France Hydrogène: Η απαγόρευση χρήσης βιομηχανικού άνθρακα υπονομεύει την τσιμεντοβιομηχανία

Η France Hydrogène, η γαλλική ένωση βιομηχανίας υδρογόνου, συμμετέχοντας στη σχετική διαβούλευση της Κομισιόν,  για την ευρωπαϊκή στρατηγική διαχείρισης άνθρακα που εκπέμπουν οι βιομηχανίες, προειδοποιεί για τους κινδύνους που δημιουργούνται για την τσιμεντοβιομηχανία.

Ειδικότερα, η France Hydrogène η οποία συγκεντρώνει περισσότερα από 460 μέλη από όλη την αλυσίδα αξίας υδρογόνου,  ανησυχεί για την απαγόρευση χρήσης, από το 2041 και μετά, του CO2 που προέρχεται από βιομηχανικές πηγές για την παραγωγή εναλλακτικών καυσίμων

Προεδοποιεί  ότι αυτή η διάταξη θα μπλοκάρει πολλά προγραμματισμένα έργα και θα είναι αντιπαραγωγική, βλάπτοντας σοβαρά τις στρατηγικές απαλλαγής από τον άνθρακα ολόκληρων κλάδων της βιομηχανίας χωρίς να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις. Ήδη, σημειώνει, ότι προκάλεσε ζημιές σε ορισμένα μεγάλα έργα ηλεκτρονικών καυσίμων που βρίσκονται στη Γαλλία.

Η μελλοντική ανακοίνωση μιας στρατηγικής βιομηχανικής διαχείρισης άνθρακα είναι η ευκαιρία να σταλούν τα σωστά μηνύματα στην αγορά, αναφέρει.

Η γαλλική βιομηχανία υδρογόνου συμμερίζεται το ζήτημα της Επιτροπής να εξετάσει το CCU με προσοχή, αλλά υπενθυμίζει ότι η υιοθέτηση τέτοιων πολύ διαρθρωτικών μέτρων πρέπει να ακολουθεί μια αυστηρή εκτίμηση επιπτώσεων, σε σχέση με την ύπαρξη (ή όχι) εναλλακτικών λύσεων. Θα πρέπει ιδίως να λαμβάνει υπόψη τομεακές, γεωγραφικές και χρονικές μεταβλητές, καθώς και να σχεδιάζει ένα ρυθμιστικό σύστημα που να επιτρέπει τη βέλτιστη κατανομή των πόρων για τις υποδομές.

Τι προτείνει

 Ως εκ τούτου, η France Hydrogène ζητά να ανακοινωθεί, στο πλαίσιο της στρατηγικής για τη βιομηχανική διαχείριση του άνθρακα, ότι το σημείο 10(α) του DA28(5) θα αναθεωρηθεί για να οριστεί μια ρήτρα  για έργα που χρησιμοποιούν αναπόφευκτο CO2 από βιομηχανικές πηγές, τουλάχιστον για εργοστάσια τσιμέντου που έχουν δύσκολη πρόσβαση σε υποδομές CO2.

Προτείνει τα έργα να πρέπει να τεθούν σε λειτουργία πριν από την 1η Ιανουαρίου 2032, για να επωφεληθούν από αυτήν τη βασική ρήτρα για το αναπόφευκτο CO2. Επίσης, προτείνει ένα σύστημα που απαιτεί από τους παραγωγούς εναλλακτικών καυσίμων  που χρησιμοποιούν αναπόφευκτο βιομηχανικό CO2 να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ικανότητας CCS μετά το 2040.

Με τέτοιες παρεμβάσεις, σημειώνει ότι θα ξεκλειδωθούν οι επειγόντως απαραίτητες τελικές επενδυτικές αποφάσεις (FID) για έργα παραγωγής ανανεώσιμων καυσίμων απανθρακοποιημένων στην Ευρώπη έως το 2027-2030, διατηρώντας παράλληλα επαρκείς ίσους όρους ανταγωνισμού μεταξύ CCS ή άλλες λύσεις απανθρακοποίησης και παραγωγή ανανεώσιμων καυσίμων, εξετάζοντας τι είναι ρεαλιστικά εφικτό και τι όχι.

Για τις ενδιαφερόμενες βιομηχανίες που εκπέμπουν αναπόφευκτο CO2, η προϋπόθεση για την παραγωγή οικολογικών καυσίμων θα είναι να προχωρήσουν γρήγορα, με προθεσμία το 2032. Θα συμβάλει αποφασιστικά στη δόμηση μιας ευρωπαϊκής αλυσίδας αξίας για τα συνθετικά μόρια και θα επιτρέψει τη διατήρηση της βιομηχανίας τσιμέντου εντός της ΕΕ (σε μια εποχή που αυξάνονται οι εισαγωγές, με πιθανές σημαντικές επιπτώσεις διαρροής άνθρακα).