Δεν ξέρω αν αυτό το βασταγερό παλικάρι θα παίξει στην επόμενη «Φάρμα» του Σταρ, σηκώνοντας με τους καλογυμνασμένους του τρικέφαλους και τις φέτες κοιλιακούς τη σκάφη του πλυσίματος, αρμέγοντας επιδέξια ατίθασες κατσίκες και βουτώντας τα φρέσκα αυγουλάκια από το κοτέτσι, διότι είναι και πολύ δυναμωτικά, όμως είμαι βεβαία, πως το άστρο του θα συνεχίσει να λάμπει στο στερέωμα. Κι αν δεν του ταιριάζει και πολύ το βουκολικό στιλ, έτσι κοσμοπολίτης που είναι, γιατί όχι ένα «Survivor» σε εξωτικά νησιά και σε παρθένες ζούγκλες, να σκάει μύτη ο αλιγάτορας και να τον κάνει τσάντα με τη μία, να δένει την κόμπρα φιόγκο και να σκαρφαλώνει με τη φίλη του την Τσίτα ψηλά στα δέντρα για ν΄ ατενίσει  από εκεί, έμπλεος αυτοθαυμασμού, το βασίλειό του. (Η κραυγή του Ταρζάν προαιρετική)

Ξέρω… Ξέρω… Ο Στέφανος είναι ο αρχηγός –πρόεδρος θέλει ο ίδιος- του ΣΥΡΙΖΑ, μόλις εκλέχτηκε πανηγυρικά, στρωμένος ο δρόμος μπροστά του -μεγάλη η χάρη και πώς θα την ξεπληρώσει στα τρωκτικά του διαδικτύου, που παρεπιδημούν  στα υπόγεια της Κουμουνδούρου – κι εγώ  προτρέχω και ψάχνω, να του βρω δουλειά;

Απλώς κάνω ένα άλμα στο μέλλον –το όχι και πολύ μακρινό, πιστεύω- όταν το κόμμα «του» θα έχει τεμαχιστεί κανονικά από κάτι οπισθοδρομικούς συντρόφους, που αδυνατούν να αντιληφθούν την πρόοδο και τα οφέλη της νέας τάξης πραγμάτων, που κομίζει στην πολιτική το «φυτεμένο» αστέρι τους. Τι να πρωτοθαυμάσει άλλωστε κανείς;

Αμερικάνικο καμπουιλίκι (σαν να λέμε ένα μίγμα Τραμπ και Πολάκη), Ρωσική μυστικοπάθεια και ραδιουργία (κάτι σαν Παππά σε ρόλο Ρασπούτιν), «Λοκατζίδικες» καταδρομές (με Αποστολάκη-Καμμένο βεβαίως), Πρωινάδικες σαπουνόπερες (Θεοδώρα Τζάκρη αυτοπροσώπως) και όλα αυτά με αρχιερέα της μεγαλειώδους κομπίνας τον ένα και μοναδικό Αλέξη Τσίπρα!

Κι έρχονται μετά, αυτοί οι νοσταλγοί του παρελθόντος -ουδόλως άμωμοι πάντως- όπως αίφνης ο Φίλης και ο Βούτσης να διαμαρτυρηθούν, ότι αυτό «δεν είναι Αριστερά». Γιατί καλέ;  Πόσο ήταν ο πήχης της αριστεροσύνης επί Τσίπρα; Βαρετό να τα ξαναπούμε. Ούτε εμείς ούτε εκείνοι τα ξέχασαν, ασχέτως αν παριστάνουν τώρα τους προσβεβλημένους ιδεολόγους, παραπεταμένους στη μιζέρια τους σαν τη Σταχτοπούτα, που οι φήμες λένε, πως επίτηδες έχασε το γοβάκι της για να το βρει ο πρίγκιπας…

Ε, λοιπόν το γοβάκι βρέθηκε. Αλλά ο πρίγκιπας θέλει να το δώσει αλλού. Ας προσέχατε, όταν βλέπατε τον Αλέξη, κάτι μεταξύ Θεού και Λένιν…

Για εμάς τους υπόλοιπους όμως, τα καλύτερα έρχονται! Θέαμα και ακρόαμα άφθονο προσφέρει το παλικάρι, άμα τη εμφανίσει. Από τα ζογκλερικά στο Εργαστήρι για ΑμεΑ –μα ντιπ για ντιπ μυαλό; – και τις υποσχέσεις, δίκην υποψηφίου δημάρχου του 19ου αιώνα, τις οποίες πάντως αναμένω να τηρήσει πάραυτα, όπως για αιρ κοντίσιον απ΄την τσέπη του κ.λ.π.  ως την «έφοδο» στο γραφείο της Βουλής μ΄ εκείνο το αμίμητο λογύδριο των εκατό λέξεων, έμπλεο θράσους, άγνοιας και ανοησίας. (Κάτι σαν τον Τραμπ, που ήθελε να καταλάβει το Καπιτώλιο)

Αυτός ο απίστευτος συνδυασμός χολιγουντιανού σταρ και άγριου πολακισμού σε ένα άτομο, δεν μπορεί να πάει όμως, χαμένος. Μια φορά στα χίλια χρόνια, που λένε. Ακόμη κι αν το κόμμα λοιπόν, καταγράψει μονοψήφια νούμερα, ακόμη κι αν οι σύντροφοι αρχίσουν να κρυφοκοιτάνε για άλλον μεσσία και τα social media, άπιστα και άκαρδα όπως είναι, τον βαρεθούν και τον εγκαταλείψουν  -έτσι την έπαθε κι ο Τσίπρας ως γνωστόν, ξεπεζεύοντας απότομα από το καλάμι του μεγαλείου – και πάλι περιθώριο καριέρας υπάρχει. Το τσίρκο αναζητεί μονίμως καινούργια νούμερα. Κι αν δεν είναι κάτι δυναμικό για τα αθλητικά μέτρα του, υπάρχει πάντα να υπενθυμίσω, και το «My style rocks» σε διευρυμένη μορφή του.

Διαβάστε επίσης:

Δημοσκόπηση MRB: Πάνω από 20 μονάδες η διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ

Μητσοτάκης: Συνεχίζουμε την ενεργητική αποτροπή, επιδιώκουμε συνεργασία με την Τουρκία για τη μείωση των ροών

Στέφανε Κασσελάκη: «Αριστερά όπως μπαίνεις ή Αριστερά όπως βγαίνεις;»