Όταν ο Τσίπρας μιλάει για πολιτισμό, ανεπάρκειας εγκώμιο κι ο κινηματογράφος στο κόκκινο

Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς στον κ. Τσίπρα mot a mot σε όσα γράφει για τον πολιτισμό και την δήθεν αδιαφορία της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες, όπως επίσης και για την δήθεν καταστροφή αρχαιοτήτων από την… υπουργό Πολιτισμού. Αλλά εν τέλει, έχει νόημα; Είναι η παραπληροφόρηση που δέχεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τους συμβούλους του, που τον κάνει να εκτοξεύει κατηγορίες στον αέρα, τις οποίες κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί να διαπιστώσει ότι είναι ανυπόστατες; Είναι η ηθελημένη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, που τον βολεύει σε μια αντιπολιτευτική ρητορική γενικότερα αλλά συν τοις άλλοις βεβαίως και όσον αφορά στα προβλήματα, που έχει στο κόμμα του; Προφανώς και τα δύο. Αλλά και πάλι μόνο περιορισμένο ακροατήριο μπορεί να έχουν τέτοιες κορώνες. Όχι ότι δεν έχουν υπάρξει καθυστερήσεις ή ότι δεν έχουν γίνει και λάθη από το υπουργείο Πολιτισμού… Πταίσματα όμως, μπροστά στην αποφασιστική και πραγματικά τρομερή προσπάθεια που καταβάλλεται, ιδίως μέσα σ΄αυτή τη λαίλαπα της πανδημίας, ώστε να μείνει όρθιος και ο πολιτισμός και οι άνθρωποί του. Κι όποιος πει το αντίθετο είτε είναι ανενημέρωτος ή πολύ απλά ψεύδεται. Το γεγονός, ότι κάποιοι καλλιτέχνες θέλησαν να κάνουν τη δική τους αντιπολίτευση -γραπτά, φωναχτά, έμμετρα, όπως μπορούσε ο καθένας- κάνοντας την ανάλογη φασαρία δεν σημαίνει, ότι ο κόσμος τους συμμερίζεται. Ωραία τα σώου, κάνουν τη ζωή μας διασκεδαστικότερη, ειδικά σε συνθήκες ημιεγκλεισμού αλλά δεν είναι τα παίρνει και κανείς στα σοβαρά. Λογικά, ούτε ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε, αν ήθελε να γίνεται πραγματικά πιστευτός αλλά όπως λένε ο πνιγμένος κι απ΄τα μαλλιά του πιάνεται…

Ανεπάρκειας εγκώμιο

Ο φάκελος μετρό Θεσσαλονίκης έχει πολλά αγκάθια. Ένα από αυτά, τα αρχαία που βρέθηκαν στον σταθμό «Βενιζέλος»: Εγνατία οδός και Βενιζέλου γωνία. Πολύ ωραίο και ενδιαφέρον εύρημα, που μας έρχεται από τη Ρωμαϊκή – Πρωτοβυζαντινή Θεσσαλονίκη, αν και όχι από τα «σημαντικότερα μνημεία που έχουν αποκαλυφθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια», όπως διατείνεται και πάλι ο πρώην πρωθυπουργός. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Πέντε χρόνια ήταν στην κυβέρνηση και γι’ αυτά τα αρχαία δεν θυμάμαι να νοιάστηκε. Την δική τους ανεπάρκεια δεν την είδε; Πέντε χρόνια κατά τα οποία το «δικό του» υπουργείο Πολιτισμού δεν μπόρεσε να δει το θέμα σοβαρά και αποτελεσματικά. Πέντε χρόνια και δεν έγινε δυνατόν να υπάρξει μία πειστική επιστημονικά πρόταση, ότι τα συγκεκριμένα αρχαία θα μπορούσαν να παραμείνουν στη θέση τους καθ’ όλη τη διάρκεια της κατασκευής του σταθμού, χωρίς να καταστραφούν από τις εργασίες και ασφαλώς χωρίς να κινδυνεύσουν οι εργαζόμενοι. Κι έρχεται τώρα να πει ότι η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, «πρωτοστατεί σε εγκλήματα κατά της πολιτιστικής κληρονομιάς», επειδή το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ενέκρινε την απόσπαση των αρχαίων ώσπου να γίνει ο σταθμός και την επανατοποθέτησή τους, με ακρίβεια μάλιστα χιλιοστού, αν και αυτό δεν θα θέλει καν να το ακούσει… Είναι για γέλια η όλη ιστορία, γιατί αν κάποιος διαστρεβλώνει την πραγματικότητα δεν είναι άλλος από τον ίδιο.

Ο κινηματογράφος στο κόκκινο

Ασυνεννοησία, αδυναμία, ζήλιες, κόντρες, κατηγορίες για αδικίες, καταγγελίες για παρανομίες και …ο κόσμος του ελληνικού σινεμά έδειξε για μία ακόμη φορά πόσο προβληματικός, μπορεί να γίνει. Ακόμη κι όταν πρόκειται να πάρει χρήματα. Συγκεκριμένα τα 2,8 εκατομμύρια, που εξασφάλισε και υποσχέθηκε το υπουργείο Πολιτισμού να χορηγήσει σε δημιουργούς και καλλιτέχνες του κινηματογράφου, που πλήττονται, εξ αιτίας της πανδημίας. Φυσικά, ακολουθώντας μια διαδικασία αξιολόγησης των προτάσεων, που κλήθηκαν για να υποβάλλουν. Όσοι το επιθυμούσαν ασφαλώς. Παρά το γεγονός όμως, ότι η ανακοίνωση έχει γίνει από τον Απρίλιο, ουδείς έχει λάβει ακόμη, έστω και ένα ευρώ. Όχι ότι τα χρήματα δεν υπάρχουν. Εκεί είναι, δεν τα πείραξε κανείς. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου όμως, που ως αρμόδιο κλήθηκε να διεκπεραιώσει την όλη ιστορία… σκόνταψε. Και χτύπησε πάνω σε διαδικαστικά και νομικά θέματα -κοινώς τα μέλη του φοβήθηκαν ότι μπορεί να πάνε φυλακή- αλλά και στις αντιμαχόμενες ομάδες του χώρου, που οι επιθέσεις τους ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Αποτέλεσμα: Το ΔΣ παραιτήθηκε και ήδη διορίστηκε καινούργιο, για να αντιμετωπίσει όμως τα ίδια προβλήματα. Το ζήτημα ωστόσο είναι γενικότερο και πέρα από κάποιες έκτακτες επιχορηγήσεις, που κι αυτές σπουδαίες είναι, όπως έχουν τα πράγματα. Είναι η πορεία του ελληνικού κινηματογράφου, που έχει αφεθεί εδώ και χρόνια σ΄έναν φορέα προβληματικό και πλέον ξεπερασμένο από τα πράγματα, με αγκυλώσεις και αναχρονισμούς, που μόνο τροχοπέδη βάζουν… Ο πολύς κόσμος βέβαια, δεν ξέρει καν, ότι υπάρχει κάτι, που λέγεται Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Αυτό που ξέρει είναι, ότι βλέπει ελάχιστες ελληνικές ταινίες _σύγχρονες εννοείται κι όχι αυτές, τις προ 50ετίας που επαναλαμβάνουν τα κανάλια_ κι ότι από αυτές, ελάχιστες επίσης, μπορεί να είναι αξιόλογες. Μόνο με δραστικές αλλαγές λοιπόν φαίνεται, ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Από εκείνες όμως που βάζουν το μαχαίρι στο κόκκαλο. Γίνεται;