Διαβήτης και κατάθλιψη: Μια αμφίδρομη σχέση

Συγκοινωνούντα δοχεία αποτελούν ο διαβήτης και η κατάθλιψη, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Διαβήτη, Μεταβολικού Συνδρόμου και Παχυσαρκίας (ESoDiMeSO), κ. Σωτήρη Αδαμίδη.

Όπως σημειώνει ο κ. Αδαμίδης, τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, ιδίως εκείνα με τύπου 1, εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης μέσα από τις δυσκολίες που βιώνουν. Την ίδια ώρα, η κατάθλιψη αποτελεί παράγοντα κινδύνου για διαβήτη, αφενός επειδή η ίδια η κατάθλιψη δυσκολεύει τη ρύθμιση του σακχάρου, αφετέρου γιατί τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα προκαλούν αύξηση του βάρους, επιβαρύνοντας έτσι τον γλυκαιμικό έλεγχο.

Με αφορμή το 6^ο πανελλήνιο συνέδριο της ESoDiMeSO, που θα πραγματοποιηθεί στις 7 και στις 8 Δεκεμβρίου στο Ζάππειο Μέγαρο, με τη συμμετοχή εκατοντάδων ομιλητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ο κ. Αδαμίδης μιλά για όλα τα τελευταία δεδομένα στον τομέα του διαβήτη και των λιπιδίων.

Τα νέα του τελευταίου χρόνου

Η παρασκευή χαπιών ινσουλίνης έχει προχωρήσει πολύ, τόσο που πιστεύεται ότι στα επόμενα δύο χρόνια θα είναι διαθέσιμα. Την ίδια ώρα, υπάρχουν πλέον στη διάθεση των γιατρών φάρμακα, που όχι μόνο ρυθμίζουν τον διαβήτη αλλά μειώνουν και το βάρος.

Επιπλέον, υπάρχουν πλέον πλούσια βιβλιογραφικά δεδομένα που τεκμηριώνουν τη δυνατότητα επιστροφής των διαβητικών στην προ διαβήτη κατάσταση, με μείωση του βάρους, άσκηση και λήψη ειδικού διαιτολογίου. Υπάρχουν περιστατικά στα οποία η λήψη μιας vegan διατροφής οδήγησε στη διόρθωση του διαβήτη. Επιπλέον, σημαντικά οφέλη στον διαβήτη έχουν παρατηρηθεί και από τη διαλειμματική δίαιτα- η οποία φαίνεται ότι μειώνει τις επιπλοκές της νόσου και διορθώνει τον αρρύθμιστο διαβήτη.

Η σωστή ρύθμιση είναι το κλειδί. Ένας διαβητικός με σωστή ρύθμιση του διαβήτη του δεν θα εμφανίσει καμία από τις επιπλοκές του διαβήτη, όσα χρόνια κι αν έχει το σάκχαρο.

Διατροφή και άσκηση

Παρότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή προς την άσκηση, τα ποσοστά του διαβήτη παραμένουν υψηλά. Αυτό συμβαίνει γιατί εξακολουθεί να αυξάνεται δραματικά η παχυσαρκία. ‘Ενα άλλο πρόβλημα που έχουμε είναι η κακή συμμόρφωση των ατόμων με διαβήτη στις διατροφικές οδηγίες και στη φαρμακευτική τους αγωγή, αλλά και το έλλειμμα γνώσης -όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς- στα θέματα του διαβήτη.

Ως Ευρωπαϊκή Εταιρεία Διαβήτη, Μεταβολικού Συνδρόμου και Παχυσαρκίας (EsoDiMeSO), προτείνει μια ισορροπημένη αντίληψη στη διατροφή, με υδατάνθρακες κυρίως από λαχανικά και λιγότερο από φρούτα, καθαρή πρωτεΐνη από grass-fed  ζώα και πλήρη περιορισμό των επεξεργασμένων τροφών. Στο συνέδριο θα παρουσιαστούν μάλιστα δύο περιστατικά διαβήτη τύπου 2 που απαλλάχτηκαν από τη χρήση ινσουλίνης και αντιδιαβητικών φαρμάκων με τη βοήθεια αυτού του πρωτοκόλλου.

Λιπίδια και εξατομίκευση

Ο σημαντικότερος παράγοντας όσον αφορά τον έλεγχο των λιπιδίων είναι η εξατομίκευση, μέσα από μεθόδους όπως το advanced cholesterol testing, μια εξέταση που με τη βοήθεια μαγνητικού συντονισμού, προσδιορίζει τον αριθμό των σωματιδίων της LDL στο αίμα και αρκετές άλλες παραμέτρους που δείχνουν αν ένας ασθενής χρειάζεται ή όχι θεραπεία για τη χοληστερίνη του.

Αν για παράδειγμα ένας ασθενής έχει χαμηλά τριγλυκερίδια, καλή HDL και LDL υψηλότερη από τους στόχους, είναι ανεκτό. Αν όμως ένας ασθενής έχει αυξημένα τριγλυκερίδια, χαμηλή HDL και επιβάρυνση από άλλους παράγοντες (κάπνισμα, κληρονομικότητα, έλλειψη άσκησης, παχυσαρκία), θα πρέπει να μειωθεί η LDL.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα που θα αναλυθεί στο συνέδριο είναι η διαφορά μεταξύ της χοληστερίνης που παράγουμε και της χοληστερίνης που τρώμε. Η χοληστερίνη μας, δηλαδή το 80-90% αυτού που βλέπουμε στις αιματολογικές εξετάσεις παράγεται στο ήπαρ και δεν έχει καμία σχέση με τη χοληστερόλη που προσλαμβάνουμεται μέσω της διατροφής.

Η σημασία του μικροβιώματος.

Το μικροβίωμα δεν είναι αδρανής παράγοντας. Αντιθέτως, συνδέεται με έκφραση γονιδίων που οδηγούν σε βλάβες και παθήσεις. Έτσι, συνδέεται απόλυτα με την παχυσαρκία και τον ΣΔ, αλλά και με πολλά αυτοάνοσα νοσήματα.

Μελέτες έχουν υποστηρίξει πως με την κατάλληλη διαχείριση του μικροβιώματος μπορεί να επιτευχθεί βελτίωση του γλυκαιμικού προφίλ των διαβητικών, μείωση των λιπιδίων και της χοληστερόλης και λιγότερες φλεγμονές στα άτομα που υποφέρουν από κολλαγονικά νοσήματα και ρευματικές παθήσεις.