«Χτυπηθείτε όσο θέλετε εκεί στο υποανάπτυκτο Ελλάντα. Εγώ το βράδυ είμαι καλεσμένος με τον Τάιλερ σε γκαλά για την σωτηρία των απειλούμενων οστρακόδερμων, αύριο θα με τιμήσουν ως τον πλέον ανερχόμενο CEO Βορείου Αμερικής και μεθαύριο θα μιλήσω στο διεθνές φόρουμ για την προστασία των υπεράκτιων εταιρειών, που πλήττονται βάναυσα και αναίτια. Όπως αντιλαμβάνεστε έχω πολλές δουλειές, δεν μπορώ να ασχολούμαι με διάφορους ανθυποανύπαρκτους τύπους, που ούτε τ’ όνομά τους δεν θυμάμαι καλά-καλά, που δημιουργούν θέματα. Εγώ ήρθα να σας κάνω ανθρώπους, να σας φέρω μοντέρνες ιδέες και φυσικά να γίνω πρωθυπουργός σας. Όποιος έχει άλλη γνώμη απολύεται». (Κι εδώ να θυμηθώ δικαιολογημένα τον μεγάλο Σαλβαδόρ Νταλί όταν έλεγε πως «Είναι μέρες που νομίζω πως θα πεθάνω από υπερβολική δόση αυταρέσκειας»…)

Όπως αντιλαμβάνεστε, μόλις σας παρέθεσα μυστική -μόνον η γράφουσα την γνωρίζει!!!- επιστολή Κασσελάκη από ΗΠΑ προς Κουμουνδούρου. Αν και μπορεί να μην απέχει της πραγματικότητας, αφαιρουμένης μιας δόσης φαντασίας για την δραματοποίηση του στόρι. Έχει και τα δίκια του όμως, τι να κάνει κι αυτός, όταν το κόμμα βράζει και μαλλιοτραβιούνται όλοι με όλους ενώ χοντρές προσβολές εξαπολύονται, του τύπου «είσαι αργόμισθος» από τη μια, «τους φτύνω στα μούτρα» από την άλλη (για φτυσιές ως ανταποδοτική βρισιά είχα ν’ ακούσω χρόνια, πολύ μπανάλ μου φαίνεται). Πέτα τους εκεί λοιπόν, μερικές απολύσεις να κλείσουν τα στόματα μονομιάς. Διότι έχει και τον Τσίπρα από απέναντι με τα Ινστιτούτα του, για τον οποίο πάντως, αγωνιώ να δω, ποια τιμωρία του επιφυλάσσει στο μέλλον…

Κι εδώ που τα λέμε, τι πάει να πει «Ειρήνη και Βιώσιμη Ανάπτυξη», που μας έκανε κι αυτός συνέδριο, όπου δήλωναν όλοι κατευχαριστημένοι, ο καθένας με τον εαυτό του κατ’ αρχάς κι όλοι μαζί για τον μεγάλο πολιτικό… Πότε παρακαλώ, ήταν ειρηνιστής ο Τσίπρας και δεν το θυμάμαι; Μια χαρά δεν εξουδετέρωνε αντιπάλους με όλον αυτόν τον στρατό των πληρωμένων τρολ, συκοφαντώντας, λασπολογώντας, σπιλώνοντας ανθρώπους; Ή όταν εκστόμιζε εκείνη την ανεπανάληπτη φράση, που θα μείνει στην ιστορία για τον υψηλό φιλειρηνικό της χαρακτήρα «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» (λες και έδινε οδηγίες ο Στάλιν για αποκεφαλισμούς… ). Κι όσον αφορά την «βιώσιμη ανάπτυξη», πότε ασχολήθηκε το άτομο, που μας πήρε και μας σήκωσε πέντε χρόνια, όταν ξυπνούσαμε κάθε πρωί έντρομοι, τι είχαν σοφιστεί ολονυκτίς τα περίφημα μυαλά των σπουδαίων οικονομολόγων του, απειλώντας όχι την ανάπτυξη αλλά τη ζωή μας.

Τα θυμάμαι και ταράζομαι κάθε φορά, γι’ αυτό και αναζητώ νότες γέλιου ως αντίδοτο. Της Λατινοπούλου αίφνης, που επιθυμεί διακαώς να γίνει παρεάκι με το ίνδαλμά της, την Λεπέν, ξέρετε να συναντώνται για καφέ, να πηγαίνουν σε ντεφιλέ, να κάνουν βόλτες στα μαγαζιά και στα ενδιάμεσα, μεταξύ μιας αφράτης μαντλέν και ενός φινετσάτου μακαρόν να πετάνε και ένα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αν η Λεπέν είναι ενήμερη επ’ αυτών, κι αν πρόκειται να προστεθεί στην ακροδεξιά κοριτσοπαρέα και η Μελόνι, ούτε που θέλω να ξέρω.

Αλλά πόσο γέλιο πια με την «άλλη» αντιπολίτευση, την σοβαρή υποτίθεται, σαν να κλέβεις εκκλησία είναι. Γιατί στην Χαριλάου Τρικούπη όλοι εν δυνάμει, είναι πρόεδροι. Κι αν περνά κανείς τυχαία από κάτω, εύκολα να δηλώσει υποψήφιος. Ακόμη κι ο Δούκας σου λέει, που από το πουθενά βρέθηκε δήμαρχος, τώρα θέλει και το ΠΑΣΟΚ και γρήγορα παρακαλώ, διότι ακολουθούν και άλλοι υψηλοί θώκοι: Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρόεδρος της Κομισιόν, και πρόεδρος των ΗΠΑ, άμα λάχει να βγουν στη γύρα για αντίπαλο του Τραμπ.

Είναι να μην τα πάρει στο κρανίο ο Ανδρουλάκης, που εισπράττει προδοσία με το «καλημέρα»; Στο μεταξύ, από έργο μηδέν ο δήμαρχος, έξι σχεδόν μήνες τώρα, όλα στη χάλια θέση τους είναι. Και τα σκουπίδια και η βρωμιά στους δρόμους, και τα πεζοδρόμια με τις σπασμένες πλάκες, και οι άστεγοι και οι ζητιάνοι μέσα στον καύσωνα, και τα εξαρτημένα άτομα με την τραγική τους μοίρα και η ηχορύπανση και τα δεντράκια που πάντα λείπουν… Αλλά όπως είπαμε εκείνος περί άλλων τυρβάζει. «Πω-πω, σκόνη που σήκωσα!», είπε η μύγα που καθόταν στο πίσω μέρος του άρματος», όπως έλεγε ο Αίσωπος.

Διαβάστε επίσης: 

Απόψε κάνεις μπαμ! Η φούσκα Κασσελάκη με τον λαϊκισμό παντιέρα και αέρα πατέρα

Περάστε κόσμε! Η λεβεντιά του Έλληνα, η φραντζόλα του φούρναρη και τα εκατομμύρια του Κασσελάκη

Ένας λαϊκός αριστερός, ένα κόμμα αριστερο-δέξιο και ο κατηραμένος όφις