Τα χαστούκια του Κασσελάκη, η τιμωρία του Τσίπρα και κάτι τρολ που πάνε κι έρχονται  

Πόσα χαστούκια μπορεί ν’ αντέξει ένας άνθρωπος;

Και δεν εννοώ της μοίρας, αλλά ενός αγνώμονα και με μηδενικό σέβας διαδόχου, που ροκανίζει ολημερίς  το όνομα –όποιο κι αν είναι αυτό, και για όσους μετράει- του προκατόχου του, μετερχόμενος όλων των μέσων για την ολοσχερή υπονόμευση του.

Ε, λοιπόν, η απάντηση είναι πολλά! Τον συγκεκριμένο μάλιστα, τα χαστούκια δεν τον αγγίζουν καν, γλιστρούν από πάνω του σαν χάδι κι αν στρέψει και τ΄ άλλο μάγουλο,  δεν θα είναι από χριστιανική ταπεινοφροσύνη –αριστερός άνθρωπος αυτός- αλλά από το δροσερό αεράκι που φέρνουν μαζί τους…

Κάντε focus  στην εικόνα, να τρώει η Αλίκη χαστούκια στο «Ξύλο βγήκε απ΄τον παράδεισο» και να λέει, αχ, τι ωραία!

Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας, ο νέος βούδας της πολιτικής σκηνής είναι υπεράνω. Τα καρφιά του Προέδρου – Κασσελάκη μπορεί να έχουν γίνει ταβανόπροκες κι ως τον Οκτώβριο που προαναγγέλλει συνέδριο επανίδρυσης του κόμματος, είναι φανερό ότι θα έχει ξεμπερδέψει οριστικώς μαζί του, αλλά αυτός απτόητος να παραμένει σιωπηλός αντιμετωπίζοντας την επίθεση με στωικότητα, ανεκτικότητα και μετριοπάθεια!

Μα, είναι αυτός ο Τσίπρας που ξέραμε; Που άστραφτε και βρόνταγε –τρόπος του λέγειν- στη Βουλή, στην οποία πλέον δεν πατάει, που εξαπέλυε μύδρους κατά αντιπάλων και που οργάνωνε, πάντα δι΄ αντιπροσώπων βέβαια, ακραία τοξικές επιθέσεις, με τα τρολ της Κουμουνδούρου  αλλά και του τότε Μαξίμου να βυσσοδομούν και να σπιλώνουν συνειδήσεις, ποδοπατώντας τους μη αρεστούς στον αρχηγό;

Προσωπικώς το φαινόμενο με ανατριχιάζει, κάτι σαν διχασμένη προσωπικότητα μου μοιάζει και ας είναι, υποτίθεται μια …βελτίωση. Γιατί, με τις τελευταίες ρίψεις βομβών του  Κασσελάκη να μιλούν για μαύρα χρήματα, κακοδιαχείριση, οικονομικό ναυάγιο  του κόμματος και άλλα πολλά,  όλα εν γνώση Τσίπρα, τι αρνάκι είναι  τούτο, που μας προέκυψε; Κι όχι τίποτε άλλο, να επιμένει ο αχάριστος ο νυν για τα «λάθη επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ», που «πρέπει να αναλύσει» ο πρώην…  Σιγά την ανακάλυψη όμως κι αυτός, που ο Τσίπρας έριξε όλη την Ελλάδα έξω, πρόσθεσε μερικά δισ. στο χρέος μας για να πληρώνουν και τα τρισέγγονά μας, κι αν φέσωσε και τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα πταίσμα ήταν… Διότι επρόκειτο και για μεγάλο οικονομολόγο, αν θυμάστε…

Αλλά  «Δεν υπάρχει βαρύτερη τιμωρία από τούτη, να απαντάς στην κακία με καλοσύνη», όπως είχε πει ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης, έτσι όσο κι αν η οργή προφανώς και ξεχειλίζει από μέσα του, το γάντι δεν το σηκώνει.  Κορόιδο είναι; Ως εκ τούτου «Κρείττον του λαλείν το σιγάν», σου λέει, παλιό το κόλπο και να δούμε ποιος θα καεί πρώτος.

Με παραπλήσια καλοσύνη κατά το ευαγγελικόν «Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με» ο Πρόεδρος – Κασσελάκης άνοιξε τις φτερούγες του για να υποδεχθεί ψηφοφόρους σε μία πράξη υψίστης σημασίας, που αποδεικνύει την καταδεκτικότητα του ατόμου προς το λαό του, την απλότητα και την μεγαλοσύνη του.

Παιδία ακριβώς δεν ήταν, ενήλικες άνθρωποι της καθημερινότητας ήταν, που  έχουν πιστέψει στον Πρόεδρο, όπως πριν απ’ αυτόν στον Τσίπρα, λαμβάνοντας πάντως και μερικές selfie  ως extra bonus της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας  με το «ομορφόπαιδο». Επίσης, καλούδια στα χέρια δεν είδα –μπορεί και να μου διέφυγαν- καθ΄ όσον  έχουν παρέλθει οι παλιές καλές μέρες, που έφθαναν οι ψηφοφόροι στα γραφεία των πολιτικών με το κατιτίς τους, από κοτούλες (ζωντανές) μέχρι τουλουμοτύρι και κοχλιούς, αιτούμενοι βεβαίως και κάποιο ρουσφέτι, διορισμούς συνήθως, στο δημόσιο…

Επί του προκειμένου, οι πληροφορίες, ότι όλοι με μια φωνή ζήτησαν την κεφαλή του Σπίρτζη επί πίνακι ελέγχονται πάντως. Προηγούνται άλλοι, που «αυτοβούλως» – κι όχι γιατί το ζήτησε ο Πρόεδρος, δεν γίνονται τέτοια πράγματα…-  μάζεψαν υπογραφές για τη διαγραφή του, έξαλλοι με τον πρώην υπουργό, ο οποίος διανύοντας περίοδο φιλαλήθειας, τους έχει κάνει άνω –κάτω. (Αν δεν το έχετε προσέξει, οι υπογραφές ένθεν κακείθεν φουντώνουν στον ΣΥΡΙΖΑ.)

Διότι βγήκε κι αυτός να καταγγείλει, ότι υπάρχουν τρολ, που υποστηρίζουν τον Κασσελάκη κι όχι τον ίδιο, αν κατάλαβα καλά. Αν είναι δυνατόν! Στον ΣΥΡΙΖΑ τέτοια πράγματα; Και μετά απ΄ αυτό περιμένει να βρει το δίκιο του! Ο ορισμός της ανοησίας.

Δεν ξέρεις αν πρέπει να τον λυπηθείς ή να του δώσεις μια σπρωξιά ακόμη…