Σήριαλ τύπου Φώσκολου με την υπογραφή της Σίας κι ο καημός για το σχέδιο, που δεν έπιασε τόπο

Τι καημός κι αυτός! Κοιμάται και ξυπνάει, και στα όνειρά της ακόμη βλέπει την Ακρόπολη και κάνει σχέδια, πώς θα την ξηλώσει. Όχι όλη πάντως, για να μην είμαι άδικη, μόνο τις διαστρώσεις, που έγιναν για την καλύτερη προσπέλασή της, ειδικά για τα εμποδιζόμενα άτομα έχει βάλει ως στόχο επί του παρόντος. Μετά θα έχει σειρά ο ανελκυστήρας γιατί κι΄αυτός άχρηστος είναι κατά τη γνώμη της.

Ας ανεβαίνουν με τα πόδια όσοι μπορούν, οι άλλοι από μακριά. Και κάτι αναστηλώσεις που γίνονται εκεί από τους αρχιτέκτονες, κι αυτές καλές δεν τις φαίνονται… Γιατί, για τίποτε από όλα αυτά δεν ζητήθηκε η άδεια του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν, να γίνονται έργα χωρίς να τα …εγκρίνει; Και η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου, μπροστάρισα στον επαναστατικό αγώνα της αντιπολίτευσης για την ματαίωση οποιουδήποτε έργου γίνεται _και όχι μόνον στην Ακρόπολη_  έχει ξεφύγει εντελώς διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, εφευρίσκοντας ανυπόστατες παρανομίες και παρατυπίες, χωρίς να διστάζει, ακόμη και να διασύρει τη χώρα συκοφαντώντας την διεθνώς.

Γιατί αυτό έκανε η ίδια και το κόμμα της όταν μήνες τώρα, δημιουργώντας ένα ανύπαρκτο θέμα με την ετικέτα «τσιμέντα στην Ακρόπολη», που αφού το σερβίρισαν με μπόλικη δόση αγωνιστικής πάλης ώστε να εισπράξουν τα μπράβο άσχετων και ανενημέρωτων οπαδών θέλησαν να το πουλήσουν και στην UNESCO.

Πέντε χρόνια ήταν κυβέρνηση, τις διασυνδέσεις τις είχαν, προκειμένου να φθάσουν στα κατάλληλα άτομα για να …εκφράσουν τις ανησυχίες τους, τι περίεργο όμως, κανείς δεν θέλει να τους ακούσει και κυρίως κανείς δεν τους πιστεύει… Διαμαρτυρίες έκαναν, προσφυγές έκαναν, παρασκηνιακές συζητήσεις _κυρίως αυτές_ έγιναν, αλλά άνθρακες ο θησαυρός. Πανωλεθρία σας λέω.  Αφού απελπίστηκαν λοιπόν, έφθασαν  να επικρίνουν τον διεθνή οργανισμό, γιατί λέει, δεν κάνει καλά τη δουλειά του και δεν …μαλώνει την Ελλάδα. Την οποία, όπως γίνεται αντιληπτό, η κυρία Αναγνωστοπούλου και οι συν αυτώ ταυτίζουν με το υπουργείο Πολιτισμού, αφού αυτό είναι το αρμόδιο για τα έργα. (Μόνον εγώ βλέπω εδώ το οξύμωρον του πράγματος, όσον αφορά τα αντιπολιτευτικά ακροβατικά;)  Έφτασε όμως, μία μόνο ενημέρωση προς την UNESCO από το υπουργείο Πολιτισμού και τους υπεύθυνους για τα έργα επιστήμονες για να διευκρινισθούν τα όποια τυχόν ερωτηματικά. Άλλωστε το ελληνικό υπουργείο ως οφείλει, είναι σε διαρκή συνεργασία με τις υπηρεσίες του διεθνούς φορέα για πλήθος ζητημάτων.

Αλλά από κάτι τέτοια η Σία δεν πτοείται. Αυτό το σήριαλ, που θα μπορούσε να είναι του αείμνηστου Φώσκολου έχει κι άλλα επεισόδια. Η UNESCO είναι δυσαρεστημένη, μας λέει η ίδια. Σοβαρά τώρα κυρία Σία μου; Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί δεν μας το λέει ή γιατί το λέει μόνο σε σας και δεν το δημοσιοποιεί για να μας κάνει ρεζίλι; Γελοία πράγματα…

Το ζήτημα είναι, ότι ουδέποτε άλλοτε  πολιτικό κόμμα έβαλε στόχο να διαλύσει την Ακρόπολη. Ουδέποτε θέλησε να την στοχοποιήσει και να την απαξιώσει, πολύ απλά, γιατί είναι εθνικός θησαυρός.  Αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν και νομίζουν, ότι σημειώνουν πόντους με τέτοιου είδους μειοδοσίες, ας σκεφτούν, ότι δεν τρώει όλος ο κόσμος κουτόχορτο, υπάρχουν και άνθρωποι που βλέπουν, σκέφτονται, κρίνουν. Και μεταξύ μας, σκασίλα της και της κυρίας  Αναγνωστοπούλου και του κυρίου Τσίπρα για το πόσο πλάτος έχουν οι διάδρομοι που στρώθηκαν στην Ακρόπολη για να μην γκρεμοτσακίζονται οι επισκέπτες ή για το τσιμέντο που μπήκε ή δεν μπήκε. Μια ευκαιρία είδαν μόνο στο πλαίσιο του απόλυτου αλαλούμ της αντιπολιτευτικής τους τακτικής.

Τη γραμμή άλλωστε τη δίνει ο αρχηγός. Από την σύγχυση του κόμματός του για εμβόλια, μέχρι τις υποσχέσεις για εισαγωγή των πάντων(!) στα Πανεπιστήμια, μέχρι για τους Ολυμπιακούς, μέχρι για τον καύσωνα, μέχρι ό,τι νά ναι. Βαρετό. Αν όλα αυτά δεν αφορούσαν τη χώρα.