Ξυλόσομπες και τζάκι για κάθε σπίτι! Κουπόνια για τα κάρβουνα στο μαγκάλι, διότι θα μπει δελτίο. Αλλά και πιο σύγχρονες ανέσεις, όπως ισοθερμικά εσώρουχα, θερμοφόρες και παπλώματα, που θα κληρώνονται ανά δεκαήμερο!

Και στα κρυφά θα φεύγουν απεσταλμένοι για τη Μόσχα, μήπως και μας λυπηθεί ο τσάρος -την άλλη φορά σχεδόν μας έκραξε– και κάνει καμιά εξαίρεση για μας…

Αναβαθμισμένο και κυρίως στοχευόμενο στο ζήτημα της ενεργειακής κρίσης υπολογίζεται να είναι το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Αν είναι κατά το φθινόπωρο, η εικόνα των επερχόμενων κρύων μηνών υπέρ του θα λειτουργήσει. Αν πάλι γίνουν άνοιξη, ο κόσμος μόλις θα έχει βγει από έναν δύσκολο χειμώνα, άρα με τις μνήμες νωπές θα σπεύσει να υποστηρίξει την παράταξη που ουδέποτε τον διέψευσε!

Εξάλλου ο επαναπροσδιορισμός των στόχων είναι καθήκον κάθε σωστού ηγέτη.

Τι μας έταζε ο Τσίπρας προεκλογικά το 2014; «Από το 2015 δεν θα υπάρχει ΕΝΦΙΑ – και αυτό είναι δέσμευση», μας έλεγε. Αλλά και την δέκατη τρίτη σύνταξη θα επανέφερε και μειώσεις στις συντάξεις δεν θα έκανε και το αφορολόγητο θα αύξανε και τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις θα προωθούσε και …και… Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω καν τα μνημόνια και τις περήφανες διαπραγματεύσεις επ΄ αυτών, διότι η ιστορία που έχουν γράψει, είναι ανεξίτηλη.

Όταν όμως οι άνθρωποι έχουν ξεμείνει από επιχειρήματα, υποσχέσεις, διακηρύξεις οφείλουν να επαναπροσδιοριστούν.

Κι απ΄ ότι φαίνεται το ενεργειακό, παρ΄ ότι δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, το αντίθετο και παρ΄ ότι προκλήθηκε από έναν παλιό – και νυν; – φίλο του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην πραγματικότητα σε έναν μόνον φταίχτη: Τον Μητσοτάκη.

Ότι ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία δεν είναι πρόβλημα. Ότι κλείνει τους αγωγούς φυσικού αερίου, ούτε. Ότι αναθεωρεί ή καταστρατηγεί συμφωνίες κι από την άλλη μεριά, ότι η Ευρώπη του επιβάλλει αντίποινα και πάλι δεν μετράει. Διότι αν ήταν ο Τσίπρας στην κυβέρνηση, μπορεί ούτε πόλεμος να μη γινόταν! Μη σας πω, ότι μπορεί και να εύρισκε, έτσι στα γρήγορα, κανένα κοίτασμα, οπότε και θα άρχιζε αμέσως την εξόρυξη…

Εδώ όμως βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο. Τι έκανε ο Τσίπρας απ΄ όσα υποσχέθηκε; Όχι απλώς τίποτε, παρά πρόσθεσε κι άλλα αμέτρητα δεινά. Από την άλλη μεριά έρχεται ο Μητσοτάκης και κάνει παραπάνω απ΄ όσα είχε πει, δίνει παραπάνω και από αυτά που δεν είχε καν υποσχεθεί, και ξαφνικά έχει ο πολίτης τη σιγουριά, ότι κάποιος τον νοιάζεται. Ότι δεν θα τον αφήσει έρμαιο των γεγονότων, που συμβαίνουν παγκόσμια αλλά και στη γειτονιά μας.

Απλά, καθαρά πράγματα δείχνει η ζυγαριά με τα πεπραγμένα του ενός και του άλλου. Οπότε πραγματικά θα συμπονέσω τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που βρίσκεται σε ένα τέτοιο συντριπτικό γι΄αυτόν περιβάλλον, το οποίο είναι προφανές, ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ευθέως, παρά μόνον με τεχνάσματα της παραπολιτικής, της σκανδαλολογίας, έως και της χυδαιότητας αν θυμηθούμε τον πρόσφατο, επαίσχυντο σχολιασμό βουλευτή του για την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως.

Κι αν η Αχτσιόγλου και ο Ηλιόπουλος επέλεξαν την ημέρα, που είδαμε τις επιστροφές που υποσχέθηκε -και επίσης έκανε- ο Μητσοτάκης αναφορικά με τους λογαριασμούς του ρεύματος, για να «καταγγείλουν», ότι πρόκειται περί απάτης, μόνον για λύπηση είναι. Κινδυνολόγοι που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, ποντάροντας εξόφθαλμα και ανερυθρίαστα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κόσμος.

Δεν ξέρω πόσους και για πόσο μπορεί ακόμη να πείθει ο Τσίπρας για όλα αυτά, αλλά όπως έλεγε ένας σοφός, το ψέμα όταν επαναλαμβάνεται, κάποιοι θα το πιστέψουν. Και προφανώς εκεί βασίζεται. Ένας Μινχάουζεν όμως, που κορόιδεψε μια φορά τον κόσμο και συνεχίζει να το κάνει, πόσες πιθανότητες έχει να μην αποκαλυφθεί;

Διαβάστε επίσης:

Ο θίασος Τσίπρα σε περιοδεία, ιστορίες τρόμου κι ένα αδειανό πουκάμισο

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, τα capital controls και μια αποφράδα επέτειος

Τα εκατομμύρια των πολιτικών, οι πόθοι των Ελλήνων και η πρέφα στα καφενεία