Οι επίσημοι και ανεπίσημοι υπολογισμοί μιλάνε για πάνω από 100.000 άτομα. Πολλοί δεν κατόρθωσαν να πάνε, γιατί κόλλησαν στο μποτιλιάρισμα που έφθανε κάποια στιγμή μέχρι την Αμαλίας, από τη Βουλιαγμένη. Άλλοι πάλι έφτασαν ακόμα και με βατραχοπέδιλα. Και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν εκεί, στο περίφημο “Πάρτι της Βουλιαγμένης” για να τραγουδήσουν όλοι μαζί σε ένα ξέφρενο ρυθμό, που ακόμη και σήμερα στοιχειώνει τη νυχτερινή Αθήνα.
Λίγο μετά τα 40ά του γενέθλια, τον Ιούλιο του 1983, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο «φτωχός και μόνος καουμπόι» από την Κυψέλη εμφανίστηκε στο Πάρτυ στη Βουλιαγμένη, μία “νύχτα πνιγμένη στα ναρκωτικά” που έγραφαν και οι εφημερίδες της εποχής.
Όλα ξεκίνησαν από τον Λυκαβηττό
«Το 1982 κάνω τον πρώτο μου Λυκαβηττό, για τον οποίο έγραψα μετά και το τραγουδάκι “κι αν περνούσε η ώρα κι ανέβαιναν πολλοί” κλπ. Αφού γέμισε ο Λυκαβηττός και είχε μείνει άλλος ένας Λυκαβηττός απ’ έξω, ήρθαν οι μπάτσοι και μου λένε «Φωνάζουν απ’ έξω να μπούνε μέσα, να μπούνε;». Λέω «Να μπούνε, αφού δεν έχει άλλα εισιτήρια, να μπούνε».
Ο Λυκαβηττός χωράει γύρω στις 3.500 χιλιάδες με εισιτήρια, πρέπει να μπήκαν 5.000, 5.500, 6.000, γύρω γύρω, παντού. Εκείνο το βράδυ λοιπόν ήταν η πρώτη μαζική αντιμετώπιση που είχα από τον κόσμο. Για να ευχαριστήσω λοιπόν αυτό τον κόσμο, σκεφτόμουν για το επόμενο καλοκαίρι, να κάνω ένα πάρτυ και να περάσουμε καλά. Σκέφτηκα λοιπόν να το κάνω σ’ ένα δασάκι στο Ψυχικό. Και σκέφτομαι «Τι μαλακίες λες, εκεί δε χωράνε ούτε τριακόσιοι…»
Ο απόφοιτος αρχιτεκτονικής Λουκιανός Κελαηδόνης οραματίστηκε μαζί με τη σύζυγό του Άννα Βαγενά, «μια λαϊκή βραδιά με κάποιο αισθητήριο», μία μουσική γιορτή με κεφάτες παρέες να λικνίζονται στη μουσική του κάτω από το φως του φεγγαριού. Πανσέληνος. Η ιδέα; Να κλείσει την πλαζ του ΕΟΤ στη Βουλιαγμένη μια νύχτα και να την μεταμορφώσει σε συναυλιακό χώρο. Μάλιστα ο Κηλαηδόνης ήταν ο πρώτος που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα (χαρακτηριστικό των πολιτικών συναυλιών της Μεταπολίτευσης) και τις έβαλε σε φυσικούς χώρους.
«Πηγαινοερχόμουν έξι μήνες. Μέτρησα τα πάντα. Το μόνο που δεν προέβλεψα ήταν η μεγάλη προσέλευση του κόσμου». Το event έγινε γνωστό στο κοινό με μια λιτή αφίσα και ανακοινώσεις στο ραδιόφωνο.
Εκατό χιλιάδες ημίγυμνοι νέοι βρέθηκαν την μυθική εκείνη νύχτα στην πλαζ του ΕΟΤ. Το «Πάμε μια Βόλτα στη Βουλιαγμένη», κόντρα στη σοβαροφάνεια της μεταπολίτευσης, αποτέλεσε έμπνευση του Λουκιανού Κηλαηδόνη. «Ένωσα τρία τραγούδια μου που προϋπήρχαν, τα Θερινά Σινεμά (το σημείο που λέει Είναι Κάτι Νύχτες με Φεγγάρι), το (Πάμε μια Βόλτα) Στη Βουλιαγμένη και το (Θέλω ένα Βράδυ να κάνω ένα) Πάρτυ», είπε αργότερα σε συνέντευξή του. Έτσι προέκυψε το όνομα για τη θρυλική βραδιά.
