώ είχε τοποθέτησε κάμερες στο μέγαρο του που κατέγραφαν τις προσωπικές του στιγμές με την τότε -υπ’ αριθμον 2- σύζυγο του Τζένιφερ Στάνο, τις οποίες και ανέβαζε στο κανάλι και στα social media.
Είναι φανατικός -θαυμαστής- της Άννας Βίσση και -φίλαθλος- του Παναθηναϊκού. Και καθημερινά αφήνεται στην γητεία των ενστίκτων μας, που απλώνονται σα πλοκάμια από την ραγδαία τεχνολογική επιτάχυνση, απελευθερωμένα εντός μας. Πότε ημίγυμνος φορά το στριγκ της καλής του σαν σκούφια και πότε δείχνει τη μετακόμιση του καρέ καρέ σε μεγαλύτερο, καλύτερο, πλέον ειδυλλιακό μέγαρο.
Κάποτε είναι ο σοφέρ εκρηκτικών πορνοστάρ που τις πηγαίνει για γύρισμα και ηδονοβλεπτικά κοιτά από το καθρέφτη του οδηγού όλες τους τις ηφαιστειώδεις καμπύλες, κοιμάται με μαξιλάρι τα υπερμεγέθη οπίσθια της νέας του συντρόφου, της Λεϊλά, ενώ κάνει πάρτι για την αποφοίτηση του μεγαλύτερου γιού του, επιδεικνύοντας τα πυροτεχνήματα, τα καλή των φιλότιμα γυμνών κυριών της εφηβικής συνοδείας του γιου και τα… τσιγαριλίκια!
Αλλού κάνει «αγγελάκια» στο χιόνι, γυμνός και ευτυχισμένος, ή φωτογραφίζεται σοβαρός, «χουφτώνοντας» το στήθος της πρώην συζύγου του ή φροντίζει να μας δείχνει στιγμές της μυθικά πλούσιας ζωής του, με όλο ατόφιο χρυσό τούρτες γενέθλιων, πολυτελή αυτοκίνητα για Κροίσους διαθέσιμα κατόπιν παραγγελίας, μεγαλειώδη πάρτη που θυμίζουν ρωμαϊκά οργιά σε υπερσύγχρονο φόντο.
Και μες σ’ αυτήν την αυτοπαρακολουθούμενη εμπορική του καθημερινότητα, εκείνες οι πατρικές ρωγμές της ναρκωμένης γονιδιακής θλίψης, κάνουν, ακοίμητες, ανίκητες και αφόρητες, πάντα την εμφάνιση τους.
«Η εποχή της αθωότητας του διαδικτύου τελείωσε» λέει, ενώ καταμετρά haters και μετά στα Ελληνικά επικοινωνεί με τον κόσμο το δικό μου, τον άλλο από αυτό το «τρολίστικο», επιχειρηματικά καλοσχεδιασμένο, γεμάτο προσωπικούς του ρόλους, σύμπαν. «Δεν ζω σε άλλον πλανήτη, ξέρω τι συμβαίνει, μπορώ να κοιτάζω πέρα από τη μύτη μου. Ο κόσμος πεινά και υποφέρει. Η ανεργία έχει χτυπήσει ταβάνι, οι επιχειρήσει κλείνουν, ταμεία και νοσοκομεία καταρρέουν. Το καλοκαίρι, όταν είμαι στο σπίτι μου στις Σπέτσες, μιλώ και συναναστρέφομαι με τον απλό κόσμο και διαμορφώνω άποψη. Η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα με φτωχούς κατοίκους»…
