Η COVID-19 ανέδειξε διλήμματα, αλλά και 5 ηθικά ζητήματα. Πέντε πτυχές μιας κοινωνίας, που τόσο καιρό μετά ψάχνει τα πατήματά της, θρηνώντας ακόμη καθημερινά πολλούς νεκρούς ανά τον κόσμο.

Η ηθική έγινε ζήτημα ζωής και θανάτου κυριολεκτικά. Γκρεμίστηκαν αξίες, “πέσαν οι μάσκες”, δημιουργείται νέο αξιακό σύστημα.

Το τείχος της ανοσίας χτίζεται αργά, μεν, αλλά σταθερά. Τα εμβόλια αναπτύχθηκαν σε χρόνο ρεκόρ, ζήσαμε και ζούμε σε έναν μεγάλο βαθμό το “ο θάνατός σου η ζωή μου”. Αλλά τα ηθικά ζητήματα, που ανέδειξε η νόσος, παραμένουν, για να μας δείχνουν πώς οι άνθρωποι “μεταλλάσσονται” σαν άλλος ιός, για να προσαρμοστούν στη νέα συνθήκη. Νικητές και ηττημένοι, αρνητές και μη, πλούσιοι και φτωχοί.

Υπό αυτό το πρίσμα, πέντε σημαντικοί ξένοι επιστήμονες αναλύουν τα 5 ηθικά ζητήματα, που ανέδειξε η νόσος COVID-19.

Δεν είναι ποτέ τόσο απλό

Με την πρώτη ματιά, το αν κάποιος πρέπει να υποχρεωθεί να κάνει το εμβόλιο, είναι ένα ηθικό ζήτημα. Και, όπως ακούμε συνεχώς, έχουμε καθήκον να εμβολιαστούμε. Αλλά, όπως εξηγεί ο διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος Βιοηθικής, Ερευνητικός Μελετητής στο Berman Institute of Bioethics και συνεργάτης του Κέντρου για τη Δημόσια Υγεία στο John’s Hopkins, Travis Rieder, δεν είναι τόσο εύκολο.

Στην πραγματικότητα είναι μάλλον περίπλοκο. Δεν λέει ότι δεν υπάρχουν πολλοί και σημαντικοί λόγοι για να εμβολιαστούμε. Απλά λέει ότι αυτοί οι λόγοι δεν συνιστούν καθήκον.

Ο Reider αναρωτιέται αν είναι σωστό να αναγκάζουμε κάποιον να ασχοληθεί με κάτι τόσο προσωπικό. «Ο εμβολιασμός περιλαμβάνει την έγχυση μιας ουσίας στο σώμα, κάτι το οποίο είναι μια μορφή σωματικής οικειότητας», όπως γράφει.

Πληρώνουν ανθρώπους για να εμβολιαστούν

Πολύς λόγος τελευταία για το… τυράκι, που θα παρακινήσει όλους όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί, να το κάνουν. Χρήματα, δωρεάν φαγητό, μέχρι και αυτοκίνητα έχουν επιστρατευθεί για να πείσουν τους πολίτες.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, Christopher Robertson, τα κίνητρα στην υγειονομική περίθαλψη χρησιμοποιούνται καιρό τώρα και έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικά στην αλλαγή ανθυγιεινών συμπεριφορών, όπως το κάπνισμα.

Ωστόσο, σημειώνει ότι εγείρεται ένα ηθικό ζήτημα για τους φτωχούς ανθρώπους, που δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά να εμβολιαστούν για το μπόνους.

Ο Robertson υποστηρίζει ότι «δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η προσφορά χρημάτων είναι πραγματικά επιζήμια για αυτούς τους πληθυσμούς. Η λήψη χρημάτων είναι κάτι καλό. Το να αρνηθούμε τις προσφορές, για να προστατέψουμε τους ενήλικες, μπορεί να θεωρηθεί πατερναλισμός».

Διαβάστε περισσότερα στο healthstories.gr