Καθημερινά έρχονται στο φως νέες καταγγελίες, οι οποίες αφορούν στην κακοποίηση γυναικών. Γυναίκες γενναίες, που δεν διστάζουν να κατονομάσουν τον θύτη τους, δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλα θύματα, ώστε «να σπάσουν τη σιωπή τους».

Ωστόσο σε πάρα πολλές περιπτώσεις γίνονται λάθη, επισημαίνουν οι ειδικοί, τα οποία στην πορεία δυσχεραίνουν τον αγώνα των κακοποιημένων γυναικών για δικαίωση.

Σύμφωνα με την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία, τρία είναι τα συχνότερα λάθη στην κακοποίηση γυναικών, ειδικά τις πρώτες κρίσιμες ώρες μετά από ένα περιστατικό βίας.

Τα λάθη

Ποια είναι, λοιπόν, αυτά τα λάθη, που συστήνεται να αποφεύγονται;

Λάθος Νο1: Θα βγάλω μία φωτογραφία, για να αποδείξω τον ξυλοδαρμό μου.

Η φωτογραφία δεν είναι από μόνη της ικανό αποδεικτικό μέσο. Αυτό συμβαίνει, αφενός γιατί μπορεί με κατάλληλα μέσα να υποστεί επεξεργασία, αφετέρου γιατί το άτομο πριν από τη φωτογράφισή του μπορεί να μακιγιαριστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνει την πραγματική εικόνα.

Συνεπώς, το άτομο που έχει υποστεί κακοποίηση, εάν απλά φωτογραφίσει τις κακώσεις του, δεν θα μπορέσει να αποδείξει την κακοποίησή του.

Λάθος Νο2: Θα πάω στο πλησιέστερο νοσοκομείο και θα πάρω ιατρικό πιστοποιητικό από τον χειρουργό.

Πράγματι το πρώτο, που πρέπει να κάνει το θύμα, που φέρει σοβαρά τραύματα (ανοιχτά θλαστικά, πιθανά κατάγματα κτλ), είναι να επισκεφθεί ένα νοσοκομείο για την παροχή πρώτων βοηθειών και εξετάσεων. Στη συνέχεια, όμως, είναι απαραίτητη η εξέταση από ιατροδικαστή.

Ο ιατροδικαστής είναι ο μόνος ιατρός, που έχει την κατάλληλη εκπαίδευση για την πιστοποίηση των σωματικών βλαβών. Καμία άλλη ιατρική ειδικότητα δεν έχει αντίστοιχη εκπαίδευση, συνεπώς ιατρός άλλης ειδικότητας δεν μπορεί να καταγράψει ορθά και πλήρως τις σωματικές βλάβες. Για μία εκχύμωση, για παράδειγμα, ο ιατροδικαστής περιγράφει πλήρως τα χαρακτηριστικά της, δηλαδή τις διαστάσεις, τη χροιά και το σχήμα της, με αποτέλεσμα να μπορεί να δώσει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα της υπόθεσης.

Λάθος Νο3: Δεν θέλω να υποβάλω μήνυση, οπότε δεν μπορώ να εξεταστώ από ιατροδικαστή.

Όταν μια γυναίκα έχει αποφασίσει να υποβάλει μήνυση στον δράστη, θα πρέπει να το κάνει το συντομότερο δυνατό στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Στην περίπτωση αυτή η αστυνομία εκδίδει εντολή κλινικής ιατροδικαστικής εξέτασης στην πλησιέστερη ιατροδικαστική δομή και η όλη διαδικασία είναι δωρεάν.

Σε περίπτωση, όμως, που το θύμα δεν είναι έτοιμο για τη νομική διαδικασία, είναι σημαντικό, για να υπάρξει πιστοποίηση της κακοποίησης για μελλοντική χρήση, να υπάρξει ιατροδικαστική εξέταση σε κάποιο ιατροδικαστικό ιατρείο. Ιατρεία υπάρχουν σε πολλές πόλεις της χώρας.

Και στις δύο περιπτώσεις η έκθεση κλινικής εξέτασης, που εκδίδεται, έχει το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών.

Διαβάστε επίσης:

Διαταραχές βάρους και εξωσωματική γονιμοποίηση

Στυτική δυσλειτουργία: Η Νο 1 μη φαρμακευτική θεραπεία που «σπάει ταμεία»