Η επιτυχία είχε αρχίσει να διαφαίνεται ήδη από τις προηγούμενες ημέρες. Τα 25.000 εισιτήρια είχαν εξαντληθεί και οι μαζικές αγορές τους έδειχναν ότι το κοινό που θα μαζευόταν, θα ερχόταν σε παρέες ολόκληρες.
Η μεγάλη μέρα
Εννέα χρόνια ακριβώς μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, στις 25 Ιούλιου του 1983, αποκαθιστάται οριστικά πλέον και η άτυπη συλλογική αυτολογοκρισία στη διασκέδαση και η ενοχή για την ευδαιμονία, με το «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη».
Ο οικοδεσπότης Λουκιανός Κηλαηδόνης, μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Βαγγέλη Γερμανό, την Αφροδίτη Μάνου, την Μαργαρίτα Ζορμπαλά, την Νέλλη Σεμιτέκολο, την Μαντώ, την Λία Βίσση και τους Μπιγκ Μπάντ καταφθάνουν με βάρκες στην πλωτή σκηνή που έχει στηθεί, ενώ τον ουρανό φωτίζουν πυροτεχνήματα.
Τα 25.000 εισιτήρια, που κόστιζαν 300 δραχμές το καθένα, είχαν ξεπουληθεί από τις προηγούμενες μέρες. Στις 7 το βράδυ της 25ης Ιουλίου 1983 άνοιξαν οι δύο είσοδοι της πλαζ και κατά χιλιάδες οι Αθηναίοι κατακλύζουν την αμμουδιά.
Η βραδιά μεταδιδόταν κατευθείαν από το ραδιόφωνο, 5 ώρες, από τις 9 μέχρι τις 2. Dj και συντονιστής ήταν ο Γιάννης Πετρίδης, έπαιζε μουσική από 50s, 60s και 70s στα κενά ανάμεσα στους καλλιτέχνες. O Ηρακλής Παπαδάκης και ο Διαγόρας Χρονόπουλος ανέλαβαν την κινηματογράφηση.
Οι ελάχιστοι αστυνομικοί και τα 80 άτομα της περιφρούρησης ήταν αδύνατο να ελέγξουν το κοινό, που διψούσε για ξέφρενο πάρτι. Τελικά επέτρεψαν στους πάντες να μπουν στον χώρο.
«Ήταν μία ευτυχισμένη στιγμή, ήταν ο κόσμος σε ένα άλλο μήκος κύματος, είχε μία άλλη ξενοιασιά, μια άλλη ανάγκη. Αυτό που προσέφερε, πέρα από όλα τα άλλα, είναι ότι ήταν μία πρώτη πρόταση για να σταματήσουν οι συναυλίες να γίνονται στα γήπεδα, που ήταν ένας πολύ σκληρός χώρος για μουσική, για να ψάξουμε άλλους χώρους, έχω την εντύπωση πως η Βουλιαγμένη οδήγησε στο να γίνονται πια συναυλίες στα ποτάμια, στα κάστρα, στους λόφους», είπε αργότερα ο Λουκιανό Κηλαηδόνης.
Μετά το τέλος της συναυλίας, τα φώτα έσβησαν αλλά η παραλία παρέμεινε γεμάτη κόσμο που προτίμησε να κοιμηθεί -ή να μην κοιμηθεί- εκεί περιμένοντας το πρώτο λεωφορείο. Οκτακόσιοι γεμάτοι κάδοι σκουπιδιών είναι ένα μόνο δέιγμα της απίστευτης επιτυχίας που είχε η βραδιά στην πανσέληνο της Βουλιαγμένης.
Σήμερα, Τρίτη 7 Φεβρουαρίου, ο αγαπημένος Λουκιανός “έφυγε”. Και όλοι έχουν μείνει να αναπολούν εκείνη τη νύχτα, εκείνο το θρυλικό “Πάρτι στη Βουλιαγμένη”, που ο Λουκιανός Κηλαηδόνης δίδαξε τη συναλία στην Ελλάδα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Όταν ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έγινε αντικείμενο μεταπτυχιακής εργασίας
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:Πέθανε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης – Τι είπε η σύζυγός του Άννα Βαγενά
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Λ. Kηλαηδόνης: Η τελευταία συνέντευξη της Βαγενά – «Ήταν το ωραιότερο αγόρι της Αθήνας» (video)
