ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μια νέα μελέτη δείχνει νέα θετικά στοιχεία για τις πατάτες, οι οποίες έχουν ενοχοποιηθεί και ταυτιστεί με την παχυσαρκία και τα προβλήματα υγείας.
Ειδικότερα, η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Diabetes Care», ένα περιοδικό της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας, διαπίστωσε ότι ο τρόπος παρασκευής της πατάτας -συμπεριλαμβανομένου του τι προσθέτουν οι άνθρωποι σε αυτήν- είναι αυτό που σχετίζεται με τον διαβήτη τύπου 2, παρά το ίδιο το «ταπεινό» λαχανικό.
Μια ομάδα Αυστραλών ερευνητών, με επικεφαλής τη δρ. Nicola Bondonno από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Διατροφής και Καινοτομίας στην Υγεία του Πανεπιστημίου Edith Cowan, διερεύνησε τη σχέση ανάμεσα στην πρόσληψη λαχανικών και στη συχνότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές εξέτασαν, επίσης, τη σχέση της κατανάλωσης πατάτας και της επίπτωσης του διαβήτη τύπου 2.
Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα «ερωτηματολόγιο συχνότητας κατανάλωσης τροφίμων» 192 στοιχείων κατά την έναρξη της μελέτης.
Όσοι συμμετείχαν σημείωσαν πόσο συχνά έτρωγαν ένα συγκεκριμένο τρόφιμο τους τελευταίους 12 μήνες, δήλωσε ο συν-συγγραφέας Pratik Pokharel, υποψήφιος διδάκτωρ που εργάστηκε στην ανάλυση για την εργασία.
«Η πρόσληψη τροφίμων και θρεπτικών συστατικών εκτιμήθηκε στη συνέχεια χρησιμοποιώντας στάνταρ συνταγές και το λογισμικό FoodCalc», δήλωσε ο Pokharel στο Fox News Digital.
«Η κατανάλωση περισσότερων λαχανικών μπορεί να ισοδυναμεί με χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη».
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν την υψηλότερη συνολική πρόσληψη λαχανικών είχαν 21% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με την ομάδα με τη χαμηλότερη πρόσληψη λαχανικών, μετά την προσαρμογή για τον τρόπο ζωής και τις δημογραφικές συγχυτικές μεταβλητές.
Διαπίστωσαν, επίσης, ότι οι συμμετέχοντες με την υψηλότερη κατανάλωση πατάτας είχαν 9% υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, σε σύγκριση με την ομάδα που κατανάλωνε τη χαμηλότερη ημερήσια ποσότητα.
Οι βραστές πατάτες είναι το κλειδί
«Όταν διαχωρίσαμε τις βραστές πατάτες από τον πουρέ πατάτας, τις τηγανητές πατάτες ή τα πατατάκια, οι βραστές πατάτες δεν σχετίζονταν πλέον με υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη. Είχαν μηδενική επίδραση», δήλωσε ο Pokharel σε δελτίο Τύπου.
Η μελέτη διαπίστωσε πως όσοι έτρωγαν τις περισσότερες πατάτες κατανάλωναν επίσης περισσότερο βούτυρο, κόκκινο κρέας και αναψυκτικά, τα οποία είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2. «Όταν λαμβάνετε υπόψη αυτό, οι βραστές πατάτες δεν συνδέονται πλέον με τον διαβήτη», πρόσθεσε ο Pokharel στο δελτίο Τύπου.
«Είναι μόνο οι πατάτες τηγανητές και ο πουρές πατάτας, ο τελευταίος πιθανότατα επειδή είναι συνήθως φτιαγμένος με βούτυρο, κρέμα γάλακτος και τα παρόμοια».
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τρώνε αρκετά λαχανικά
Περίπου το 90% των ενηλίκων δεν ανταποκρίνεται στις συστάσεις για τα φρούτα και τα λαχανικά, σύμφωνα με τις τελευταίες διατροφικές οδηγίες του υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι κατευθυντήριες γραμμές συνιστούν οι περισσότεροι ενήλικες να καταναλώνουν καθημερινά δύο «ισοδύναμα φλιτζανιών» φρούτων και δυόμισι «ισοδύναμα φλιτζανιών» λαχανικών.
Οι ειδικοί προτείνουν να στοχεύετε σε τέσσερις μερίδες φρούτων μισής κούπας και σε πέντε μερίδες λαχανικών μισής κούπας κάθε μέρα για να εφαρμόσετε στην πράξη αυτές τις συστάσεις.
Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία προτείνει τα φρούτα και τα λαχανικά να γεμίζουν το μισό πιάτο κάθε γεύματος ώστε να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. «Ένα φλιτζάνι ωμά φυλλώδη λαχανικά ή μια ψητή πατάτα πρέπει να έχει περίπου το μέγεθος μιας μπάλας του μπέιζμπολ ή μιας μέσου μεγέθους γροθιάς», προσθέτει στην ιστοσελίδα της.
Πρέπει να διαφοροποιήσουμε τη διατροφή μας
Ο Pokharel συνιστά την κατανάλωση μιας ποικιλίας τροφίμων.
«Είναι καλό να αντικαταστήσουμε το λευκό ρύζι και τα ζυμαρικά με βραστές πατάτες, καθώς οι πατάτες έχουν φυτικές ίνες, βιταμίνη C και άλλα θρεπτικά συστατικά – και η πατάτα εξακολουθεί να είναι λαχανικό», είπε.
«Παίρνουμε άλλα θρεπτικά συστατικά από τις πατάτες που δεν βρίσκουμε στο λευκό ρύζι ή στα ζυμαρικά», εξήγησε.
Τα επεξεργασμένα δημητριακά έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε ορισμένα θρεπτικά συστατικά, όπως οι φυτικές ίνες, οπότε μπορεί να οδηγήσουν σε διατροφικές ελλείψεις, είπε.
«Θα πρέπει να εξετάζουμε τη συνολική εικόνα κατά την αξιολόγηση της σχέσης μεταξύ της διατροφικής πρόσληψης και της εμφάνισης ασθενειών», πρόσθεσε.
«Είναι ζωτικής σημασίας να εξετάσουμε το υποκείμενο διατροφικό πρότυπο και τη μέθοδο επεξεργασίας των τροφίμων για να δούμε ποιοι είναι άλλοι ένοχοι αντί να κατηγορούμε ένα τρόφιμο», συμπλήρωσε.
Διαβάστε επίσης:
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
