Του Richard Fairman

Είναι από τις διασημότερες ατάκες της ταινίας Jurassic Park. Καθώς τα αυτοκίνητα, που δεν έχουν οδηγό, πλησιάζουν την γιγάντια πύλη εισόδου που οδηγεί στο πάρκο, ο Δρ Malcolm αναφωνεί: «Μα τι έχουν βάλει εκεί μέσα; Τον Κινγκ Κονγκ;».

Μπορούμε να συγχωρήσουμε τη δυσπιστία του. Ποιος θα πίστευε ποτέ πως ένα εξαφανισμένο είδος θα μπορούσε να έρθει ξανά στη ζωή; Φαίνεται πως δεν υπάρχουν όρια σε αυτά που το DNA μπορεί να μας πει για τη ζωή, αλλά να επαναφέρεις στον κόσμο των ζωντανών έναν δεινόσαυρο, να τον βλέπεις να κινείται και να τον ακούς να βρυχάται σαν να είναι αληθινός; Αδύνατο! Όσο για το να μεταφέρεις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, σαν αυτή, σε μια υψηλή μορφή τέχνης όπως η όπερα, αυτό σίγουρα δεν στέκει… Στέκει; Περιμένετε ένα λεπτό. Αγοράστε ένα εισιτήριο για μια από τις επικείμενες ευρωπαϊκές παραστάσεις του «Callas in Concert» και, σαν τη Λευκή Βασίλισσα του Λιούις Κάρολ, μπορεί σύντομα να βρεθείτε στη θέση να πιστέψετε έξι αδύνατα πράγματα πριν καν προλάβετε να φάτε πρωινό.

Ναι, η όπερα έχει κι αυτή τους δεινοσαύρους της. Και ο μεγαλύτερος όλων, τουλάχιστον στον 20ό αιώνα, ήταν η σοπράνο Μαρία Κάλλας.

Γεννημένη το 1923, έχοντας δώσει την τελευταία της παράσταση το 1965 και αφήσει την τελευταία της πνοή το 1977, η Μαρία Κάλλας θα έλεγε κανείς ότι έχει τραγουδήσει το κύκνειο άσμα της. Κι όμως… Όποιος προσπάθησε και δεν κατάφερε να βρει εισιτήριο για ένα από τα θρυλικά κονσέρτα της, θα έχει άλλη μία ευκαιρία να το κάνει.

Το comeback tour έχει ήδη ξεκινήσει. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ το φθινόπωρο και αναμένεται να «προσγειωθεί» στην Ευρώπη προς το τέλος του Νοεμβρίου.

Το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας, το οποίο περιλαμβάνει επτά πόλεις, ανοίγει στο Coliseum του Λονδίνου, όπου, σύμφωνα με τη διαφήμιση της εταιρείας, η Μαρία Κάλλας «επιστρέφει στη σκηνή, σε όλο το μεγαλείο της, επιβεβαιώνοντας την αθανασία της στο συγκλονισμένο κοινό».

Αυτό δίνει πραγματικά νέο νόημα στη φράση «αθάνατα αστέρια» της όπερας.

Όμως, είναι ώρα να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.

Η Κάλλας δεν αναστήθηκε από το DNA της, σε στυλ Jurassic Park.

Είναι ολόγραμμα.

Θα ανέβει στη σκηνή και θα εκτελέσει αγαπημένες άριες, ακόμη και σκηνές από κάποιες από τις σπανιότερες όπερες του ρεπερτορίου της, συνοδεία ζωντανής ορχήστρας.

Οι φίλοι του κινηματογράφου θα είναι εξοικειωμένοι με τον ρεαλισμό που μπορεί να επιτύχει η σύγχρονη τεχνολογία. Στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, είδαμε τον Andy Serkis να μετατρέπεται σε CGI Gollum. Στο επόμενο Star Wars, η Carrie Fisher θα υποκλιθεί για τελευταία φορά, χάρη σε κάποια γυρίσματα που έγιναν αλλά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί, παρά το γεγονός ότι πέθανε πριν από δύο χρόνια. Αν οι ηθοποιοί μπορούν να επιστρέψουν από τον κόσμο των νεκρών, γιατί να μη γίνεται το ίδιο και με τους τραγουδιστές της όπερας;

Στην παράσταση δεν χρησιμοποιείται μόνο αρχειακό υλικό με τη Μαρία Κάλλας (κάποια κονσέρτα της είχαν προβληθεί στην τηλεόραση, αν και από τις ζωντανές εμφανίσεις της στη θεατρική σκηνή υπάρχει μόνο μία πράξη από μία όπερα).

