Την αποφασιστικότητα της Ευρώπης να φτάσει τους 20 εκατομμύρια τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου μέχρι το 2030 εξέφρασε ο Φρανς Τίμερμανς, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (EC) και επικεφαλής του μπλοκ στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, στην Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Υδρογόνου στις Βρυξέλλες.

Στόχος είναι το 2030 να έχει η Ευρώπη στη διάθεσή της 10 εκατομμύρια τόνους εγχώριας παραγωγής και 10 εκατομμύρια τόνους εισαγωγές, καθώς όπως είπε οι έκτακτες περιστάσεις απαιτούν εξαιρετικές λύσεις.

Σημείωσε ότι έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να αναδιατάξουμε το ενεργειακό μας μείγμα και να προχωρήσουμε πολύ πιο γρήγορα από πριν.

Σε σχέση με το αν είναι εφικτή η ενεργειακή μετάβαση, έφερε παράδειγμα το φυσικό αέριο, θυμίζοντας ότι πριν από οκτώ μήνες το 40% του φυσικού αερίου που καταναλώναμε στην Ευρώπη ήταν αέριο από τη Ρωσία. Σήμερα, έχουμε πέσει σε λιγότερο από 9%. “Λίγοι πίστευαν τότε ότι αυτό ήταν δυνατό, αλλά είπαμε ότι μπορούσαμε να μειώσουμε το ρωσικό αέριο κατά τα δύο τρίτα και το κάναμε. Και δεν υπάρχει επιστροφή σε αυτό”, σημείωσε.

“Θα πρέπει επίσης να είμαστε πολύ σαφείς ότι δεν υπάρχει επιστροφή στα φθηνά ορυκτά καύσιμα. Έκλεισε κι αυτό το κεφάλαιο. Αν σκεφτούμε με όρους φθηνής ενέργειας, θα είναι ανανεώσιμη ενέργεια”, τόνισε.

Χρειαζόμαστε φθηνή ενέργεια

“Χωρίς αυτή τη φθηνή ενέργεια, χωρίς οικονομικά προσιτή ενέργεια, δε θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε την ευρωπαϊκή οικονομία και την ευρωπαϊκή κοινωνία”, τόνισε ο Φρανς Τίμερμανς. “Για να αποκαταστήσουμε τη βιομηχανική μας ανταγωνιστικότητα, για να αντιμετωπίσουμε την κρίση κόστους ζωής, πρέπει να μειώσουμε τον ρόλο των ορυκτών καυσίμων στο ενεργειακό μας σύστημα και να μειώσουμε δραστικά το κόστος παραγωγής ανανεώσιμου υδρογόνου” εξήγησε.

Το κόστος μπορεί να μειωθεί μόνο όταν αρχίσουμε να βλέπουμε νέα έργα στην Ευρώπη, όπως είπε. “Και είμαι πολύ περήφανος που βλέπω ότι το 30% των έργων που σχεδιάζονται παγκοσμίως για την παραγωγή υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές βρίσκονται στην Ευρώπη. Αλλά ανησυχώ ότι λιγότερο από το 10% έχει λάβει την τελική επενδυτική απόφαση. Έτσι, για τα επόμενα δύο χρόνια, στόχος μου είναι να σας βοηθήσω να πάρετε αυτές τις αποφάσεις πολύ πιο γρήγορα”.

Τέσσερις δράσεις

Για αυτό  όπως είπε πρέπει να προωθηθούν τέσσερις δράσεις προτεραιότητας, και εξήγησε:

“Πρώτον, πρέπει να επιταχύνουμε τις επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να αντιμετωπίσουμε τις μακροχρόνιες [διαδικασίες] αδειοδότησης, τόσο για εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όσο και για μεταφορές. Κάναμε νομοθετικές προτάσεις για να συμβεί αυτό, αλλά οι ευρωπαίοι ηγέτες μας ζητούν να επανεκκινήσουμε αυτό το θέμα επειγόντως. Αυτό ακριβώς θα κάνουμε λοιπόν. Χρειαζόμαστε επίσης περισσότερη ανανεώσιμη δυναμικότητα εάν θέλουμε να επιτύχουμε τους στόχους μας για το υδρογόνο. Ως μέρος του RePower, προτείνουμε να αυξηθούν οι στόχοι για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από 40 σε 45% και να ζητήσουμε υψηλότερους  στόχους υδρογόνου.

