Η διαμάχη στα δικαστήρια του Θοδωρή Μαραντίνη και της Σίσσυς Χρηστίδου έφερε ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της επιμέλειας των τέκνων, η οποία επηρεάζει καθοριστικά και το πόσο χρήματα δίνονται στον έναν γονιό από τον άλλον.

Η διατροφή είναι κάτι που απασχολεί όλα τα ζευγάρια που χωρίζουν και αποτελεί τον βασικότερο λόγο που καταλήγουν στα δικαστήρια. Πρόκειται για ένα ζήτημα με έντονες ψυχολογικές προεκτάσεις, αφού ο ένας σύζυγος υποχρεούται να καταβάλει στον άλλο ένα σημαντικό ποσό μηνιαίως είτε το θέλει είτε όχι, με τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης (π.χ. κατάσχεση του μισθού) να είναι συχνά.

1

Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις διατροφή καταβάλλεται όχι μόνο για τα τέκνα αλλά και για τον/την πρώην σύζυγο, αν και εδώ υπάρχουν αυστηρές προϋποθέσεις.

Πάντως, το ζήτημα της επιμέλειας των τέκνων σχετίζεται άμεσα με το ύψος της διατροφής και τον αποδέκτη της, οπότε αυτός είναι και ένας λόγος που πολλά ζευγάρια ερίζουν για το ποιος θα έχει την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών.

Ενώ, δηλαδή σε ένα πρώτο επίπεδο το ποιος θα έχει την επιμέλεια κινείται γύρω από την ικανότητα κάθε γονέα να την ασκήσει σωστά, όπως είδαμε με την επιχειρηματολογία του γνωστού ζευγαριού, όμως στην πραγματικότητα πολλές φορές υποκρύπτονται και άλλοι λόγοι, αφού ο ένας γονιός μπορεί να ζητάει την αποκλειστική επιμέλεια (και) για να λαμβάνει και όλο το ύψος της διατροφής.

Διατροφή συζύγου

Καταρχάς, έχει μεγάλη σημασία να γίνει διάκριση μεταξύ της διατροφής προς τον/την πρώην σύζυγο και τη διατροφή για τα τέκνα. Η πρώτη περίπτωση αφορά την κάλυψη των αναγκών του συζύγου, ενώ η δεύτερη των παιδιών.

Η διατροφή του ενός συζύγου προς τον άλλο δεν είναι ο κανόνας μετά το διαζύγιο. Ενώ δηλαδή κατά τη διάσταση πρέπει να διατηρείται το ίδιο βιοτικό επίπεδο των συζύγων, από τη στιγμή που θα εκδοθεί το διαζύγιο οι ισορροπίες αλλάζουν.

Πλέον, η διατροφή δίνεται μόνο κατ’ εξαίρεση στις εξής περιπτώσεις:

  • Ο πρώην σύζυγος δεν μπορεί να αυτοσυντηρηθεί για λόγους υγείας, ηλικίας ή ανατροφής παιδιού.
  • Δεν μπορεί να βρει κατάλληλη εργασία χωρίς δική του υπαιτιότητα για αυτό.
  • Έχει οικονομική ανάγκη και η υπαιτιότητα για το διαζύγιο ανήκει στον άλλο σύζυγο.
  • Ο γάμος ήταν μακροχρόνιος και η λύση του προκαλεί σημαντική οικονομική επιδείνωση στον/στην πρώην σύζυγο.

 

Με λίγα λόγια, αν και οι δύο σύζυγοι δουλεύουν και μπορούν να καλύψουν ο καθένας τις ανάγκες του, δεν μπορεί ο ένας να ζητήσει από τον άλλο να του δώσει διατροφή, επειδή για παράδειγμα κερδίζει περισσότερα χρήματα.

Αν, όμως, ο ένας σύζυγος δεν δούλευε κατά τη διάρκεια του γάμου (π.χ. για να μεγαλώσει τα παιδιά), δεν μπορεί να βρει δουλειά ή η οικονομική κατάσταση των συζύγων βρίσκεται σε σημαντική και προφανή δυσαρμονία, τότε μπορεί να επιδικαστεί διατροφή.

