Η αντιδήμαρχος που τρομάζει
Πόσο κοντή η μνήμη πια; Μήνες μόνον κράτησε η «ποινή» της Γκαγκάκη από τον δήμαρχο Αθηναίων, που για να είμαστε ακριβείς δεν την έδιωξε από τον δήμο, απλώς έκανε δεκτή την παραίτησή της και με πολλή κόπο μάλιστα, αφού ως τηλεσχολιάστρια _βλέπε γλάστρα_ στην αλήστου μνήμης εκπομπή του Λιάγκα χυδαιολογούσαν και οι δύο για την σεξουαλική παρενόχληση που είχε δεχθεί μία φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη. Όλοι θυμούνται το περιστατικό, ανήκουστο από μόνο του, που ωστόσο ο Λιάγκας συνεπικουρούμενος από την Γκαγκάκη, που προφανώς δεν ήθελε να υστερήσει σε …σχολιασμό είχαν φθάσει μέσα σε λίγα λεπτά την ελληνική τηλεόραση στον πάτο, επιτυγχάνοντας παράλληλα και τον απόλυτο διασυρμό του εαυτού τους.
Έτσι, μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης η υπεύθυνη του Τομέα Πολιτισμού του δήμου Αθηναίων και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τεχνόπολις τότε, μας είχε δείξει πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ο άνθρωπος … Όπως είπα όμως, κάποιοι νομίζουν, ότι η μνήμη δεν κρατά ούτε μερικούς μήνες.«Αντιδήμαρχος Εξωστρέφειας και Κοινωνίας των Πολιτών ορίστηκε η Κατερίνα Γκαγκάκη μετά από απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη. Μεταξύ των αρμοδιοτήτων της, η προώθηση της εξωστρέφειας του δήμου και η προβολή της πόλης», διαβάζω σε ανακοίνωση του δήμου. Προσωπικά δεν θα άφηνα με τίποτε κάποιον σαν την εν λόγω κυρία να «προβάλλει» την Αθήνα. Θα τρόμαζα για την ακρίβεια. Γιατί πώς μπορεί να αναλάβει κάποιος μια τέτοια υπεύθυνη θέση, όταν αδυνατεί να ξεχωρίσει, πού είναι το χιούμορ και πού η χυδαιότητα, πού είναι το σχόλιο και πού ο σεξισμός. Διότι περί αυτού πρόκειται. Μπορεί λοιπόν να αποδεχόμαστε την μετάνοια των ανθρώπων, όλοι κάνουμε τα λάθη μας, και η κυρία Γκαγκάκη προσπάθησε πράγματι με διάφορους τρόπους να απολογηθεί, όμως ακόμη κι αν τη συγχωρήσουμε, κάποιος πρέπει να πει και στην ίδια αλλά κυρίως στον Κώστα Μπακογιάννη, πως το πείραμα έγινε άπαξ και απέτυχε. Άλλωστε η ευθύνη είναι απολύτως δική του.
Και η ντροπή της μάσκας
Όταν βλέπεις τον Τσιόδρα στην Επίδαυρο ή στην Ρωμαϊκή Αγορά καθιστόν ωραία ωραία στην θέση του αλλά χωρίς να βγάζει τη μάσκα. (Γιατί εκείνος ξέρει, ότι οι αποστάσεις δεν επαρκούν). Όταν τον βλέπεις να χειροκροτεί τους καλλιτέχνες και να τους συγχαίρει προσωπικά, χωρίς και πάλι να βγάζει τη μάσκα του. Όταν βλέπεις τον πρωθυπουργό να κάνει συσκέψεις φορώντας μάσκα κι όταν έχει επιβληθεί και μέσα στο Κοινοβούλιο, τι άλλο θέλεις ανυπότακτε Έλληνα για να καταλάβεις, πως ένα κλικ απέχουμε πάλι, κι ας βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού, από μέτρα που ούτε καν θέλουμε να σκεφτόμαστε; Γιατί ναι, μπορεί σε ένα βαθμό να μας δίνουν το παράδειγμα, όμως η πραγματικότητα είναι αυτή. «Σε σκεφτόμουν» έλεγα σε φίλη γιατρό, που όλο αυτό το διάστημα είναι φυσικά, στο νοσοκομείο. «Μη φοβάσαι, εμείς παίρνουμε τέτοια μέτρα, που είναι δύσκολο να κολλήσουμε», μου απάντησε. Στον αντίποδα η πληροφορία από άλλη φίλη: «Πήγα στην εκκλησία, όπου ήμασταν περί τους τριακόσιους ανθρώπους και δεν φορούσε κανείς μάσκα. Ο Χριστούλης θα μας σώσει, έλεγαν κάποιες γυναίκες. Ντράπηκα να την βάλω και βγήκα έξω…». Τυχερή προφανώς, γιατί μπορεί να αντιμετώπιζε τα σχόλια των παρευρισκομένων, όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Για να μην αναφερθώ σ΄ εκείνον τον ιερέα με την ανήκουστη συμπεριφορά, που χαρακτήριζε «καρναβάλια» όσους φορούν μάσκες. Και να μη θυμίσω την αμηχανία _επιεικέστατος όρος _ γενικά της Εκκλησίας απέναντι στην πανδημία και τα μέτρα που καλούμαστε να παίρνουμε, λες και ο κορωνοϊός ήρθε για να δοκιμάσει την πίστη του καθενός. Όμως βρε παιδιά, πώς αλλιώς να μας το πουν; Να μας το ζωγραφίσουν κιόλας; Πάρτε μέτρα γιατί χανόμαστε.