Ε, ναι! Είναι μερικά πράγματα που δεν καταπίνονται.
Κάποτε κτυπούσε το τηλέφωνο κι ήταν ο Μακρόν «Bonjour Emmanuel», του έλεγες με τα ολίγα …περσικά που εγνώριζες. «Comment ça va ? Η Μπριζίτ τι κάνει; Όλα καλά στις Βερσαλλίες;». Χώρια εκείνη η αξιαγάπητη η Μέρκελ, που σε είχε σαν παιδί της κι όλο μητρικές συμβουλές, σου έδινε η γλυκούλα μου…
Ω! οι ωραίες μέρες, που έλεγε κι ο Μπέκετ. Τώρα, το πολύ- πολύ να σε πάρει τηλέφωνο καμιά Γεροβασίλη ωσάν αγγελιαφόρος σε τραγωδία «Ωιμέ! τι κακό που μας βρήκε» και τα τοιαύτα. Διότι, όπως έλεγαν οι παλιοί, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Έφυγες; Τέλειωσες. Κι αν δεν το κατάλαβες, σε τέλειωσε το poulain, που αντί για ευγνωμοσύνη σε σπρώχνει αδίστακτα στο γκρεμό. Διότι έτσι είναι οι νέοι. Σκληροί κι αχάριστοι, κανένα σέβας πια. Μπορώ ως εκ τούτου να κατανοήσω τη θλίψη, την απόγνωση, την απελπισία και το θυμό σου βεβαίως. Αλλά…
Το άλογο τώρα είναι ο Στέφανος. Τρέχει αχαλίνωτο κι ασέλωτο, με τα στήθη προτεταμένα κόντρα στον άνεμο, στις βροχές, στις καταιγίδες. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Συνεπικουρούσης ασφαλώς και της αμφίεσης με τα μπλουζάκια τα κοντομάνικα εν μέσω χειμώνος ως επίδειξη του νεαρού της ηλικίας και της αρίστης φυσικής κατάστασης του ατόμοθυ. Διότι και τούτα είναι απαραίτητα στο εναλλακτικό life style, που οικοδομείται αυτή τη στιγμή στο κόμμα της υποτιθέμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ζογκλέρ στην πίστα είναι ο άνθρωπος (βλέπε συνέδριο), μάγκας στα καφενεία (του Βόλου ειδικώς), στοργικός με τους παππούδες που κλαίνε στον ώμο του -κατά δήλωσή του-, με την τσάπα στα τρακτέρ της αγροτιάς, γαλαντόμος με τα λεφτά (αυτό να λέγεται), μπαρόβιος τη νύχτα και πιστός θαμών των τηλεπρωινάδικων τη μέρα αλλά και σαν έτοιμος από καιρό να καρατομεί όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι. (Για πόσο καιρό δηλαδή ακόμη, νόμιζε ο Πολάκης, ότι θα κάνει αντάρτικο; Κι εκείνος ο Τεμπονέρας, να πατάει σε δυο βάρκες, πού το ξανάδε αυτό;)
Κι αν του λείπει η ιδεολογική κατάρτιση κι αν δεν καταλαβαίνει –ή δεν θέλει μάλλον να καταλάβει- τι χρειάζονται τα κομματικά όργανα, το καταστατικό, οι διαδικασίες κλπ, τι έγινε; Μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Είδαμε τα χαΐρια μας και με τους σπουδαγμένους στα κομματικά θρανία, που όταν έφτασε η ώρα να κυβερνήσουν, νόμιζαν ότι θα γινόταν με λαϊκές κομμούνες, αφορισμούς και τσιτάτα, καλή ώρα του τύπου «Go back, κυρία Μέρκελ, go back, κύριε Σόιμπλε, go back, κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης»! Χώρια, που παρά λίγο να είχαμε το βαρουφάκειο παράλληλο νόμισμα και κουπόνια (ούτε μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο…).
Τουλάχιστον τούτος εδώ, δεν κρύβει τίποτε. Κι αυτά που δεν θέλει να πει, φανερά είναι! Όταν απολύει και προσλαμβάνει ως πρόεδρος πολυεθνικής, όταν λέει «το κόμμα μου», όταν διακηρύσσει ότι θα γίνει πρωθυπουργός, τι δεν καταλαβαίνει κανείς, πέρα από το ότι, τους κατσικώθηκε; Εκτός βέβαια κι αν οι άνθρωποί εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν από καιρό να αλλάξουν κόμμα αλλά δεν το έλεγαν. Δικαίωμά τους κι αυτό. Και σε τέτοια περίπτωση ευτυχώς, που βρέθηκε ο Κασσελάκης και τους διευκόλυνε στη μετάλλαξη.
Ένα αγκαθάκι υπάρχει μόνο, εκείνο το μονοψήφιο νούμερο, που βγάζουν για τις Ευρωεκλογές οι δημοσκοπήσεις αλλά εδώ μπορεί να δανειστεί επί του παρόντος την εφευρετικότητα του Αλέξη, όταν μας έλεγε, ότι είναι πληρωμένες. Διότι η πονηριά ποτέ δεν έλειψε από τον Τσίπρα. Και η ίντριγκα και οι μηχανορραφίες, όλα τούτα τα ωραία στο σύμπαν του ήταν, κι ας έβγαινε μετά, με χαμόγελο καλού παιδιού να παριστάνει τον άμεμπτο, τον αθώο και αναμάρτητο. (Έπιασε κι αυτό για μερικά φεγγάρια)
Για την πολιτική εξυπνάδα του ωστόσο, και τη διορατικότητά του …μηδέν εις το πηλίκον. Πόσο αφελής πια, πόσο λίγος… Να την παθαίνει από νεοσύλλεκτο της πολιτικής, μειράκιον, που μόνη χαζομάρα του ήταν, ότι δεν πήγε κατ’ ευθείαν σε εσωκομματικές εκλογές; Για να καθαρίσει μια και καλή. Από πάτρωνες και από δελφίνους. Αλλά μαθαίνει γρήγορα, Την επόμενη φορά.
Διαβάστε επίσης
Έλλη Ανδριοπούλου: «Θα πέσεις εκατό φορές πριν σταθείς»
Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι.
Διαβάζονται Τώρα