Δεύτερον, πρέπει να παρέχουμε το ρυθμιστικό πλαίσιο που θα δημιουργεί  θεσμική βεβαιότητα σχετικά με τον ορισμό του ανανεώσιμου υδρογόνου. Υπάρχουν δύο στοιχεία που έχουν σημασία εδώ: η ταχύτητα και η ουσία. Πρέπει να το οριστικοποιήσουμε το συντομότερο δυνατό, διότι ο κατ’ εξουσιοδότηση νόμος έχει γίνει πλέον εμπόδιο. Όποιο και αν είναι το νομικό όχημα που θα χρησιμοποιήσουμε – κατ’ εξουσιοδότηση πράξη ή τροποποίηση της οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ακούμε το Κοινοβούλιο και, στη συνέχεια, επί της ουσίας προσφέρουμε ένα πλαίσιο που βοηθά την εκκολαπτόμενη οικονομία του υδρογόνου και δεν τη δυσκολεύει. Επιτρέψτε μου να είμαι πολύ σαφής, θέλω να είμαι εξαιρετικά ρεαλιστής. Αυτό που λειτουργεί πιο γρήγορα είναι αυτό που θα κάνουμε. Γιατί δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.

Τρίτον, πρέπει να ολοκληρώσουμε τις νομοθετικές εργασίες σχετικά με το σχεδιασμό της αγοράς για το υδρογόνο και τους στόχους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τους επιμέρους στόχους για το υδρογόνο. Ωστόσο, δεδομένου ότι αυτό είναι στα χέρια των συννομοθετών και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί τους για να εξασφαλίσουμε ένα φιλόδοξο αποτέλεσμα και πραγματικά, πρέπει να χαιρετίσω τους ευρωβουλευτές εδώ σήμερα, επειδή κάνουν εξαιρετική δουλειά και το κάνουν αυτό να συμβεί όπως όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Και μετά, το τέταρτο και τελευταίο στοιχείο είναι φυσικά η χρηματοδότηση. Είμαι πεπεισμένος ότι το ανανεώσιμο υδρογόνο μπορεί και θα γίνει ανταγωνιστικό ως προς το κόστος, αλλά δεν είμαστε ακόμα εκεί. Χρειάζονται δημόσιες χρηματοδοτήσεις.

Αλλά, αν θέλετε να φτάσετε δύο φορές τους 10 εκατομμύρια τόνους σε οκτώ χρόνια, θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε επίσης δεσμευτεί να αναπτύξουμε μια Ευρωπαϊκή Τράπεζα Υδρογόνου. Μια τράπεζα υδρογόνου θα πρέπει να φέρει περισσότερη χρηματοδότηση, αλλά θα πρέπει επίσης να αποβάλει τον κίνδυνο της αγοράς στην Ευρώπη, τόσο για εγχώρια παραγωγή όσο και για εισαγόμενο υδρογόνο. Σήμερα βλέπουμε πολλούς παραγωγούς υδρογόνου να περιμένουν σήματα από τους παραγωγούς και τους παραγωγούς υδρογόνου να περιμένουν τους παραγωγούς υδρογόνου να αρχίσουν να κάνουν τις απαραίτητες επενδύσεις.

Αν θέλουμε να πετύχουμε τους στόχους μας, πρέπει πραγματικά να ξεκινήσουμε την οικονομία του υδρογόνου και η Τράπεζα Υδρογόνου θα πρέπει να κάνει ακριβώς αυτό. Η πιλοτική φάση της Τράπεζας θα ξεκινήσει το επόμενο έτος με ένα σχέδιο συμβάσεων για τη διαφορά στο πλαίσιο του Ταμείου Καινοτομίας για τη στήριξη του 100% του κενού κόστους σε σύγκριση με το γκρίζο υδρογόνο που παράγεται στην ΕΕ. Βρισκόμαστε επίσης σε συζητήσεις με τους εταίρους και τους ενδιαφερόμενους φορείς, συμπεριλαμβανομένης της H2Global, για το πώς να υποστηρίξουμε καλύτερα την πρόσβαση των ευρωπαίων καταναλωτών στις εισαγωγές υδρογόνου και να βοηθήσουμε την εμφάνιση πρώιμων κόμβων υδρογόνου στην ΕΕ.

