«Τ΄ άλογο! τ΄ άλογο! ορέ Αχτσιόγλου / ο ΣΥΡΙΖΑ εχούμησε και μας πλακώνει. / T’ άλογο! τ’ άλογο! ακούς, σουρίζουν / ζεστά τα βόλια τους, μας φοβερίζουν…».

Με 41-42 βαθμούς υπό σκιάν και με πυρετό –αν όχι ανάλογο ευτυχώς, αλλά μη αμελητέο– τα οράματα είναι επιτρεπτά. Και οι υπερβάσεις στη σκέψη και στη ρίμα, επίσης.

Γιατί μπορεί να μην είχε… ακριβώς αυτό στο νου του ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, γράφοντας το γνωστό ποίημα για την ολέθρια ήττα των στρατευμάτων του Αλή Πασά από τους Σουλιώτες, στρατηγούντος του Λάμπρου Τζαβέλλα, τον Ιούλιο του 1792. (Τσίπρας, Αχτσιόγλου και λοιποί, ούτε κόκκος σκόνης στο πέτο του).

Όμως παρ’ ότι έχουν παρέλθει περισσότερα από 230 χρόνια από τότε, εμείς θα κρατήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις, κάνοντας τους δικούς μας συνειρμούς.

Προσωπικώς η «αλήθεια» έλαμψε μέσα μου διαβάζοντας, ότι εκείνη η ίλη ιππικού του στρατού, που δημιουργήθηκε πριν λίγο καιρό, κάνοντας και μία αποτυχημένη πάντως, πρόβα στις παραμονές της 25ης Μαρτίου, έδωσε τη φαεινή ιδέα και για έφιππη αστυνομία!

Και δεν θα μείνω στη γνωστή παροιμία «Βρακί δεν έχει ο κ…ς μας, γαρίφαλο στ αυτί μας», άλλωστε ο Μητσοτάκης έβαλε μια και καλή τα πράματα στη θέση τους, προτιμώντας τις… καμήλες, κι άδικο δεν έχει.

Ούτε, ότι η Αθήνα θα αναζητούσε πλέον νέο τρόπο καταστολής ταραχών, χρησιμοποιώντας τις οπλές αυτών των υπέροχων πλασμάτων…

Η δική μου αμαρτία την οποία και εξομολογούμαι, είναι ότι η παρουσία εφίππων σε επίσημες εκδηλώσεις πολύ με δελεάζει –ακόμη να ξεχάσουμε την κηδεία της Ελισάβετ με τις στρατιές της έφιππης βασιλικής φρουράς- διότι μία νότα μεγαλείου στην πεζή, αθηναϊκή πραγματικότητα θα την έδινε, το δίχως άλλο.

Φαντάζεστε αίφνης την Αχτσιόγλου πάνω σε άλογο για την ενθρόνισή της στην αρχηγία του κόμματος; (Λυπάμαι Ευκλείδη, αυτά δείχνουν οι δημοσκοπήσεις…). Να φθάνει καμαρωτή καμαρωτή στη Βουλή, κι όχι σαν την Αλίκη στο Ναυτικό πάνω σε γαϊδουράκι, αλλά σε περήφανο ίππο ράτσας, και να ξεπεζεύει στο περιστύλιο με όλη την αρματωσιά της (χαμόγελο, παράστημα, καλαισθησία κλπ);

Κι ύστερα, κρατώντας κομψά αλλά δυναμικά τα χαλινάρια του αλόγου να μιλάει στο φιλοθεάμον κοινό για το όραμά της: «μια κοινωνία ισότητας, ανθρωπιάς και ελπίδας, όπου δεν θα καθορίζονται οι ορίζοντες του καθενός και της καθεμιάς από τις κοινωνικές συνθήκες της γέννησής του»;

Οι γνωστές γενικότητες δηλαδή, άλλωστε η Αχτσιόγλου είναι πρωταγωνίστρια του ξύλινου λόγου, τον οποίο άκουσαν και τις προάλλες οι παρευρισκόμενοι στο Ωδείο Αθηνών, όπου η βουλευτίνα έφθασε, χωρίς άλογο επί του παρόντος, για την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα άλλα, δεν τα είπε, που έλεγε παλιά, όπως για το δίκαιο που το φτιάχνουν οι λαοί κι «όχι οι τεχνοκράτες της τρόικα»! Ή το άλλο

«Ήρθε η ώρα να σηκώσουμε το κεφάλι. Αν σηκώσουμε το κεφάλι, αυτοί θα είναι σκυφτοί»! Τώρα άλλαξαν οι καιροί. Αντ΄ αυτών η φιλόδοξη πολιτικός νιώθει την ανάγκη να καταθέσει αχρησιμοποίητες ως σήμερα περγαμηνές, όπως τα είκοσι χρόνια σπουδών στη μουσική, καθ΄ότι «ήμουν και πιανίστρια στο παρελθόν», κατά δήλωσή της, αλλά και το μπαλέτο και τα γαλλικά, αφού «έχω πάρει όλη την αστική κουλτούρα».

Τι σύγχυση όμως κι αυτή με το καλημέρα σας!

Μπορούν τα γαλλικά και το πιάνο αλλά και η επιλογή του Ωδείου, έχουσα σημειολογικό χαρακτήρα εν προκειμένω, να αποτελούν προάγγελο των νέων τάσεων, που επιθυμεί να προβάλλει για το κόμμα η υποψηφία;

Δηλαδή από προλεταριάτο με τα υποχρεωτικώς κρατικά σχολεία, την κατάργηση της αριστείας και τον εξορκισμό αστικών δραστηριοτήτων (η «γαλλική ανατροφή» είναι μέσα σ΄αυτές…) να πλασάρεται ως μια αστή, που στα μικράτα της ήταν φαν του Κορκολή;

Και δεν φοβάται, τι θα πει ο φίλος της ο πολλά βαρύς Πολάκης, που δεν ξέρει αυτός από Pas de cheval, Plié και Grand jeté; Ούτε μήπως την ρίξει απότομα το άλογο και αφιππεύσει ακουσίως;

«Από όνων εφ’ ίππους», Από τα ψηλά στα χαμηλά, που έλεγαν οι αρχαίοι. Ο καιρός θα δείξει.

Διαβάστε επίσης:

Γιατί ο Τσίπρας ψηφίζει Σούνιο, η ζώνη αγνότητας, ο αυνανισμός και το άλας της γης

«Στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσε, δαχτυλίδια μοίραζε κι αναπολούσε» – Στίχοι-μουσική Αλέξης Τσίπρας

Άδειασμα Μητσοτάκη σε Μηταράκη – «Όχι» στην έφιππη αστυνομία