ΜΕΓΑΛΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ:
REBUILDING GREECE:
Η ΕΛΛΑΔΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
ΦΩΦΗ
ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ
Πρόεδρος Κινήματος Αλλαγής
Θέλουμε μια κοινωνία που θα πατήσει ξανά στα πόδια της, θα πιστέψει στις δυνάμεις της και δεν θα βολευτεί σε σωτήρες και λαοπλάνους. Όπου το μεγάλωμα της «πίτας» δεν θα αφορά τους λίγους, αλλά όλους, τονίζει, μέσω της συμμετοχής της στο μεγάλο αφιέρωμα του mononews.gr «Rebuilding Greece: Η Ελλάδα 5 χρόνια μετά», η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, Πολιτικός Επιστήμων, κ. Φώφη Γεννηματά.
Χρειαζόμαστε μια νέα κουλτούρα, που θα ξεκινά από το σχολείο και θα ακολουθεί τον πολίτη σε όλη την διάρκεια της ζωής του: την κουλτούρα της κριτικής σκέψης, της συνεργασίας, της συμμετοχής, της προσπάθειας, της διεκδίκησης, τονίζει επίσης η κ. Γεννηματά, η οποία υπογραμμίζει ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, αλλά υπάρχουν πολλά που πρέπει να λειτουργήσουν ταυτόχρονα. Μεταξύ αυτών, η δημιουργία ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού κράτους, ενός κράτους ανοιχτού στους πολίτες.
Η ψηφιοποίηση είναι επίσης μία παράμετρος, η διαφάνεια είναι η δεύτερη, η αξιολόγηση και αξιοκρατία είναι η τρίτη, η αποκέντρωση η τέταρτη, λέει, επισημαίνοντας ότι «μόνο έτσι θα σπάσουν τα «σιλό» και τα λιμνάζοντα νερά, που υποβαθμίζουν τη δυνατότητα του κράτους να βρίσκεται δίπλα στον πολίτη έμπρακτα».
Πού θέλουμε να βρίσκεται η Ελλάδα σε 5 χρόνια από τώρα; Ποιο είναι το όραμα σας για την χώρα μας;
Η απάντηση βρίσκεται πάντα στις αξίες και τις ιδεολογικές μας ρίζες. Αν κατάφερνε πάντα κάτι η προοδευτική παράταξη ήταν ότι προσάρμοζε το «καταστατικό» της όραμα για εθνική αφύπνιση, κοινωνική απελευθέρωση, δίκαιη ανάπτυξη και βάθεμα της δημοκρατίας στις συνθήκες κάθε εποχής. Γι’ αυτό και πήρε πάνω της το κόστος μιας μεγάλης και άδικης κρίσης, δεν κατέφυγε σε εύκολες καταγγελίες και υπερβολές, υπερασπίστηκε όλα αυτά τα χρόνια όσους έχουν ανάγκη μια Ελλάδα ισχυρή, ευημερούσα και δίκαιη.
Θέλουμε μια κοινωνία που θα πατήσει ξανά στα πόδια της, θα πιστέψει στις δυνάμεις της και δεν θα βολευτεί σε σωτήρες και λαοπλάνους. Όπου το μεγάλωμα της «πίτας» δεν θα αφορά τους λίγους, αλλά όλους. Και τα εργαλεία αυτής της αναγκαίας κατανομής θα είναι ένα δίκαιο και λειτουργικό δικαστικό σύστημα, ένα σύγχρονο και διαφανές Δημόσιο, μια οικονομία ανταγωνιστική με κανόνες και εξαγωγικό προσανατολισμό, δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, που δεν θα αφήνουν κανέναν έξω. Ούτε δηλαδή κατ’ επίφαση μεταρρυθμισμό ούτε εύκολο λαϊκισμό και διαίρεση. Αυτά μόνο ένα ισχυρό Κίνημα Αλλαγής μπορεί να τα εξασφαλίσει και να ενώσει την κοινωνία με ισχυρούς θεσμούς.
Ποιες είναι οι άμεσες προκλήσεις στις οποίες πρέπει να αντεπεξέλθουμε ως χώρα και ως γενιά;
Ξεπερνώ τα εθνικά μας θέματα, είναι άλλης τάξης ζήτημα.
Το δημογραφικό είναι βόμβα για την εθνική μας προοπτική, απειλεί την κοινωνική συνοχή και τη δυνατότητά μας να σχεδιάζουμε νέες πολιτικές για την ανάπτυξη και την πρόοδο. Μια χώρα που γερνά και ταυτόχρονα μιλάει στο Skype με τα παιδιά της που ξενιτεύτηκαν, χάνει ευκαιρίες και δυνατότητες για το μέλλον.
