Μέρες, νύχτες, μήνες παραλόγου. Ένα αλαλούμ κοινωνικό και πολιτικό. Εκεί που χάνεται ο κοινός νους, η ασυνεννοησία κυριαρχεί και κόσμος μοιράζεται στα δύο. Κι εκεί που οι αρμόδιοι είναι για να δίνουν λύσεις, αδυνατούν και να τις βρουν και να τις εφαρμόσουν. Ο εχθρός – κορονοϊός επελαύνει στην πόλη κι εμείς άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μικρό απάνθισμα επιβεβαίωσης ακολουθεί:

Η οικονομία δεν θα ξανακλείσει και δεν θα θιχτούν τα δικαιώματα των εμβολιασμένων, μας λέει η κυβέρνηση. Μα είναι πρώτιστο δικαίωμά μου να είμαι υγιής, μπορώ να απαντήσω. Και κινδυνεύω διαρκώς από τους ανεμβολίαστους. Δεν θίγονται λοιπόν απλώς, καταστρατηγούνται τα δικαιώματά μου.

Οπότε έρχεται ο κ. Τσίπρας και ζητάει επιτροπή επιστημόνων κοινής αποδοχής για να εξαλείψει τον κορονοϊό. Τι σημαίνει όμως αυτό το «κοινής αποδοχής»; Ότι άλλοι είναι καλοί επιστήμονες και άλλοι όχι ή ότι άλλοι είναι ΝΔ και άλλοι ΣΥΡΙΖΑ; Οπότε αναρωτιέμαι ως πολίτης:  Έχει ο κορονοϊός πολιτικά φρονήματα;

Απάντηση δεν παίρνω, άλλωστε έχω να επιλύσω κι ένα άλλο ζήτημα, που θέτει ο Άδωνις Γεωργιάδης, ένα δίλημμα για την ακρίβεια: Εκκλησία ή κομμωτήριο; «Δεν είναι δυνατόν να εξισώνεται η θρησκεία και η πίστη με το εμπορικό κατάστημα ή το κομμωτήριο», δηλώνει. Συμφωνώ κι εγώ απολύτως. Στην πρώτη περίπτωση -και όπως λένε οι μετρήσεις- πηγαίνει το μεγαλύτερο ποσοστό αρνητών και ανεμβολίαστων, που θα φιλήσουν ευλαβικά τις εικόνες και το χέρι του ιερέα, ενώ στη δεύτερη είναι υποχρεωμένοι σε εμβόλια, σε τεστ, στα πάντα…

Εδώ στο «παιχνίδι» μπαίνει και η Ιερά Σύνοδος, η οποία «προτρέπει πατρικά» τους πιστούς να εμβολιαστούν. Για τους αρνητές ιερείς όμως, που ούτε μάσκες δεν επιτρέπουν στο ποίμνιο, δεν λέει τίποτε. (Μόνη και υψηλής σημασίας εξαίρεση εσχάτως, η πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Μυτιλήνης να ζητήσει τον εμβολιασμό των ιερέων ή την απόλυσή τους). Ότι οι εκκλησίες είναι χώροι τεράστιας διασποράς κορονοϊού είναι κάτι που περνά απαρατήρητο. Χωρίς να υπολογίζεται, από την άλλη, ότι η συμβολή τους, δια του παραδείγματος και της νουθεσίας, θα μπορούσε να είναι καθοριστική στην αντιστροφή της στάσης μεγάλης μερίδας της κοινωνίας, που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τον εμβολιασμό.

Εμβολιασμένοι ή έστω «τεσταρισμένοι» υποχρεούνται εξάλλου να είναι όλοι όσοι επισκέπτονται Τράπεζες και Δημόσιο. Ορθώς. Οι «απέναντι» όμως; Πώς γνωρίζει ο πολίτης, τι τον περιμένει; Αλλά, θα μου πείτε, εδώ πέρασαν μήνες και μήνες ώσπου να γίνει υποχρεωτικός ο εμβολισμός γιατρών και νοσηλευτών, που πήγαινες στο νοσοκομείο με σκωληκοειδίτιδα και βρισκόσουν διασωλημένος με κορονοϊό.

Και τι έχει να πει το κράτος για τον ορισμό του συνωστισμού που είναι, φυσικά, οι συγκοινωνίες; Μέτρα, απαγορεύσεις, έλεγχοι κι όταν φτάνει το μεσημέρι όλοι μαζί,  εμβολιασμένοι και μη, νοήμονες ή ψεκασμένοι, στριμωγμένοι στο ίδιο λεωφορείο. Κορώνα-γράμματα οι ζωές. Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού δεν μπορεί να προσφέρει κάτι, διατείνεται όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου. Η απάντηση είναι ότι για να κάνεις την αποτυχία και την αδυναμία σου επιχείρημα απαιτείται πολύ μεγαλύτερη τέχνη… Ας ξαναπροσπαθήσει.

«Το σημαντικό είναι να μην βλέπετε μόνο τον αριθμό των κρουσμάτων. Αυτό το οποίο μας απασχολεί περισσότερο είναι η θετικότητα», μας λέει εν τέλει ο πρωθυπουργός και μας μπερδεύει. Γιατί απ’ όλα έχουμε. Και πολλά κρούσματα και μεγάλη θετικότητα και κορεσμό στα νοσοκομεία και πολλούς θανάτους. Οπότε; Την καλύτερη και δυσκολότερη στην εφαρμογή της απάντηση, ως εκ τούτου δίνει ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεέσους. Ότι η πανδημία θα τελειώσει «όταν ο κόσμος επιλέξει να την τερματίσει», όπως λέει. Γιατί οι τρόποι πλέον υπάρχουν, ασχέτως αν δεν θέλει να αναλάβει κανείς το κόστος να τους χρησιμοποιήσει.

Διαβάστε επίσης:

Όταν ο Τσίπρας διορθώνει: «Όχι επιστήμονες κοινής αποδοχής, θα τους ορίσουμε από κοινού»…

Γεωργιάδης: Δεν γίνεται υποχρεωτικός εμβολιασμός σε ένα 40% του πληθυσμού που δεν πιστεύει στην επιστήμη

Πώς λειτουργούν από το Σάββατο λιανεμπόριο και εστίαση – Όλα τα νέα μέτρα