Στέφανος ο μέγας, Δούκας ο Τιραμόλα και το παιχνίδι στα μπουγαδόνερα

Ο ένας βλέπει τον εαυτό του, πρόεδρο και δήμαρχο και πρωθυπουργό οσονούπω να βαδίζει καμαρωτός στα Ηλύσια Πεδία κι ο κόσμος γύρω να τον χειροκροτεί εκστασιασμένος ραίνοντάς τον με άνθη. Ο άλλος στρώνει το δρόμο με ταβανόπροκες, στήνει οδοφράγματα, εν ανάγκη ρίχνει και μερικά κιλά κρητικό λάδι να γλιστράει, γιατί ο σκοπός αγιάζει τα μέσα -για τις παράπλευρες απώλειες θα μιλάμε τώρα…

Από απέναντι, καθισμένος στο θρόνο του ο μέγας ηγέτης ατενίζει αφ’ υψηλού τους υπηκόους του, κόβει κεφάλια, κόβει μισθούς, κατεβάζει ρολά, πετάει στ΄ άχρηστα τους υπόλοιπους – πολλή σαβούρα μαζεύτηκε, λέει με νόημα, κι όποιος το κατάλαβε, καλώς.  Κι οι άλλοι όμως, όλοι μαζί ένα κουβάρι. Αδέρφια και ξαδέρφια στην πρώτη γραμμή,  στελέχη και βουλευτές από δίπλα, υπερασπιστές και πραξικοπηματίες να βγάζουν ένας το μάτι του άλλου κι ο στόλος του διαδικτύου σε πλήρη δράση.

Τι σκηνικό κι αυτό! ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ σε ενδοοικογενειακό ξεκατίνιασμα παλαιού τύπου με τ΄ άπλυτα στη φόρα σαν τις κυράτσες στις προπολεμικές αυλές. Ασχέτως αν τώρα, βοηθούσης της τεχνολογίας δεν απαιτείται η φυσική παρουσία στα μπουγαδόνερα.

«Παρέλαβα ένα κομματικό χάος», στέλνει σε ευθεία βολή ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κι από απέναντι αγριεύουν οι υπασπιστές του πρώην. «Ο δικός μου (!) ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάρει ποτέ μαύρα», επιμένει ο άρχων της διαφάνειας  κι οι αντίπαλοι τσιπρικοί ακονίζουν τα μαχαίρια. (Είναι κι ο ναύαρχος που δεν ξέρει να κρατάει το στόμα του κλειστό.) «Δεν υπάρχουν τοτέμ στον ΣΥΡΙΖΑ» (ποιος του έμαθε τη λέξη;) επιμένει ο Κασσελάκης ασφαλής από την απόσταση των χιλιάδων χιλιομέτρων και την μεσολάβηση του Ατλαντικού, που τον χωρίζει από τον Τσίπρα, και το παιχνίδι χοντραίνει για τα καλά.

Σε πόσο καιρό υπολογίζετε, να μετατραπεί ο …πολιτικός διάλογος σε κατάμουτρη αντιπαράθεση; Σύντομα φρονώ. Είναι κι η «Αυγή» στη μέση, που κανείς δεν κατάλαβε, ότι δεν του χρειάζεται του προέδρου τέτοιο παλιομοδίτικο μέσο, αφού ο ίδιος είναι πολυεργαλείο μοναχός του. Καλύτερες πωλήσεις θα κάνουν τα best of του με TikTok, πρωινάδικα, θαλασσινά και στεριανά στιγμιότυπα, γάμους, πανηγύρια και τα τοιαύτα. Ευκαιρία να συγκεντρωθεί λίγο χρήμα για το κόμμα, που έχει ξεμείνει κι ούτε τα στελέχη του δεν καταθέτουν τον οβολό τους για χάρη του. Αλλά είναι και οι 87, που του πάνε κόντρα, όμως άμα θα ΄ρθει στην Αθήνα, θα τους δείξει αυτός, διότι ο πρόεδρος είναι και εκδικητικούλης, όπως γνωρίζουμε.

Σε άλλο θέμα, εσείς πόσα δέντρα φυτέψατε σήμερα; Ένα, δύο, πέντε;  Πόσο καθυστερημένοι … Εδώ ο δήμαρχος φύτεψε 100! Κι αν μετρήσω τις μέρες που διοικεί τον δήμο της Αθήνας, κανονικά με τον ρυθμό της εκατοντάδας ημερησίως, που υποσχέθηκε προεκλογικώς, θα πρέπει λογικά να έχει φυτέψει ως τώρα ίσαμε 18.000 δέντρα. Πλην,  μην τα είδατε, μην τα απαντήσατε… Μπορεί ούτε κι αυτός όμως, γιατί δεν φαντάζομαι ολόκληρο δήμαρχο  να παίρνει την τσάπα στον ώμο και να τρέχει στα πάρκα, πόσο μάλλον στα βουνά, και να σκάβει, να  φυτεύει, να ποτίζει… Μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Αλλά κι εκείνο το πράσινο πλάνο, που θα ρίξει τη θερμοκρασία κατά πέντε βαθμούς στην Αθήνα, γιατί αργεί να το βάλει μπροστά, που έχουμε τρελαθεί ολημερίς στο αιρκοντίσιον;

Εντάξει, είπε κι αυτός κάτι μπαρούφες και βρέθηκε κόσμος που τον πίστεψε, ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος. Το κακό είναι, ότι συνεχίζει να τις λέει, οραματιζόμενος για τον εαυτό του μεγαλεία τύπου Ζακ Σιράκ της Ελλάδας. Γιατί, σου λέει μπορούσε ο Ζακ και όχι εγώ; Εξάλλου οι καιροί ου μενετοί, μπορεί να σκέφτεται ο υποψήφιος Τιραμόλα, κοινώς βάλε τώρα που γυρίζει. Καμία συμπάθεια προς τον ευεργέτη του, που έμεινε  να τραγουδά με πόνο «Σε πότισα ροδόσταμο με πότισες φαρμάκι…».

Πάντως η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί άκρως διασκεδαστικά. Διότι, τι Βουλή θα είναι αυτή με τους δύο προέδρους της αντιπολίτευσης να μην είναι εκλεγμένοι και να αγορεύουν δι΄ αντιπροσώπου;  Ως εκ τούτου, προτείνω την λύση  Γιαννακοπούλου, που είναι και μετριόφρων και σοβαρή. «΄Εχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου», μόλις μας δήλωσε «η κάθε κίνησή μου είναι πάντα πολύ μελετημένη και πάντα στοχεύω, βαράω και πυροβολώ στο δόξα πατρί και μέχρι στιγμής πετυχαίνει». Επιτέλους ένας τέτοιος άνθρωπος μας έλειπε. Κάτι μεταξύ Μπουμπουλίνας και Κορακάκη.

Διαβάστε επίσης

Ο Κασσελάκης και η μυστική επιστολή, η κοριτσοπαρέα της ακροδεξιάς, ο Στάλιν και μία μύγα