Στην διάρκειας 90 λεπτών αυτή παράσταση, παραγωγή της εταιρείας Base Hologram, χρησιμοποιούνται ηχογραφήσεις της Μαρίας Κάλλας, από τις οποίες διατηρείται μόνο η φωνή της ώστε η ζωντανή ορχήστρα να μπορεί να πάρει τη θέση αυτής της ηχογράφησης. Στη συνέχεια, ο σκηνοθέτης στήνει τη χορογραφία της παράστασης και όλα τα στοιχεία «δένουν» με τη χρήση ψηφιακής και laser εικόνας και υπολογιστών. Το κόλπο είναι να έχεις την ψευδαίσθηση ότι δουλεύεις στη ζωντανή ατμόσφαιρα ενός θεάτρου.

Ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση του ολογράμματος της Μαρίας Κάλλας και την ορχήστρα θα είναι η Ιρλανδή μαέστρος Eímear Noone, η οποία αναλαμβάνει το έργο έχοντας σημαντική εμπειρία στον συγχρονισμό μουσικής και ταινίας.

«Δεν πρόκειται για κάποιο τρικ, αλλά για εξέλιξη που κατέστη δυνατή χάρη σε μια εντελώς καινούργια τεχνολογία», λέει.

Στις πρώτες παραστάσεις, η Noone έμεινε έκπληκτη με την αντίδραση του κοινού.

«Ήταν σαν να έβλεπαν σαν σε όνειρο μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες που έχουν υπάρξει ποτέ», λέει.

«Δεν μπορούμε να έχουμε ζωντανή εμπειρία πια από αυτούς τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες, από τη στιγμή που τους έχουμε χάσει. Είναι δύσκολο ακόμη και να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας την πρώτη φορά που ακούσαμε τη Μαρία Κάλλας ηχογραφημένη ή την πρώτη φορά που είδαμε φωτογραφίες της, επειδή έχουμε αποευαισθητοποιηθεί με την επαναλαμβανόμενη εμπειρία. Ο κόσμος αιφνιδιάζεται από το πόσο συγκινητικό μπορεί να είναι αυτό. Είναι συγκινητικό για μένα, όταν ακούω το θρόισμα του φορέματός της, ή τα βήματά της, πίσω μου», προσθέτει.

Ο Roy Orbison έχει ήδη πρωταγωνιστήσει μετά θάνατον στο δικό του ζωντανό show. Η Amy Winehouse αναμένεται να ακολουθήσει σύντομα. Με την ταχύτητα που προοδεύει η τεχνολογία, φανταστείτε πού θα μπορούσε να οδηγήσει αυτό.

Θα μπορούσαμε να έχουμε όπερες όπου θα πρωταγωνιστούν καλλιτέχνες από το παρελθόν σε συνδυασμούς που δεν έχουν υπάρξει ποτέ. Να δούμε την La traviata του Verdi με τη Μαρία Κάλλας και τον Enrico Caruso.

Στον αθλητισμό, ο Fred Perry θα μπορούσε να επιστρέψει για έναν τελικό στο Wimbledon εναντίον του Roger Federer.

Στην πολιτική, ο Winston Churchill θα μπορούσε να βρεθεί στη Βουλή απέναντι στον Tony Blair και ο David Lloyd George να διασταυρώσει το ξίφος του με τη Margaret Thatcher.

Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα άλμα της φαντασίας.

Σταματήστε να σκέφτεστε αυτούς τους ανθρώπους ως μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος. Χάρη στην τεχνολογία, αναβιώνουν ως αστέρια του μέλλοντος.

[ft_copy]

© The Financial Times Limited 2024. All Rights Reserved. Not to be redistributed, copied or modified in any way.
mononews.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation.