Σε παρασκήνιο διαμορφώθηκε το περιστύλιο του Ζαππείου για τα 40 χρόνια του ΣΦΕΕ, με τον Ολύμπιο Παπαδημητρίου να εκτοξεύει βέλη κατά της κυβέρνησης και τον Δημήτρη Δέμο να εκφράζει τα καλύτερα γι’ αυτήν.

40 χρόνια ΣΦΕΕ: Οι ασθενείς στο περιθώριο

Έως και μονοθεματική θα είναι σήμερα η στήλη, αλλά πολλά είδαν τα μάτια μας κι άλλα τόσα μας μετέφεραν για τα όσα διαμείφθησαν στις 16 Μαΐου, στα γενέθλια του ΣΦΕΕ για τα 40 του χρόνια.

Πριν περάσουμε στα σχετικά με το πολιτικό-επιχειρηματικό σκέλος, αυτό που μας μεταφέρθηκε και το λέμε με πραγματική λύπη, είναι ότι ενώ ο ΣΦΕΕ και τα μέλη του αποτελούν σε πολλές περιπτώσεις τη ΜΟΝΗ επιλογή ζωής για τους ασθενείς της χώρας, οι ασθενείς αποτέλεσαν… κομπάρσους της εκδήλωσης!

Πολιτικοί και στελέχη εταιρειών έως και εξαφανίστηκαν, όταν ο λόγος δόθηκε στους εκπροσώπους των ασθενών. Αν, δε, ισχύει ότι οι προσκεκλημένοι πολιτικοί άσκησαν βέτο στη διοργάνωση, να μιλήσουν στην εκδήλωση πριν από τους ασθενείς, για να μπορούν γρήγορα “να την κάνουν με ελαφρά”, ντροπή!

Γραβάτες, γόβες, μανικετόκουμπα έτρεξαν να προλάβουν τους αποχωρήσαντες πολιτικούς, όταν εκείνοι, ολοκλήρωσαν τις ομιλίες και τις ανούσιες κουβέντες στο χωρίς λόγο πάνελ που στήθηκε. Γιατί; Γενέθλια είχατε, δεν ήταν συνέδριο…

Εκεί στον ΣΦΕΕ σκεφτείτε πάλι, ότι δεν είστε επιχειρήσεις. Είστε πάροχοι υγείας και ζωής και είμαστε όλοι άνθρωποί σας.

Τα παρασκήνια

Για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο, θα σας μεταφέρουμε ατάκα που είπε αποχωρώντας από το Ζάππειο ο Δημήτρης Δέμος, αναφερόμενος στον αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Θεόδωρο Σκυλακάκη: «Είναι ο καλύτερος Υπουργός, που πέρασε ποτέ». Για να το λέει ο εν λόγω επιχειρηματίας, κάτι θα ξέρει.

Να πούμε, βέβαια, ότι η ελληνική φαρμακοβιομηχανία δεν έχει υποστεί και λίγα και φαίνεται και έτοιμη να επενδύσει πολλά. Ευνοείται και σε σημαντικό βαθμό από τις τελευταίες διατάξεις για το φάρμακο και το clawback.

Για να δούμε…

Βέβαια, να σημειώσουμε ότι Δέμος και Σκυλακάκης έφυγαν και δεν άκουσαν λέξη από τα όσα είπαν οι εκπρόσωποι των ασθενών. Απλά ο Δέμος δεν είναι μεταξύ των «γραβατών», που κυνήγησε Υπουργούς, να τα λέμε κι αυτά.

Ηχηρές απουσίες στη δεξίωση

Το να γιορτάζεις τα 40 χρόνια ενός φορέα και να μην είναι σύσσωμο το ΔΣ του, δεν είναι και το καλύτερο. Στη δεξίωση εντοπίστηκαν πολλές απουσίες, ενώ πολλές εταιρείες, μέλη του ΣΦΕΕ, εκπροσωπήθηκαν από στελέχη και όχι από μέλη του ΔΣ τους.

Απουσία θα χρεώναμε στη Pfizer, αν και μας είπαν ότι ήταν εκεί διευθυντής τμήματος. Ζαχαρία Ραγκούση και δη αντιπρόεδρο ΣΦΕΕ δεν είδαν.

Η Novartis πάλι δεν εντοπίστηκε. Και πώς να γίνει κιόλας, αφού την Παρασκευή που πέρασε, ο Υπουργός Υγείας εξαπέλυσε επίθεση εναντίον της. Προβληματίζει, μάλιστα, η ημέρα που επέλεξε ο Θάνος Πλεύρης να το κάνει. Νά’ χει να κάνει με τις διατάξεις για τη φαρμακευτική πολιτική;

Επίσης ούτε Chiesi Σταύρο Θεοδωράκη είδαν. ΟΚ μπορεί να υπήρχαν υποχρεώσεις…

ΥΓ1. Κακή η επιλογή της συναδέλφου που συντόνιζε. Κούκλα μεν, αλλά δεν τό’ χει με τον χώρο του φαρμάκου.

ΥΓ2. Παρατράβηξε και το θέμα ομιλίες-πάνελ. «Κοράκιασαν» οι άνθρωποι χωρίς μισό ποτήρι νερό.

Όπου γάμος και χαρά, ο Κικίλιας όμως αξιοπρεπής!

Ίσως για μοναδική φορά ο πρώην Υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας πήγε κάπου, χωρίς να έχει κανένα όφελος. Ήρθε επειδή προσκλήθηκε, δεν συμμετείχε σε πάνελ, αλλά έκανε έναν αξιοπρεπέστατο χαιρετισμό και αποχώρησε νωρίς.

Παρά το γεγονός ότι είναι στο πλέον «χαμογελαστό» Υπουργείο της περιόδου και θα φέρει και λεφτά στη χώρα και παρά το ότι του αποδίδεται και η καλή διαχείριση της επιδημίας στο μεγαλύτερο μέρος της, είπε δυο λόγια και άφησε τη συνέχεια στους υπόλοιπους.

Όπως εξελίχθηκε η βραδιά, μακάρι να τον είχαν μιμηθεί και άλλοι.

Ιδιαίτερα κοινωνικοί οι γενικοί

Ένα ακόμη τελευταίο σχόλιο αφορά στους δύο Γενικούς Γραμματείς του Υπουργείου Υγείας. Γιάννης Κωτσιόπουλος και Μάριος Θεμιστοκλέους παρέμειναν μέχρι αρκετά αργά στο Ζάππειο, για τα 40 χρόνια του ΣΦΕΕ.

Ιδιαίτερα θετική εικόνα αυτή, καθώς ενώ οι Υπουργοί είχαν φύγει, ήτοι Πλεύρης και Γκάγκα, εκείνοι παρέμειναν. Μάλλον για να τραβήξουν το «κουπί» του Υπουργείου. Βέβαια δεν γνωρίζουμε αν ήταν χαρούμενοι που παρέμειναν, αν το ήθελαν ή αν υποχρεώθηκαν, όμως αυτοί τουλάχιστον άκουσαν τους ασθενείς.

Εξάλλου αυτοί είναι και τα εκτελεστικά στελέχη του Υπουργείου.