Εκείνον τον ναύαρχο Γελεβουρδέζο που στρίμωξε το καράβι στον Ισθμό, τον έχετε ακουστά; Αν όχι, δεν πειράζει. Φανταστικό πρόσωπο είναι, ανώδυνο και χαριτωμένο του παλιού κινηματογράφου, που αν έκανε και καμιά στραβή στη θάλασσα, μηδέν ζημιά.

Ουδεμία σχέση με τον ναύαρχο του Στέφανος, που δεν έχει αφήσει ξέρα για ξέρα, που να μην προσαράξει. Διότι ναι μεν, με μπουνάτσες και μποφόρια ταξιδεύουν τα βαπόρια, που τραγουδά η καλλίφωνη αοιδός αλλά και τα ναυάγια δεν σπανίζουν. Και μπορεί να μην είμαι σε θέση για να κρίνω τις επιδόσεις στην θάλασσα του πραγματικού Γελεβουρδέζου, που με σάρκα και οστά κυκλοφορεί ανάμεσά μας -πείτε τον και Αποστολάκη – αλλά αν γίνονταν ναυάγια στην ξηρά δεν θα είχε χάσει ούτε ένα! Όρτσα τα πανιά κόντρα στο Δεληβοριά, το άτομο.

Έξαλλοι σου λέει στην Κουμουνδούρου που τους άδειασε κανονικά, αγριεμένος ο πατριάρχης Τσίπρας από την προδοσία του ανδρός, μύδροι εξαπολύονται για την ανυπακοή του στρατιώτου -κάτι πήρε τ΄ αυτί μου και για μπαλαούρο – αλλά ο εν λόγω αμετάπειστος.

Και ορθώς έπραξε φρονώ, με το αλάνθαστο πολιτικό κριτήριο που τον διακρίνει. Μην σας πω κιόλας, ότι έφθασε η ώρα να πάρει το αίμα του πίσω.

Διότι πού θα ήταν τώρα ο ναύαρχος με την ευδόκιμη θητεία στο Ναυτικό και πλάκα τα γαλόνια; (Αν δεν είχε ρεζιλευτεί πολλαπλώς και εξακολουθητικώς βεβαίως, με τα καμώματά του.)

Μα μπορεί και στο Προεδρικό Μέγαρο! (Και υπουργός καλά θα΄ταν). Ας όψεται εκείνος ο σκληροπυρηνικός ο Τσίπρας, που του ‘κοψε τα πόδια και του τράβηξε το κόκκινο χαλί, όταν ο Μητσοτάκης τον προόριζε ακόμη και για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κι όχι να έχει καταντήσει η ναυτική γκουβερνάντα του Στέφανος, που τον ρωτούσε γιατί κουνάει η βάρκα και πού τελειώνει η θάλασσα και κατάπινε τις δραμαμίνες σαν εκείνα τα χάπια για να φουσκώνουν τα μούσκουλα. Και να τον τρέχει στα ξερονήσια για εμβάπτιση αριστεροσύνης και να τον ντύνει στρατιώτη για ανάπτυξη εθνικού φρονήματος και να υπομένει εκείνα τα ανήκουστα για «κρατίδιο» στα Κατεχόμενα στην Κύπρο κι άλλα… κι άλλα…

Σιγά μην παραδώσει λοιπόν την έδρα. Τόσα βάσανα έχει περάσει ο άνθρωπος. Βαρέα και ανθυγιεινά, λέμε. Αν ο μέγας πολιτικός νους Τσίπρας ποντάρισε σε άλογο ράτσας – δήθεν- εξ Αμερικής, που άρχισε να τρέχει για πάρτη του, τι φταίει αυτός; Από την άλλη… «στρατηγέ τι ζητούσες στη Λάρισα συ ένας Υδραίος;», μας είχε πει από ετών ο Εγγονόπουλος αλλά ποιος ακούει τους ποιητές…

Προφανώς ούτε και στον ΣΥΡΙΖΑ κι ας κάνουν τους καλλιεργημένους, μόνον ο Πολάκης τους γλύτωσε, που δεν σηκώνει από ρίμες -εξόν τις μαντινάδες- ούτε τις χρειάζεται για να ρίξει την ντουφεκιά του στον αέρα. Κατέω το μισό κόμμα, τους είπε χωρίς μισόλογα και πάγωσε το αίμα τους. Διότι πότε θα εκπαραθυρώσει τους άλλους μισούς είναι θέμα χρόνου.

Αυτός έπρεπε να τα βάλει όμως με την Μέρκελ κι όχι ο Τσίπρας, που της φάνηκε γλυκούλης και εντυπωσιάσθηκε από τα… αγγλικά του, που έφθασε στο σημείο να του συγχωρήσει εκείνο το «go back madame Merkel» και να τρώνε μετά σε ψαροταβέρνες. Μα, είναι πράγματα αυτά; Ενώ με μια γίδα βραστή κι ένα δημοψήφισμα ντρέτο κι όχι το σικέ του Τσίπρα, που τους παραπλάνησε με τη στρατηγική του -προσχεδιασμένη κωλοτούμπα κοινώς – θα είχε γίνει τώρα η Ελλάδα… αγνώριστη. Πώς ακριβώς, δεν τολμώ να φανταστώ αλλά το «όραμα» Πολάκη απλώνεται ήδη πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόβλημά τους. Όσο μας διασκεδάζουν, καλά είναι.

Διαβάστε επίσης:

Ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό, η πορεία του Στέφανος στο λαό, τα ψυχολογικά της Θεοδώρας και τα κασκορσέ πουκαμισάκια

Γιατί φέρεται να μπήκε πωλητήριο στο Costa Navarino – Όλο το παρασκήνιο

ΙΚΕ ή Ομόρρυθμη εταιρεία; Πώς θα επιλέξετε την κατάλληλη εταιρική μορφή ανάλογα την περίπτωση