Δεν ξέρω, τι παίζει σήμερα από TikTok και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο στράτευμα. Αλλά αν απουσιάζουν, λάθος μέγα και να διορθωθεί πάραυτα. Διότι, ο Κασσελάκης έρχεται με βήμα ταχύ και ντυμένος στο χακί, καθώς η ώρα να υπηρετήσει τη μητέρα πατρίδα πλησιάζει και όλα αυτά είναι όργανα απολύτου προτεραιότητος για έναν σύγχρονο πολιτικό (έστω και ερασιτέχνη) όπου κι αν βρίσκεται. Ας το αντιληφθούν οι αρμόδιοι.

Πώς αλλιώς, θα κάνει μετάδοση του κοσμοϊστορικού γεγονότος ο άνθρωπος;

Πώς θα απαθανατίσει τις επιδόσεις του «στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι», που λέει κι ο ποιητής –τσάμπα τόσο γυμναστήριο;- πώς θα βγάλει selfie με τη γαλανόλευκη αλλά και πώς θα περάσει στην αιωνιότητα η επίσκεψή του στο ΚΨΜ σαν ίσος προς ίσους; Ή ακόμη, πώς θα στηλιτεύσει αναχρονιστικές συνθήκες, όπως εκείνο το βάρβαρο πρωινό εγερτήριο, την κατάκλιση με τις κότες, τα κοινά υπνοδωμάτια –συγνώμη θαλάμους- και τις σκοπιές μεσ’ τη νύχτα. Αλλά και πώς θα αντέξει την παντελή έλλειψη έμπνευσης στη μαγειρική, ενθυμούμενος με δάκρυα στα μάτια τα μισελενάτα πιάτα των αγαπημένων του εστιατορίων.

Έπειτα, πώς θα δίνει εντολές; Κι αν χρειαστεί να διαγράψει κάποιον; Είναι να εμπιστεύεται τύπους σαν τον Πολάκη, που δεν θ’ αφήσει κανέναν στη θέση του ή την Τζάκρη, που θα διώξει άλλους αντ’ άλλων;

Μπορώ ως εκ τούτου, να φανταστώ από τώρα την Αυγέρη να ξημεροβραδιάζεται έξω απ’ το στρατόπεδο και να οργανώνει συνέντευξη τύπου για την ορκωμοσία του αρχηγού της, να βγάζει ημερήσια δελτία των πεπραγμένων του φαντάρου, να καταγράφει τις βαθυστόχαστες σκέψεις του ως προϊόν ζύμωσης υπό αντίξοες συνθήκες και να μοιράζεται με τους οπαδούς του την αγωνία για την επιβίωσή του στις δύσκολες αυτές στιγμές της ζωής του… Θεάρεστο έργο.

Καμιά παρέλαση όμως, θα δούμε; Κανένα εμβατήριο θ’ ακούσουμε; Γιατί θα είναι άδικο να μη καμαρώσουμε το στρατευμένο παλικάρι σε καμιά στρατιωτική άσκηση, κανένα τροχάδην έστω, κανένα «Παρουσιάστε!» ή «Σκοπεύσατε!». Και τα καψόνια, προσωπικώς δεν θα με χάλαγαν αλλά αυτά, λέει, έχουν απαγορευτεί δια νόμου. Τέλος πάντων, κανονικές τιμωρίες μπαίνουν ακόμη ή κι αυτές εγκαταλείφθηκαν; Δηλαδή, αυτά που βλέπω στις ταινίες, του τύπου «πάρε 50» – push ups εννοείται- συμβαίνουν και στην πραγματικότητα ή είναι φαντασίες; Όσο για αγγαρείες, μην τολμήσω να ρωτήσω…

Άλλωστε, ποιος ασήμαντος λοχίας ή ακόμη χειρότερα δεκανέας θα είχε το θράσος να βάλει αγγαρεία σε ολόκληρο πρόεδρο κόμματος. Από την άλλη ωστόσο, όχι οποιουδήποτε κόμματος… Γιατί εδώ υποτίθεται, ότι μιλάμε για αριστερά, ισότητα κλπ. Δεν μπορεί να γίνονται διακρίσεις.

Κρίμα το παλικάρι πάντως, γιατί υπό άλλες συνθήκες, εννοώ ηλικιακές, ως και ευζωνάκι θα τον βλέπαμε με τέτοιο παράστημα, με την ωραία του φουστανέλα και το χρυσοκέντητο γιλέκο να στέκεται «κόκκαλο» στον Άγνωστο Στρατιώτη και να τον φωτογραφίζουν άχαροί τουρίστες με βερμούδες, ή να βροντολογούν τα «καρφωμένα» τσαρούχια του στην αλλαγή φρουράς. Τι υπερηφάνεια!

Αλλά έχασε εκείνος, χάσαμε κι εμείς . Τον έφαγε το Αμέρικα, που μας παίρνει τα καλύτερα παιδιά, όπως θα έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδού τώρα τα ολέθρια αποτελέσματα της ξενιτιάς.

Μα, δεν θα λείψει πολλές μέρες, μόνο είκοσι, με καθησυχάζει ο προσωπικός, στρατιωτικός του εκπρόσωπος Ευάγγελος Αποστολάκης, που το βρίσκει φυσικό, ο ίδιος να έχει φάει όλη του τη ζωή στο στρατό αλλά ο πρόεδρός του ούτε από μακριά. Ησύχασα.

« Όποιος πάει στο στρατό και δεν αγανακτήσει / ή θείο θα ’χει λοχαγό ή τρέλα θα πουλήσει», λέει η λαϊκή μούσα – η φανταρίστικη εν προκειμένω- οπότε και μένει να διαλέξουμε για την περίπτωσή του.

Διαβάστε επίσης

Αλαλούμ στον ΣΥΡΙΖΑ: Ο Κασσελάκης διαψεύδει Αυγέρη – Ισχύει η κομματική πειθαρχία

Δεν ήταν απλά εθιμοτυπική η επίσκεψη της Μπουχ