Νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Sports Medicine, δείχνει ότι οι άνδρες που απασχολούνται σε εργασίες με έντονη σωματική δραστηριότητα φαίνεται να διατρέχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, σε σύγκριση μ’ εκείνους που έχουν σε μεγάλο βαθμό καθιστική εργασία.
Η σωματική δραστηριότητα θεωρείται γενικά ένα σημαντικό προληπτικό μέτρο για τις μη μεταδοτικές ασθένειες, ενώ η φυσική αδράνεια εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύει περίπου το 7% της παγκόσμιας επιβάρυνσης στην υγεία.
Κατά συνέπεια, οι διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να επιδίδονται καθημερινά σε τουλάχιστον 30 λεπτά μέτριας έντασης σωματικής άσκησης, αλλά δεν κάνουν διάκριση μεταξύ επαγγελματικής δραστηριότητας, της δραστηριότητας κατά τον ελεύθερο χρόνο και της δραστηριότητας που σχετίζεται με τις μετακινήσεις.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, υπάρχουν ενδείξεις για ένα παράδοξο της φυσικής δραστηριότητας, καθώς κατά τον ελεύθερο χρόνο έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία, αλλά βλαβερά κατά την εργασία.
Μια διεθνής ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον Δρ Pieter Coenen από το Ιατρικό Κέντρο του VU στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, αποφάσισε να διεξάγει μια συστηματική ανασκόπηση δεδομένων για τη σχέση μεταξύ επαγγελματικής σωματικής δραστηριότητας και θνησιμότητας από κάθε αιτία.
Οι επιστήμονες διερεύνησαν τις υπάρχουσες μελέτες που αξιολόγησαν τη συσχέτιση της επαγγελματικής σωματικής δραστηριότητας με τη θνησιμότητα από κάθε αιτία και εντόπισαν 17 μελέτες από τις οποίες συγκεντρώθηκαν δεδομένα 193.696 συμμετεχόντων σε μια μετα-ανάλυση. Οι διάφορες μελέτες κάλυψαν συλλογικά την περίοδο από το 1960 έως το 2010.
Αυτή η ανάλυση έδειξε ότι οι άνδρες που απασχολούνται σε κουραστικές για το σώμα εργασίες είχαν 18% υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σύγκριση με τους άνδρες που δούλευαν σε θέσεις με χαμηλή σωματική κώπωση. Εντούτοις, δεν παρατηρήθηκε τέτοια συσχέτιση μεταξύ των γυναικών, για τις οποίες φαίνεται να ισχύει το αντίθετο.
Οι συγγραφείς περιέγραψαν τη νέα μελέτη ως την πρώτη που βρήκε αποδεικτικά στοιχεία για το παράδοξο της φυσικής δραστηριότητας και υποστηρίζουν ότι οι σχετικές κατευθυντήριες γραμμές θα πρέπει να το λάβουν υπόψη τους.