Ουπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Πιερρακάκης, υπογραμμίζει πως «αυτό που πρέπει να κατοχυρώσουμε, έπειτα από 10 χρόνια κρίσης, είναι μια «συγκεκριμένη ιδέα για την Ελλάδα».

Ο Κυριάκος Πιερρρακάκης είναι απόφοιτος του MIT (M.Sc. στην Τεχνολογική Πολιτική), του Harvard Kennedy School (M.A. στη Δημόσια Πολιτική) και του τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κατά το παρελθόν εργάστηκε ως διευθυντής ερευνών του ανεξάρτητου, μη κερδοσκοπικού οργανισμού έρευνας και ανάλυσης «διαΝΕΟσις». Από τη θέση αυτή συντόνισε σειρά ερευνητικών ομάδων με έμφαση σε μελέτες που είχαν ως κύριο αντικείμενο την οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Έχει εργαστεί επίσης σε ερευνητικά ινστιτούτα της Ελλάδας και του εξωτερικού πάνω σε αντικείμενα που έχουν σχέση με την τεχνολογική πολιτική και έχει διατελέσει πρόεδρος του Ινστιτούτου Νεολαίας.

Πού θέλουμε να βρίσκεται η Ελλάδα σε 5 χρόνια από τώρα; Ποιο είναι το όραμα σας για την χώρα μας;

Έχουμε μάθει να φοβόμαστε τη λέξη «όραμα». Και αυτό επειδή ο πολιτικός λόγος της μεταπολίτευσης ήταν «πληθωριστικός», δηλαδή συχνά έκρυβε μεγάλες αποκλίσεις ανάμεσα στο εκλέγεσθαι και στο κυβερνάν, ανάμεσα στο μήνυμα και στην πρακτική.

Μια πρώτη μας φιλοδοξία είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας μηνύματος και πρακτικής, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του πολιτών απέναντι στο κράτος. Αυτή ήταν η έννοια της συμφωνίας αλήθειας, για την οποία κάνουμε λόγο από την εποχή της αντιπολίτευσης.

Σε ένα πρώτο επίπεδο η αποστολή μας είναι η προφανής: να λύσουμε εκκρεμότητες δεκαετιών. Στη φορολογία, στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, στο μέγεθος και τον όγκο της γραφειοκρατίας. Τα επόμενα 5 χρόνια εκ των πραγμάτων θα είναι στοχευμένα στο να σχεδιάσουμε μια χώρα με καλύτερο «λογισμικό», με πιο ευέλικτους και σύγχρονους θεσμούς. Η προσέλκυση επενδύσεων, η ασφάλεια, ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους, όλα αυτά αποτελούν στοιχήματα.

Μιλώντας όμως ευρύτερα, όχι απλά δεν πρέπει να φοβόμαστε λέξεις όπως το όραμα, αλλά είναι μονόδρομος να τολμήσουμε να σχεδιάσουμε ξανά το μέλλον. «Όλη μου τη ζωή είχα μια συγκεκριμένη ιδέα για τη Γαλλία», είχε αναφέρει ο Πρόεδρος Ντε Γκωλ. Αυτό το οποίο πρέπει να κατοχυρώσουμε, έπειτα από 10 χρόνια κρίσης, είναι μια «συγκεκριμένη ιδέα για την Ελλάδα». Όπως η Φινλανδία έχτισε ένα από τα πιο καινοτόμα συστήματα παιδείας στον κόσμο, όπως η Εσθονία ανέπτυξε ένα ψηφιακό κράτος που λειτουργεί, όπως το Ισραήλ διαμόρφωσε μια από τις πιο καινοτόμες ζώνες καινοτομίας στον πλανήτη, έτσι και εμείς θα πρέπει να αποφασίσουμε ποίες είναι η λέξεις εκείνες που θα βάλουμε δίπλα από τη λέξη «Ελλάδα». Τι είναι, δηλαδή, εκείνο το οποίο θα μας διακρίνει τόσο περιφερειακά όσο και διεθνώς. Φιλοδοξία μας είναι σε πέντε χρόνια να είναι ήδη ορατά τα αποτελέσματα σε αυτήν την κατεύθυνση.

"Είναι μονόδρομος να τολμήσουμε να σχεδιάσουμε ξανά το μέλλον"

Ποιες είναι οι άμεσες προκλήσεις στις οποίες πρέπει να ανταπεξέλθουμε ως χώρα και ως γενιά;

Όλες οι άμεσες προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σχετίζονται με το να αλλάξουμε αιώνα: σε πολλά ζητήματα είμαστε παγιδευμένοι σε διλήμματα και δίπολα που έχουν να κάνουν με προηγούμενες δεκαετίες. Αν μπορούσα να το πω σχηματικά, θα έλεγα ότι πρέπει να συζητάμε λιγότερο πώς ήταν η Ελλάδα το 1940 ή το 1970 και να μιλάμε περισσότερο για το πώς θέλουμε να είναι το 2040 ή το 2070. Ειδικά σε ζητήματα τεχνολογίας και ψηφιακής εποχής, οι χρόνοι είναι ακόμα πιο συμπυκνωμένοι: αυτά που θα είναι καθημερινότητα σε δέκα χρόνια σήμερα φαντάζουν επιστημονική φαντασία.

Η πρόκληση λοιπόν είναι να κινούμαστε γρήγορα διαμορφώνοντας τις εξελίξεις και όχι να προσπαθούμε να φέρουμε την πραγματικότητα στα μέτρα που θα θέλαμε να είναι και, τελικά, να αναγκαζόμαστε να την ακολουθούμε ασθμαίνοντας.

Πώς θα πείσουμε τους Έλληνες του εξωτερικού να επιστρέψουν στην Ελλάδα;

Παρέχοντάς τους εδώ, στην πατρίδα τους, αυτά που αναζητούσαν φεύγοντας στο εξωτερικό. Δηλαδή καλές δουλειές πάνω στο αντικείμενό τους, αμοιβές αντίστοιχες των προσόντων και της δουλειάς τους, συνθήκες κοινωνικής ειρήνης και προοπτικές να προοδεύσουν κοινωνικά και να κάνουν οικογένεια. Περισσότερο από τα όποια στοχευμένα μέτρα – τα οποία προφανώς είναι και αυτά αναγκαία – μεγαλύτερο ρόλο εδώ διαδραματίζει το ευρύτερο κλίμα που αφορά τη χώρα ως προς την οικονομία και το κράτος. Αν και χρονικά το brain drain συνέπεσε με την κρίση, οι αιτίες του είναι πιο βαθιές και καταλήγουν στο παραγωγικό μοντέλο μέσω και εξαιτίας του οποίου φτάσαμε στην κρίση. Και τώρα αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να βγούμε από την κρίση με ένα διαφορετικό, πιο σύγχρονο, πιο εξωστρεφές, πιο δυναμικό παραγωγικό μοντέλο.

Πείτε μας μια ιδέα που, εάν εφαρμοστεί, θα οδηγήσει την Ελλάδα πολλά βήματα μπροστά…

Δεν μας λείπουν τόσο οι ιδέες, όσο η αίσθηση της κοινής μοίρας και του επείγοντος: να αντιληφθούμε δηλαδή ότι είτε όλοι μαζί θα προοδεύσουμε, είτε όλοι μαζί θα αποτύχουμε – και ότι αυτό δεν μπορεί να περιμένει, αλλά πρέπει να γίνει τώρα. Αυτή η αντίληψη πιστεύω ότι μπορεί να μας οδηγήσει σε επιλογές που θα πάνε την Ελλάδα μπροστά.