Χριστόφορος Βερναρδάκης
Βερναρδάκης, ή Μανιαδάκης; Δεν ξέρω, τελικά, τι είναι χειρότερο με αυτούς τους νεοαριστερούς που έχουμε μπλέξει: Να μιμούνται πρακτικές των σοβιετικών ειδώλων τους, ή –αφού αποκαλυφθούν- να νομίζουν ότι με έναν εξυπνακισμό θα μας… στείλουν αδιάβαστους;
Ο υπουργός Χριστόφορος Βερναρδάκης σημείωσε –επί λέξει- χθες: «Το μηνιαίο report με το οποίο παρακολουθούμε τα ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα στα social media περιέχει για το μήνα αυτό και ένα ενδιαφέρον (παραπολιτικό) στοιχείο: συνεχίζεται η μαζική δημιουργία ψεύτικων λογαριασμών που ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο και αφορά φανς τηλεοπτικών σώου που ακολουθούν ταυτόχρονα πολλούς δεξιούς λογαριασμούς».
Κι όταν ξεσηκώθηκε το σύμπαν, ο κύριος Βερναρδάκης μας του γύρισε στο… τεχνοκρατικό: Τα ριπόρτ, τα δεδομένα, τα ποσοτικά και τα ποιοτικά, τα τσαρτς, τα διαγράμματα…
Δεν εξηγείται αλλιώς: Μας περνάνε για χαζούς! Νομίζουν ότι δεν είδαμε τις λέξεις που «ξέφυγαν» στον υπουργό: Δεξιοί λογαριασμοί. Πάνε τα τσαρτς και τα ποιοτικά δεδομένα, πάει κι η μουτσούνα του τεχνοκράτη, και αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η παρακολούθηση και το φακέλωμα.
Αυτή είναι η κατάληξη της επικράτησης παλαιών στελεχών της ΚΝΕ, που είχαν γαλουχηθεί πολιτικά με την μακαρίτισσα τη Σοβιετική Ένωση, στην «ριζοσπαστική Αριστερά». Έναν πολιτικό χώρο, θυμίζω, που δημιουργήθηκε και επεβίωσε σε όλη τη Μεταπολίτευση, χάρη στην μεγάλης πολιτικής εμβέλειας διάρρηξη των δεσμών με το ΚΚΕ και τις πρακτικές του, και μάλιστα κατά τη διάρκεια της επταετούς ελληνικής χούντας μιας ομάδας αριστερών, όπως οι αείμνηστοι Κύρκος, Δρακόπουλος κλπ. Η «ανανεωτική Αριστερά» που υπήρξε ο πολιτικός πρόδρομος του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η «αριστερά των δικαιωμάτων», των ελευθεριών, της άρνησης των σοβιετικών πρακτικών.
Σε αυτή την αριστερά, όμως, επικράτησαν οι προερχόμενοι από την ΚΝΕ, όπως πρώτος από όλους ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτοί που έφυγαν από την ΚΝΕ, όπως αποδεικνύεται, όχι γιατί είχαν διαφωνίες με τις πρακτικές του «ορθόδοξου» κομμουνισμού, αλλά γιατί το ΚΚΕ δεν τους έδινε προοπτικές ανάδειξης. Άλλοι στράφηκαν στη δημοσιογραφία, άλλοι στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, άλλοι στις επιχειρήσεις του άγριου καπιταλισμού, κάτι σαν προάγγελοι αυτού που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Κίνα.
Πουθενά αλλού στην Ευρώπη και γενικότερα στη δημοκρατική Δύση δεν έχει επιβιώσει αυτή η φράξια των νεοκομμουνιστών, που κουρελιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις στοιχειώδεις ελευθερίες μόνο και μόνον για να κάνουν «πολιτική». Κι αν είναι μια ευθύνη του |Τσίπρα για αυτό το αίσχος, είναι τουλάχιστον άλλη τόση των πολιτικών του αντιπάλων, που επέτρεψαν στην Ελλάδα να φτάσει στη σημερινή κατάσταση.
Οι παλιοί Κνίτες, λοιπόν, επικράτησαν και κατέστειλαν –παλιά τους τέχνη κόσκινο- τις ευαισθησίες και τον ουμανισμό της «ανανεωτικής Αριστεράς», του Κύρκου, του Μπανιά, του Δρακόπουλου, του Λεντάκη. Άλλωστε αυτή τώρα έγινε «ριζοσπαστική».
Έτσι ο κ. Παππάς μας «απαγορεύει» να υιοθετούμε το «μεσαίο χώρο», ο κ. Βερναρδάκης χαρακτηρίζει με πολιτική αργκό τους λογαριασμούς μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο κ. Πολάκης αποκαλεί τους χώρους εργασίας μας «βοθροκάναλα».
Κι όλους αυτούς τους απίθανους τύπους, ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν τους μαζεύει, ως θα όφειλε, αλλά αντίθετα τους χρησιμοποιεί ως εργαλεία στη στρατηγική του.
Και κανείς τους δεν νοιάζεται, αν οι πρακτικές που ομολογεί ο Βερναρδάκης, τον κάνουν να μοιάζει με τον Μανιαδάκη.
Μα αυτή, πια, δεν είναι «ριζοσπαστική». Είναι απλώς «σπαστική» αριστερά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΝΔ για Βερναρδάκη: «Το είδαμε κι αυτό, η Κυβέρνηση φακελώνει πολίτες!»
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Χ. Βερναρδάκης: Απόπειρα επέμβασης από υπερσυντηρητικό θύλακα της Δικαιοσύνης
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Αλέξης Τσίπρας: Τι σηματοδοτεί η χθεσινή ομιλία. Μίλησε ακόμα και για Fake News