Έπρεπε να γίνει; Ναι! Ήταν καλό που έγινε; Ναι! