Ο Ronald Reagan ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ όταν η Anna Wintour ανέλαβε την αρχισυνταξία της αμερικανικής Vogue το 1988. Ο Λευκός Οίκος έχει δει πέντε νέες θητείες προέδρων από τότε – η Wintour, αντίθετα, δεν έχει κουνηθεί ούτε πιθαμή. Όταν θα σηκωθεί η αυλαία της Εβδομάδας Μόδας της Νέας Υόρκης την επόμενη εβδομάδα, θα είναι εκεί στην πρώτη σειρά, με τα πάντα μαύρα γυαλιά της και το κοντό καρέ κούρεμά της, σίγουρη ότι είναι ορατή από κάθε γωνιά της αίθουσας.

Στην τριών δεκαετιών θητεία της, η Wintour έχει δει τον ρόλο της μόδας να εξελίσσεται από ένα απλό γυναικείο – κυρίως – ενδιαφέρον σε ένα παγκόσμιο κανάλι της ποπ κουλτούρας το οποίο παρακολουθεί όλος ο κόσμος.

Η Anna Wintour ανά τα χρόνια: (από αριστερά) 2004, 2018, 1989 και 2010

 

Η συμβολική δύναμη της ιδέας της Anna – πάντα αναφέρονται σε εκείνη με το μικρό της, αν και όλοι γνωρίζουν τον άγραφο κανόνα ότι μόνο ο προσωπικός της κύκλος μπορεί να της απευθυνθεί στον ενικό – φαίνεται από το γεγονός ότι η φήμη πως αποχωρεί από τη Vogue προκάλεσε αναταραχή. Πλησιάζοντας στην 30ή επέτειο της θητείας της, οι ψίθυροι για την επικείμενη αποχώρησή της έγιναν εντονότεροι. Τον προηγούμενο μήνα, η δήλωση της μητρικής εταιρίας της Vogue Condé Nast ότι η Wintour θα παραμείνει στη θέση της «επ’ αόριστον» πυροδότησε ολόκληρο ντιμπέιτ για την ακριβή σημασία αυτής της λέξης.

Η Wintour έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ντύνεται ο κόσμος, με ένα τρόπο που δεν έχει να κάνει με τις τάσεις της μόδας («Οι τάσεις είναι μια άσχημη λέξη», είχε πει η ίδια κάποτε). Είναι ο βασικός αρχιτέκτονας της αισθητικής της εποχής μας. Ο ρόλος είχε πάντα να κάνει τόσο με τη δύναμη όσο και με τη μόδα και η μεγαλύτερη επιρροή της φαίνεται στα ρούχα που βλέπουμε στην οθόνη της τηλεόρασής μας και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όχι στις πασαρέλες. Δύο δεκαετίες με πρώτες κυρίες με ταγέρ και χρωματιστές ζακέτες, νέες γενιές Βρετανών Δουκισσών ντυμένες με στενά παλτό και ανοιχτόχρωμα παπούτσια – ακόμα και τα κολιέ της Τερέζα Μέι – η Wintour είναι ο ιθύνων νους πίσω από όλα αυτά.

Wintour in 1991 at the opening of Galleries Lafayette, Trump Towers, New York

Η προσωπική της γκαρνταρόμπα είναι ένα αριστούργημα συνέπειας. Στα τριάντα χρόνια δημοσιότητας, πολύ λίγα έχουν αλλάξει. Όταν κάνει ζέστη, φορά φορέματα ή φούστες πάντα με Manolo Blahnik και, όταν έχει κρύο, συνδυάζει ένα statement παλτό με ψηλές μπότες. Δεν φορά ποτέ παντελόνια. Οι επιλογές της είναι από τους καλύτερους Αμερικανούς σχεδιαστές, όπως ο Ralph Lauren και ο Michael Kors. Συνήθως προτιμά τις δημιουργίες της Chanel για τις πολύ διακεκριμένες εμφανίσεις της, όπως το Met Gala ή μια επίσκεψη στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.

Οι προσωπικές προτιμήσεις της έχουν αλλάξει πολλά από αυτά που θεωρούνται στιλάτα. Παρόλο που σπάνια φοράει τζιν παντελόνια, η επιλογή της να συνδυάσει ένα Lacroix τζάκετ με τζιν στο εξώφυλλο του πρώτου της τεύχους στη Vogue, τον Νοέμβριο του 1988, ήταν η αρχή της κυριαρχίας του τζιν στη μόδα – μια κυριαρχία που δεν έφυγε ποτέ.

 

 

Η φιγούρα της είναι εξίσου γνωστή στο Χόλιγουντ όσο και στο Μανχάταν. Είναι μια από τους μεγαλύτερους μυθικούς χαρακτήρες της εποχής μας. Η εικονογραφία της είναι τόσο βαθιά χαραγμένη στην ψυχοσύνθεσή μας που η ενσάρκωση της Miranda Priestly από τη Meryl Streep στην ταινία The Devil Wears Prada έχει γίνει πλέον το πρότυπο του μοντέρνου «Άλφα» θηλυκού.

Η ίδια έχει ενσαρκώσει επίσης τον εαυτό της στα ντοκιμαντέρ της Vogue The September Issue και The First Monday in May, ενώ έχει εμφανιστεί και στις ταινίες Zoolander 2 και Ocean’s Eight.

Το κατά πόσο ο χαρακτήρας αυτός συνάδει με την πραγματική ζωή αποτελεί μυστήριο για όλους. Αλλά ακόμα και μετά από 30 χρόνια, το κοινό δεν την έχει χορτάσει.