Η ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή των ΑΝΕΛ Γιώργου Λαζαρίδη ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που ήδη γνωρίζαμε: ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται υπό κατάρρευση. Δεν είναι τόσο η μειωμένη πια κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, όσο η μηδαμινή κοινωνική της νομιμοποίηση, που φέρνει αυτήν την αναπόφευκτη κατάρρευση. Και από εκεί που στο Μαξίμου αναζητούσαν διάφορα “τρικ” για να εξαντλήσουν την τετραετία, τώρα ψάχνουν τρόπους για να μείνουν στην εξουσία έστω και μία μέρα ακόμα…
Η απόγνωση της κυβέρνησης είναι πια εμφανής στη ρητορική των στελεχών της, που χαρακτηρίζεται από μία έντονη επιθετικότητα. Βουλευτές και υπουργοί έχουν χάσει την ψυχραιμία τους, διαπιστώνοντας πως οι εκλογές είναι πια κοντά και το ενδεχόμενο σύντομα να επιστρέψουν… σπίτι τους είναι ορατό. Σε μία απελπισμένη προσπάθεια να αποφύγουν το μοιραίο, διαδίδουν απίθανα σενάρια συνωμοσίας για επιχειρηματικά συμφέρονταπου κρύβονται πίσω από τη συρρίκνωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή, σενάρια αποστασίας που πρέπει κανείς να προσπαθήσει πολύ για να τα πιστέψει, και είναι αμφίβολο αν και οι ίδιοι που τα διαδίδουν τα πιστεύουν ή το κάνουν απλά για να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους.
Εκεί που φάνηκε περισσότερο αυτή η έλλειψη ψυχραιμίας ήταν στην υπόθεση της απόπειρας εισβολής στο γραφείο του βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Κατσίκη. Πρόκειται για έναν από τους βουλευτές που θεωρούνται “επικίνδυνοι” για μία ενδεχόμενη ανεξαρτητοποίησή τους, και τα συνωμοσιολογικά αντανακλαστικά σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έκαναν αμέσως την εμφάνισή τους, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο να κάνει λόγο για “ακροδεξιά στοιχεία” και τον Πάνο Καμμένο να μιλά για “απόπειρα ανατροπής του πολιτεύματος”. Βέβαια, ο ίδιος ο Ρουβίκωνας ήρθε να τους διαψεύσει, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την “παρέμβαση” – εκτός κι αν θεωρούν ότι ο… χαϊδεμένος από την κυβέρνηση Ρουβίκωνας θέλει να ρίξει την κυβέρνηση και να καταλύσει το πολίτευμα…
Αυτές οι σπασμωδικές αντιδράσεις είναι ο επιθανάτιος ρόγχος μίας κυβέρνησης που είναι στα τελευταία της. Ό,τι κι αν δοκίμασε ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του για να αλλάξουν την ατζέντα, φορώντας γραβάτα και επαναφέροντας ακόμα και το… στοιχειωμένο θέμα του διαχωρισμού Εκκλησίας-κράτους (προφανώς για να συσπειρώσει τους αριστερούς ψηφοφόρους), δεν έπιασε. Οι τραγικοί χειρισμοί στο Σκοπιανό, και στην οικονομία δεν είναι κάτι που μπορεί να ξεχαστεί με τέτοια τεχνάσματα. Η οργή ξεχειλίζει, ο κόσμος βράζει, και είναι πια σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως η κυβέρνηση έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση για οτιδήποτε. Το μόνο που της έχει μείνει είναι μία εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή, με έναν κυβερνητικό εταίρο που αποσυντίθεται ταχύτατα, και με τους δήθεν “πρόθυμους” αντικαταστάτες του (όπως το Ποτάμι) να αντιλαμβάνονται πως το τέλος της είναι κοντά και να μην έχουν καμία πρόθεση να υποστούν τη δική της φθορά.
Πόσο μπορεί να αντέξει έτσι μία κυβέρνηση; Όχι πολύ…