Επομένως, το να έχει ο ένας γονιός την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών παίζει κάποιο ρόλο στην επιδίκαση και το ύψος της διατροφής, αφού μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν μπορεί να εργαστεί λόγω της ανατροφής των παιδιών.

Διατροφή τέκνων

Στα παιδιά η διατροφή προφανώς δεν επηρεάζεται από το αν οι γονείς είναι σε διάσταση ή έχουν ήδη λάβει διαζύγιο. Ο κανόνας είναι ότι οι γονείς διατρέφουν από κοινού τα παιδιά ανάλογα φυσικά με την οικονομική τους κατάσταση.

Αυτό σημαίνει ότι σε πρώτο στάδιο καθορίζεται τι ποσό αντιστοιχεί στον καθένα ανάλογα με το ύψος των εισοδημάτων του. Συνεπώς, ο γονέας με το υψηλότερο εισόδημα θα κληθεί να καλύψει μεγαλύτερο μέρος των αναγκών των παιδιών.

Σε δεύτερο στάδιο, όμως, θα πρέπει να καθοριστεί ποιος γονέας θα καταβάλει τη διατροφή, κάτι που σχετίζεται άμεσα με τη διαμονή του παιδιού και το πρόσωπο που ασκεί την επιμέλεια.

Όταν ασκεί την αποκλειστική επιμέλεια ο ένας γονιός, είναι λογικό ότι αυτός καλείται σε πρακτικό επίπεδο να καλύψει τις καθημερινές ανάγκες των παιδιών (στέγη, τροφή, ρουχισμό, παιχνίδια, έξοδα για την εκπαίδευση και τη διασκέδασή τους κλπ). Έτσι, συνήθως γίνεται δεκτό από το δικαστήριο ότι ο γονιός με την αποκλειστική επιμέλεια παρέχει τη στέγη και ο άλλος γονιός του καταβάλλει μηνιαία διατροφή, για να καλύψει τα υπόλοιπα έξοδα.

Φυσικά, γίνονται και εδώ υπολογισμοί, αφού μπορεί ο γονιός με την αποκλειστική επιμέλεια να έχει σημαντικά υψηλότερο εισόδημα, οπότε θα λαμβάνει πολύ μικρότερη διατροφή από τον άλλο γονιό. Ή να μην εργάζεται καν, οπότε ο άλλος γονιός να καλείται να πληρώνει ακόμα και τη στέγη σε περίπτωση μίσθωσης.

Από την άλλη, όταν ασκείται συνεπιμέλεια, δεν καταβάλλεται διατροφή από τον έναν γονιό προς τον άλλο. Και είναι λογικό, αφού τα παιδιά βρίσκονται περίπου το μισό χρόνο με τη μητέρα και τον άλλο μισό με τον πατέρα, οπότε κάθε ένας καλύπτει τις ανάγκες τους κατά το διάστημα που του αναλογεί.

Επομένως, η μετατροπή της συνεπιμέλειας σε αποκλειστική επιμέλεια έχει και μια απόλυτα πρακτική όψη πέρα από τη συναισθηματική πλευρά και τον χρόνο που περνάει ο γονιός με το παιδί του. Μεταφράζεται στο γεγονός ότι ο γονιός που αποκτά την αποκλειστική επιμέλεια λαμβάνει πλέον διατροφή από τον άλλο γονιό.

Και δεδομένου ότι οι ανάγκες των παιδιών δεν μπορούν να υπολογιστούν με 100% μαθηματική ακρίβεια καθώς και ότι τα χρήματα τα διαχειρίζεται φυσικά ο ενήλικος, πρόκειται για μια σημαντική οικονομική βοήθεια, ειδικά όταν ο άλλος έχει υψηλό εισόδημα.

Διαβάστε επίσης:

Πώς μπορείτε να… αποκληρώσετε τα παιδιά σας – Σε ποιες περιπτώσεις δεν δικαιούνται νόμιμη μοίρα οι κληρονόμοι

Είναι παράνομοι οι δασμοί του Τραμπ; Πώς παραβιάζει το διεθνές και αμερικανικό δίκαιο

Δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών: Πότε επιβάλλεται και πώς μπορεί να αμυνθεί ο οφειλέτης