Θα ξυπνήσει ένα πρωί ανήσυχη και φοβισμένη σαν κάποιο κακό θα ΄ρθει για να την βρει. Θα νομίσει ότι οι εφιάλτες από το παρελθόν, απωθημένοι με νύχια και δόντια θα ξαναγυρίσουν. Αλλά έπειτα θα σκεφτεί, πως όχι, πέρασαν τόσα χρόνια… Και τότε όμως, η ζωή θα την διαψεύσει. Κάποιος θα θυμηθεί το δράμα της κι οι εφημερίδες θα γεμίσουν πάλι με αναδρομές σ’ εκείνο το 12χρονο κορίτσι και τα όσα υπέφερε, όταν το εξέδιδαν για ένα πενηντάρικο… Η τηλεόραση θα κάνει «αφιερώματα» με αποκλειστικές λεπτομέρειες για τη ζωή της, οι τηλεπερσόνες θ΄ ακονίζουν τα νύχια τους, κάποιοι θα την αναζητούν στο σήμερα κι εκείνη δεν θα ξέρει πού να κρυφτεί.
Κανείς τους δεν την είχε αφήσει σε ησυχία, ούτε τότε. Όλοι ήθελαν να πάρουν ένα κομμάτι της, πριν καν καταλάβει τον κόσμο γύρω της. Με αποκορύφωμα κάποιους πολιτικούς, που είδαν πεδίον δόξης λαμπρόν στη δυστυχία της κι άρχισαν να μιλούν για λογαριασμό της και δήθεν για το καλό της, χωρίς καμιά ντροπή για ό,τι δεν έπραξαν, όταν μπορούσαν.
Τι έκανε αίφνης ο κ. Τσίπρας για τον «κοινωνικό βάλτο», όπως χαρακτήρισε την ελληνική κοινωνία στο πρόσφατο άρθρο του, προκειμένου να τον αδειάσει, να τον απολυμάνει και να διώξει τα «ερπετά» που όπως λέει, έχει μέσα; Δεν πάνε πολλά χρόνια που ήταν στην εξουσία, ο βάλτος δεν υπήρχε και τότε; Ή μήπως, επειδή δεν μπόρεσε να ελέγξει τους αρμούς, δεν άδειασε και το βάλτο; Τι μέτρα πήρε ο ίδιος για την φροντίδα, την προστασία και τη μόρφωση των παιδιών, αφού όλοι άλλοι αδιαφορούσαν κατά τη γνώμη του, κι έχει το θράσος τώρα να κρίνει και να επικρίνει, επιστρατεύοντας τους «ευαίσθητους πολίτες που δεν μπορούν πια να περιμένουν»; (Γιατί άραγε καθυστέρησαν τόσο και δεν δρούσαν επί των ημερών του;) Και ποιες είναι οι αποδείξεις του, όταν μιλάει για «κλίμα αγριανθρωπισμού και ηθικής έκπτωσης» εκπορευόμενο «από το κράτος και την εξουσία»;
Μόνον αυτός δυστυχώς, κάποιοι δικοί του και τα πληρωμένα τρολ έχουν καλλιεργήσει τέτοιο κλίμα βόρβορου τα τελευταία χρόνια. Η ηθική έκπτωση είναι όλη δική τους. Στην ιστορία θα γραφτεί, κι όχι με μικρά γράμματα η εκ του κόμματός του εκπορευόμενη αθλιότητα, που συνέδεε τον Λιγνάδη και τους βιασμούς ανηλίκων με τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, ένα σοβαρό ζήτημα, που είχε αναλάβει να λύσει ο πρωθυπουργός. Και να που τώρα επανέρχεται, αναμασώντας τα ίδια, ότι «η πολιτεία τα τελευταία χρόνια είναι απασχολημένη περισσότερο στην εμπορία ανθρώπων παρά στην προστασία τους», όπως έγραψε και εύχομαι να μην αντιλαμβάνεται ακριβώς, τι έχει πει…
Ο κ. Τσίπρας μας προσβάλλει και μας θυμώνει. Προσβάλλει την νοημοσύνη μας με τα ψεύδη του, την αισθητική μας με τη χυδαιότητά του. Και μας θυμώνει με την αδιάντροπη πολιτική εκμετάλλευση ενός τέτοιου δραματικού και σοκαριστικού γεγονότος, που μόνον αυτοκριτική θα μπορούσε να επιδέχεται από όλους μας. Γιατί η πικρή αλήθεια, πέρα από τον αδιανόητο κ. Τσίπρα είναι, ότι οι κοινωνικές δομές στην Ελλάδα υστερούν. Η κάποτε αγία ελληνική οικογένεια, που ευτυχώς κρατάει ακόμη, έχει και είχε ανέκαθεν και ένα σκοτεινό κομμάτι της, όσο κι αν θέλαμε να μην το βλέπουμε. Κι αυτό ανεξαρτήτως πολιτικών κομμάτων και κυβερνήσεων, που σημαίνει, ότι μόνον αν συνασπισθούν όλοι αυτοί, μπορεί να αντιμετωπισθεί.
Το μικρό κορίτσι από τον Κολωνό δεν καταλαβαίνει τώρα, τίποτε από όλα αυτά. Αλλά κάποτε θα μεγαλώσει. Και θα θυμώσει. Προς το παρόν το μόνο, που ίσως θα ήθελε να πει, θα ήταν να την αφήσουν, να πάει στην πλατεία για να παίξει.
Διαβάστε επίσης
Προς ΣΥΡΙΖΑ φιλική συμβουλή: Τα τέρατα δεν έχουν κόμμα