Το παιδί του λαού, τα μουτζουρωμένα χέρια, η θεία επιφοίτηση κι ένα θωρηκτό να μας βρίσκεται

Εσείς ποιον «πατριώτη» διαλέγετε; Τον φαλακρό έμπορο, ως πιο βεριτάμπλ με μακρά προϋπηρεσία στην καπήλευση οσίων και ιερών και με παράσημα, μέσω χειρόγραφων επιστολών από τον ίδιο τον Ιησού; Ή τον ομορφούλη νεαρό, που όμως, έχει χιλιόμετρα ακόμη να διανύσει, πουλώντας αριστερό πατριωτισμό ως περιοδεύων εμπορικός αντιπρόσωπος του ενός, μοναδικού και ανυπέρβλητου εαυτού του; Και ουχί του κόμματος, να εξηγούμαστε.

Δύσκολη η επιλογή. Διότι αστείρευτη πηγή γελοιότητας και οι δύο. Πρωταγωνιστές μπουρλέσκ, προσφέροντας αφειδώς θέαμα – ακρόαμα υπέρ πίστεως, πατρίδος και άλλων τινών, αυτόκλητοι «σωτήρες» της χώρας δια μέσου κηραλοιφών και άλλων μαντζουνιών τύπου «Βαδιστικόν» και «Αυτοκρατορικόν» ο ένας, με επίθεση lifestyle, θαυμάτων και δημαγωγικών παροξυσμών ο άλλος.

Πολύ εξεπλάγην ως εκ τούτου, που άκουσα τον Στέφανο να μιλάει για «τα χέρια του μόχθου που είναι τα πιο καθαρά». Νάτο, το παιδί του λαού σκέφτηκα, που θα μπει και στη μύτη του Κουτσούμπα. Οποία και η μεταστροφή του από τα υπερατλαντικά πλούτη και τις εγχώριες απολήξεις τους σε παιδί της εργατιάς, ενθυμούμενη εν προκειμένω και το παλαιόν, καζατζιδακικόν άσμα «Τα μουντζουρωμένα χέρια/ Και η φόρμα η παλιά/ Κρύβουν χρήμα και αξία / Και μια τίμια καρδιά».

Με κάτι τέτοια έκανε μεγάλη καριέρα ο Στέλιος ως γνωστόν, αλλά ο πρόεδρος καθ΄όσον ιμιτασιόν γενικώς, αδυνατεί να συλλάβει το βαθύτερο νόημα της υπόθεσης και ως εκ τούτου στην κρίσιμη στιγμή είναι σκέτη καταστροφή. Εντάξει, πολλές οι χειραψίες του προεκλογικού αγώνα αλλά να χαιρετάς μια κυρία κι ύστερα να σκουπίζεις τα χέρια σου, αυτό δεν είναι αγένεια, είναι στεγνή προσβολή. Κι όσα …διορθωτικά TikTok να κάνεις μετά -με σκυλάκια, γατάκια, κατσίκες ή ό,τι άλλο – δεν ξεχνιέται.

Πώς δεν τα έχουν πάρει όμως, ακόμη στο κρανίο οι πιο νοήμονες μέσα στο κόμμα –ή χάθηκαν όλοι;- παραμένει μυστήριο. Να τον αρπάξουν από το αυτί, όπως έκαναν παλιά στο Δημοτικό οι δάσκαλοι, να τον στήσουν να κοιτάει τον τοίχο κανένα τετράμηνο για τιμωρία και μετά να αντιγράψει σε χειρόγραφο καμιά πενηνταριά φορές το Κεφάλαιο… Αλλά μάλλον το έχουν πάρει απόφαση, ότι όλα είναι μάταια κι όσα ταχύρυθμα μαθήματα και να πάρει, δύσκολα θα μάθει. Γιατί δεν είναι που έλειπε χρόνια, είναι που το παιδί της ομογένειας, όπως δακρύβρεχτα πουλάει στον κόσμο, προφανέστατα ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την Ελλάδα, παρά μόνον τη στιγμή, που η θεία επιφοίτηση –με την οποία διατηρεί στενές σχέσεις- ήρθε και του είπε, ότι θα γίνει πρωθυπουργός. Άλλοι βέβαια, ξυπνάνε μετά από τέτοιες ονειροφαντασίες, εκείνος όμως, ακόμη όχι.

Κρίμα γιατί είμαι βεβαία, ότι θα διέπρεπε σε ένα σωρό άλλα επαγγέλματα. Όπως αίφνης αυτό το ωραιότατο τρέιλερ, που εμφανίζεται στις γειτονιές ουρανοκατέβατο με τους φίκους από δίπλα θα ήταν χρήσιμο για καντίνα –κάτι σε πειραγμένο βρώμικο ας πούμε- και όχι, δεν χρειάζεται να σβήσει τη φωτογραφία του από πάνω του. Όσο μεγάλη κι αν είναι. Ένα πρόσωπο έχουμε στο κάτω κάτω, αυτό πουλάει.

Αλλά και διοργανωτής κοινωνικών εκδηλώσεων επίσης –ξέρετε για γάμους, βαφτίσια, γενέθλια – δεν θα ήταν άσχημη ιδέα. Αν μπορείς να πείσεις έναν ολόκληρο ναύαρχο να σβήσει κεράκι σε τούρτα θωρηκτό –τύπου Αβέρωφ, όπως διέκριναν οι ειδικοί περί τα πολεμικά- και ν΄ αρχίσουν μετά όλοι μαζί, να του τραγουδάνε «Να ζήσεις ναύαρχε και χρόνια πολλά…» και να τρώνε τα φουγάρα και τα κανόνια σκεφτείτε, για τι ταλέντο πρόκειται.

Αλλά και την ανθεκτικότητα του κυρίου Αποστολάκη σε τέτοιου είδους καραγκιοζιλίκια θαυμάζω –έχουν μαζευτεί και πολλά- αν και δεν ξέρω αν είναι καλό για έναν ναύαρχο, που έχει διατελέσει διοικητής της ΔΥΚ, αρχηγός ΓΕΝ και υπουργός Εθνικής Άμυνας να γίνεται ινσταγκραμική μαριονέτα. Αλλά ό, τι επιλέξει καθείς.

Διαβάστε επίσης:

Ο Κασσελάκης τσαμπουκάς, ο Πολάκης κομιστής της υπέρτατης αλήθειας κι ένα κόμμα σε παραζάλη

Μαϊάμι – Μύκονος ένα τσιγάρο δρόμος, όπως Στέφανος -΄Αρης ένα κόμμα πόνος

Το μασάζ του Στέφανου, τα κατσίκια του Αιγαίου, μια σκληρή συνέντευξη κι ένα άτακτο τσουλούφι