Να είναι καλά τα παλικάρια και η άξια μητέρα που τα μεγάλωσε. Στην καρδιά τους κτυπά η Ελλάδα, διαβάζω, και χαίρομαι. Με τις πράξεις και με το ήθος τους, πολλαπλά έχουν αποδείξει την αξία τους. Και όχι μόνον στο πεδίο του αθλητισμού αλλά και της κοινωνικής ευαισθησίας.

Πρέπει όμως να είναι κανείς διάσημος για να γίνει Έλληνας; Πρέπει να λέγεται Αντετοκούνμπο;

Σίγουρα τη δόξα τους την μοιράζεται και η χώρα τους. Τιμούν την Ελλάδα κι εκείνη τους το ανταποδίδει. Έτσι είναι το σωστό κι έτσι γινόταν πάντοτε, από την αρχαιότητα ακόμη. Δεν ξέρω όμως, γιατί κτυπά λιγότερο δυνατά η ελληνική καρδιά και σ΄ άλλα παιδιά, που γεννήθηκαν εδώ από γονείς μετανάστες, χρόνια εγκατεστημένους στην Ελλάδα. Που πήγαν σχολείο, που ξέρουν να μιλάνε μόνον ελληνικά _ κι ίσως ελάχιστες λέξεις της από τη γλώσσα της καταγωγής τους_ που μεγάλωσαν με τις ελληνικές αρχές και αξίες μέσα στον ελληνικό πολιτισμό.

Παιδιά και ενήλικες πλέον, που έχουν ελληνικά ονόματα, σκέφτονται ελληνικά, αγαπούν τον τόπο που γεννήθηκαν και ζητούν απεγνωσμένα να τους δοθεί την ευκαιρία να νιώσουν έλληνες πολίτες. Γιατί έτσι αισθάνονται. «…πιο άξιοι να καλούνται Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ημετέρας παιδείας παρά όσοι έχουν ελληνική καταγωγή», δεν έλεγε ο Ισοκράτης;

Πολλούς δεν τους συμφέρουν όμως αυτά, και δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Πρόσφατο το ειδεχθές παράδειγμα ακροδεξιάς αντίληψης περί της καθαρότητας (!) της ελληνικής φυλής με αιχμή του δηλητηριώδους δόρατος τα παιδάκια νηπιαγωγείου, που έπεσαν βορά στο στόμα ενός Μπογδάνου.

Αρκεί να σκεφτούμε, ότι μερικά χρόνια πριν σε μια τέτοια λίστα με παιδιά θα μπορούσε να είναι και τα αγόρια μιας οικογένειας από τη Νιγηρία: Ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Εμέκα Αντετοκούνμπο…

Δεν ξέρω πώς τα έχουν καταφέρει με τους νόμους οι κυβερνήσεις, αναιρώντας η μία τις αποφάσεις της άλλης και μετά πάλι από την αρχή, και ποιες σκοπιμότητες υπάρχουν κάθε φορά, αλλά γεγονός είναι, ότι ως αποτέλεσμα κρατούν ανθρώπους μετέωρους και παγιδευμένους στην παρανομία, την ανασφάλεια, την αδυναμία ουσιαστικής ένταξης στην κοινωνία.

Γιατί, το πιστοποιητικό γέννησης δεν αρκεί; Η φοίτηση στα ελληνικά σχολεία; Το πτυχίο ενός πανεπιστημίου; Οι επιχειρήσεις με πλήρη φορολογικά στοιχεία και την καταβολή των ανάλογων φόρων στο ελληνικό δημόσιο δεν είναι αρκετά;
Δεν είμαι καθόλου υπέρ της γενικής απόδοσης ελληνικής υπηκοότητας στους πάντες. Καιροί δύσκολοι και πονηροί. Είναι σαφές, ότι και έλεγχοι απαιτούνται και οι νόμοι πρέπει να τηρούνται. Αλλά το ίδιο σαφές είναι, ότι το σύστημα χωλαίνει απαράδεκτα. (Κι ας μη μιλήσουμε για εκείνες τις γελοίες εξετάσεις…)

Αν το μήνυμα του πρωθυπουργού να παρευρεθεί στην ορκωμοσία της κυρίας Βερόνικα Αντετοκούνμπο, μητέρας των θαυμάσιων παιδιών μπορεί να θεωρηθεί ως απάντηση στην κατάπτυστη πράξη του Μπογδάνου, το επόμενο και πλέον ουσιαστικό, ας είναι η οριστική επίλυση του προβλήματος της ιθαγένειας ανθρώπων, που βρίσκονται παράλογα εγκλωβισμένοι σε πολιτικές και γραφειοκρατικές ακροβασίες, που σίγουρα δεν είναι η Ελλάδα που θέλουμε.