Το υδρογόνο θα αλλάξει τις γεωπολιτικές ισορροπίες

Επίσης,  ο κ. Φρανς Τίμερμανς τόνισε ότι το υδρογόνο πρόκειται να αλλάξει τη γεωπολιτική της ενέργειας. Η ΕΕ πρέπει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο τόσο όσον αφορά τον καθορισμό προτύπων όσο και όσον αφορά την προώθηση των επενδύσεων. Αυτό ξεκινά με την άμεση γειτονιά μας γύρω από τη Μεσόγειο, ενισχύοντας τους δεσμούς μας με τις αφρικανικές οικονομίες και τους εταίρους στη Μέση Ανατολή. Η βιομηχανική μας ηγεσία έχει προστατευθεί και ενισχυθεί, ξεκινώντας με την κατασκευή ηλεκτρόλυσης, όπου οι ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν παγκόσμιο προβάδισμα και θέλουμε να είμαστε σε θέση να διατηρήσουμε αυτό το παγκόσμιο προβάδισμα.

Μίλησε επίσης για συμμαχίες μας πάνω στην πράσινη τεχνολογία, εξηγώντας ότι  δε θα μπορέσουμε ποτέ να παράγουμε αρκετό πράσινο υδρογόνο μόνοι μας και θα χρειαστούμε αυτές τις παγκόσμιες συνεργασίες. Και παρεμπιπτόντως, είπε,  θέλω να επιμείνω σε αυτό το σημείο και έκανε μια γεωπολιτική επισήμανση : “Προσπαθήστε για ένα λεπτό να φανταστείτε έναν κόσμο όπου δεν είμαστε πλέον στο έλεος λίγων χωρών που παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Αλλά όπου έχουμε μια παγκόσμια αγορά πολλών παραγωγών πράσινου υδρογόνου και άλλων πράσινων αερίων που θα μπορούσαν να είναι πολύ χρήσιμα για τη βιομηχανία μας για τους τρόπους μεταφοράς μας κ.λπ.

Αυτό δεν είναι απλώς μια αλλαγή στο ενεργειακό μας μείγμα. Είναι μια αλλαγή στις παγκόσμιες πολιτικές σχέσεις, θα φέρει περισσότερη ισότητα μεταξύ των κρατών και θα μας επιτρέψει να σταθούμε πιο δυνατοί στην υπεράσπιση των αξιών μας, γιατί δεν μπορούμε πλέον να εκβιαζόμαστε από τους παραγωγούς υδρογονανθράκων. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να θεωρηθεί ως μέρος των μεγάλων μεγάλων νικών για να πραγματοποιηθεί αυτή η μετάβαση και να γίνει γρήγορα.

Γύρω από τη Μεσόγειο είναι ο πυρήνας της μετάβασης στα ενεργειακά μας συστήματα

Όπως είπε είναι σημαντικό να κάνουμε το υδρογόνο μια βιομηχανική ιστορία επιτυχίας, για εμάς στην Ευρώπη, αλλά και ως ευκαιρία εξαγωγών.  Και αναφέρθηκε στη σημασία της Μεσογείου στη νέα αυτή εποχή. “Ας εργαστούμε επίσης μαζί για να ενδυναμώσουμε τους εταίρους μας στη Μεσόγειο και ιδιαίτερα στην Αφρική, να αξιοποιήσουν τις τεράστιες δυνατότητες των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την παραγωγή υδρογόνου και να συμμετάσχουν σε αυτή τη νέα βιομηχανική επανάσταση. Για παράδειγμα, ήμουν στο Μαρόκο την περασμένη εβδομάδα – μια άλλη χώρα που δεν παράγει τους δικούς της υδρογονάνθρακες και που μερικές φορές έχει εντάσεις με άλλες χώρες της περιοχής όσον αφορά την παροχή φυσικού αερίου ή πετρελαίου. Η δυνατότητα στο Μαρόκο να συνεργαστεί μαζί μας για να γίνει μέρος όχι μόνο του ενεργειακού μας μείγματος, αλλά και του οικονομικού και βιομηχανικού μας οικοσυστήματος είναι τεράστια. Ειλικρινά πιστεύω ότι γύρω από τη Μεσόγειο είναι ο πυρήνας της μετάβασης στα ενεργειακά μας συστήματα και στη Βιομηχανική Επανάσταση που έρχεται”, κατέληξε.