Τσίπρας vs Μητσοτάκης: Τώρα ξεκινάει το βρώμικο παιχνίδι ο ΣΥΡΙΖΑ

Το προχθεσινό εξώφυλλο της “Αυγής”, που κατηγορούσε για “ξέπλυμα του ναζισμού” τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μερίδα των ΜΜΕ, ήταν ενδεικτικό της ρητορικής που θα ακούσουμε το επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ (του οποίου ας μην ξεχνάμε ότι η “Αυγή” αποτελεί όργανο προπαγάνδας, και ως τέτοιο όχι απλά ακολουθεί, αλλά χαράζει τη “γραμμή” του κόμματος): εμφυλιοπολεμική λογική, λασπολογία, πόλεμος εντυπώσεων, και στο βάθος… συσπείρωση ψηφοφόρων.

Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν πολύ καλά ότι με τα σημερινά δεδομένα, λόγω των παλινωδιών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του ανοδικού ρεύματος στην κοινωνία υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι επόμενες εκλογές θα είναι μία καταστροφή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μπορεί οι εκλογές (αν υποθέσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση θα βγάλει την τετραετία) να μην είναι στον ορατό ορίζοντα, όμως προφανώς ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να προετοιμάζεται κανείς για τις επόμενες εκλογές. Κι έτσι, στην κυβέρνηση προσπαθούν με κάθε τρόπο να απομακρύνουν την ατζέντα της πολιτικής συζήτησης από τα σοβαρά θέματα, αυτά που απασχολούν πραγματικά τους πολίτες, σε θέματα ήσσονος σημασίας, που όμως τη “βολεύουν”.

Το συνέδριο στην Εσθονία ήταν η αφορμή

Το θέμα του συνεδρίου στην Εσθονία για τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων ήταν ένα από αυτά τα ήσσονος σημασίας θέματα που ξαφνικά “φούσκωσαν” και αναδείχθηκαν σε μείζονος σημασίας, με το Μαξίμου να βλέπει στην υπόθεση αυτή μία ευκαιρία να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της, δημιουργώντας ένα τεχνητό κλίμα εμφυλιοπολεμικού διχασμού ανάμεσα σε “αριστερά” και “δεξιά”, με σκοπό να εμφανιστεί ως… πατερούλης της Αριστεράς και να φέρει στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ όποιον αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός. Το αν για να το πετύχει αυτό πρέπει να πει κραυγαλέα ψέματα, όπως ότι η Νέα Δημοκρατία, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου θέλει να “ξεπλύνει” τον ναζισμό, προφανώς δεν απασχολεί ιδιαίτερα κανένα κυβερνητικό στέλεχος. Και εκεί ακριβώς έγκειται ο “βρώμικος” χαρακτήρας της κυβερνητικής στρατηγικής: στο ότι η κυβέρνηση δε διστάζει να πει τα πιο χυδαία ψέματα, προκειμένου να πετύχει τον στόχο της, που δεν είναι άλλος από το να αναχαιτίσει την ισχυρή δυναμική της Νέας Δημοκρατίας.

Η στρατηγική αυτή, πέρα από το ότι είναι βρώμικη, αναδεικνύει επίσης και την απελπισία της κυβέρνησης να βρει στηρίγματα στην κοινωνία, στηρίγματα τα οποία είναι πλέον ολοφάνερο ότι έχει χάσει. Οι διχαστικές λογικές δεν αποτελούν πρωτοτυπία για κυβερνήσεις οι οποίες έχουν χάσει το λαϊκό τους έρεισμα, αν και θεωρούνται ένας “παλαιάς κοπής” τρόπος συσπείρωσης των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος. Και ένας μάλλον αναποτελεσματικός τρόπος, όταν ο αντίπαλος (εν προκειμένω η Νέα Δημοκρατία) εμφανίζει υψηλά ποσοστά συσπείρωσης.

Επίσης, είναι ένα ερώτημα το τι θα κάνουν σε αυτήν την υπόθεση οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που παραμένουν σιωπηλοί, αν και είναι ξεκάθαρο ότι ιδεολογικά δεν μπορούν να νιώθουν άνετα όταν συγκυβερνούν με ένα κόμμα που εμφανίζεται να υπερασπίζεται τα σταλινικά εγκλήματα…