«Τον αγαπώ τον αγαπώ, τον αγαπώ/ Αυτό είναι το δράμα μου / Και τα παράπονα που έχω να του πω…». Δεν του το τραγούδησε, άλλωστε πώς να παραβληθεί με τη φωνή της αξέχαστης Βίκυς Μοσχολιού, χώρια που έχω βάσιμες υποψίες ότι είναι -και- παράφωνος. Προτίμησε κάτι καλύτερο. Μια δημόσια ανακοίνωση (που τα παίζει στα δάχτυλα φυσικά, τα επικοινωνιακά και τα αδιαμεσολάβητα). Και τι του απάντησε όμως, ο άλλος; «Δεν φτάνουν οι αγάπες!». Σωστός! Πολύ σωστός, έχω να πω. Και να θαυμάσω εκ παραλλήλου, την δυνατή φιλία και τα αγνά και αμόλυντα αισθήματα, που συνδέουν τους δύο άνδρες. Κι αυτά δεν είναι δυνατόν να τα χαλάσει μια διαγραφή. Σιγά… Άλλωστε το λαϊκό ρητό δεν λέει, πως αγάπη χωρίς πείσματα δεν έχει νοστιμάδα; Ο νεορομαντισμός στην πολιτική!
Από νεορομαντισμό και άλλα κινήματα της τέχνης δεν γνωρίζω πάντως, αν κατέχει ο Πολάκης. Σε άλλα διαπρέπει. Εξάλλου ο μισογυνισμός για τέχνη δεν νοείται, για φασιστική έκφραση καταγράφεται, με στόχο τις γυναίκες, προς τις οποίες ο εν λόγω τύπος τρέφει προφανώς μεγάλο μίσος και απαξίωση. Αλλά κι αυτές… Να να μην τον σέβονται καθόλου, να μην προσκυνάνε όταν τον βλέπουν, να μην κλείνουν το στόμα όταν μιλάει ο αφέντης…
Ως εκ τούτου λοιπόν, μέσα σε λίγες μέρες «έβαλε στη θέση τους» μερικές από αυτές – ως και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που είχε την ατυχή έμπνευση να τον καλέσει στην επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας- έτσι για να προσέχουν το φέρεσθαί τους οι υπόλοιπες, γιατί δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια, εντάξει; Κι όσο για την ομοϊδεάτισσα Λινού, παράπλευρη απώλεια δεν την λες, γιατί από κάπου της τα έχει και εκείνης μαζεμένα.
Αλλά, αφηνιασμένος ήταν και επί κυβερνήσεως Τσίπρα –πώς να ξεχάσω εκείνο το παραλήρημα του βαρύμαγκα που ήθελε να βάλει κάποιον «τρία μέτρα κάτω απ΄ τη γη» αλλά …ευτυχώς συγκρατήθηκε- να μην έχει απασφαλίσει εντελώς τώρα, που είναι στην απ΄ έξω…
Σιγά τα αίματα, λένε όμως, οι πλέον καχύποπτοι εμού, που επιμένουν ότι το κωμειδύλλιο με τον Κασσελάκη, που λαμβάνει χώρα εν μέσω θέρους, έχει πεπερασμένο χρονικό όριο, κι ότι σύντομα όλα θα ξαναβρούν το δρόμο τους. Ποιος είναι αυτός; Αδιάφορο. Έτσι κι αλλιώς χωρίς τιμόνι και χωρίς πυξίδα πορεύεται το κόμμα και κάτι σικέ διαγραφές αυτού του τύπου, όλοι ξέρουν, ότι για τα μάτια του κόσμου είναι.
Προσωπικά άλλο με νοιάζει. Η μετάλλαξη Κασσελάκη, που έχει χάσει το γέλιο και τη χαρά του το παλληκάρι. Βαριά αρρώστια περνάει εκεί μέσα στην Κουμουνδούρου, κάτι του έχουν κάνει, να μου το θυμηθείτε. Διότι μια χαρά είχαμε κι εμείς, ν΄ ανοίγουμε το πρωί την τηλεόραση και να τον βλέπουμε φρέσκο και ορεξάτο να λέει εκείνες τις ωραίες αρλούμπες του και να μας ξεκινάει καλά η μέρα. Ή να τον χαζεύουμε στο TikTok ζωηρό και ευπροσήγορο με τα χαριτωμένα του σκετσάκια κι εκείνο το αξιαγάπητο σκυλάκι σε απλές σκηνές καθημερινότητας, όπως λέμε.
Αλλά και τα ταξίδια στα νησιά νοστάλγησα, παρέα με τον προσωπικό του ναύαρχο ν΄ αρμενίζουνε στις θάλασσες, με μια κάμερα σε κάθε στεριά για να απολαμβάνουμε κι εμείς τις περιπέτειες του πειρατή της Καραϊβικής…
Μα τι ωραίες, που ήταν εκείνες οι μέρες! Ένα ταλέντο είχε κι αυτός και βάλθηκαν να το ακυρώσουν…
Βέβαια, θα μου πείτε, σε τι τον ωφέλησαν όλα αυτά, αφού στην ώρα της κρίσεως οι πολίτες ψήφισαν κόμματα κι όχι επιθεωρησιακά νούμερα. Μα, εγώ δεν λέω γι΄ αυτόν. Εμάς ωφέλησαν!
Διαβάστε επίσης:
Θοδωρής Λιβάνιος στο mononews: Έρχεται μπόνους στους δημοσίους υπαλλήλους – Τι αλλάζει στο ΑΣΕΠ
Μύκονος: Τι συμβαίνει με τις βίλες στο νησί – Οι τιμές πώλησης κι ενοικίασης