Επίσης, με δεδομένο και τον δημοσιονομικό κορσέ απέναντι στους δανειστές, το κοινωνικό κράτος θα απορροφά πόρους που θα έπρεπε να πηγαίνουν στην έρευνα, στην καινοτομία, στην εκπαίδευση, στην ενεργοποίηση του πληθυσμού για εργασία και παιδεία, σε δημόσιες επενδύσεις, σε ενίσχυση των εξαγωγικών προσπαθειών.
Μετά, είναι η κλιματική κρίση. Η Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη. Ήδη έχουμε αρκετά δείγματα για να πειστούμε ότι αν δεν θωρακίσουμε άμεσα τις υποδομές μας, αν δεν διαχειριστούμε τους φυσικούς μας πόρους και τα απορρίμματά μας με σύνεση και αποτελεσματικότητα και αν δεν αλλάξουμε καταναλωτικές συνήθειες, θα βρεθούμε σύντομα μπροστά σε δύσκολα διλήμματα.
Τέλος, θεωρώ ότι έχουμε μια τεράστια πρόκληση: να απελευθερώσουμε τις δυνατότητες των Ελλήνων να δημιουργήσουν και να επινοήσουν νέες υπηρεσίες, προϊόντα, ιδέες για το επιχειρείν, αλλά και για το δημόσιο συμφέρον. Η καινοτομία που οραματίζομαι είναι μια διαρκής, δημιουργική διαδικασία που αφορά το κράτος, τα πανεπιστήμια, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες, με στόχο να αντιμετωπίζουμε από κοινού μεγάλες εθνικές προκλήσεις, όπως η φτώχεια, η κλιματική κρίση, η αποβιομηχάνιση, ο υπερτουρισμός. Για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε μια νέα κουλτούρα, που θα ξεκινά από το σχολείο και θα ακολουθεί τον πολίτη σε όλη την διάρκεια της ζωής του: την κουλτούρα της κριτικής σκέψης, της συνεργασίας, της συμμετοχής, της προσπάθειας, της διεκδίκησης.
Πώς θα πείσουμε τους Έλληνες του εξωτερικού να επιστρέψουν στην Ελλάδα;.
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Αν διαβάσετε με προσοχή μια σειρά από έρευνες που αναλύουν το φαινόμενο, οι περισσότεροι εγκαταλείπουν την Ελλάδα γιατί αντιλαμβάνονται ότι η αναξιοκρατία, τα ρουσφέτια, το «έλα μωρέ, δεν γίνεται» και η διαφθορά, δημιουργούν ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τα όνειρά τους. Δεν είναι μόνο οι απολαβές ή η οικονομική κρίση, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. Είναι και η κρίση νοοτροπίας και θεσμών. Αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι, πρέπει να τους δείξουμε ότι εμείς που μείναμε εδώ, αλλάξαμε μυαλά και εργαζόμαστε για μια Πολιτεία που θα μπορεί να απογειώσει το ταλέντο και τις γνώσεις όλων, να ανταμείβει τη συνέπεια, να εφαρμόζει τους νόμους που ψηφίζει.
Για αρχή χτίζουμε μια γέφυρα ελπίδας με το δικαίωμά τους να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές. Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης, με δική μας πρωτοβουλία και σφραγίδα, την οποία αποδέχθηκε και η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, έστω και με κάποιες υποχωρήσεις.
Πείτε μας μια ιδέα που εάν εφαρμοστεί, θα οδηγήσει την Ελλάδα πολλά βήματα μπροστά.
.Υπάρχουν πολλά που πρέπει να λειτουργήσουν ταυτόχρονα, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω ένα θα σας έλεγα το αξιόπιστο και αποτελεσματικό κράτος, κράτος ανοιχτό στους πολίτες. Η ψηφιοποίηση είναι μια παράμετρος, η διαφάνεια είναι η δεύτερη, η αξιολόγηση και αξιοκρατία είναι η τρίτη, η αποκέντρωση η τέταρτη. Μόνο έτσι θα σπάσουν τα «σιλό» και τα λιμνάζοντα νερά, που υποβαθμίζουν τη δυνατότητα του κράτους να βρίσκεται δίπλα στον πολίτη έμπρακτα, «από τη γέννηση μέχρι το μνήμα», όπως έλεγαν κάποτε οι Σουηδοί σοσιαλδημοκράτες.
Είναι μια προσπάθεια που απαιτεί πολλά περισσότερα από τεχνικά δελτία και εμπειρογνώμονες από το εξωτερικό. Είναι μια εθνική υπόθεση, που θέλει τη βοήθεια όλων και κυρίως, ένα εθνικό σχέδιο σε βάθος χρόνου. Και κυρίως των πολιτών, που πρέπει να διεκδικούν, να ελέγχουν και να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους καθημερινά απέναντι σε κάθε κατάχρηση και αυθαιρεσία.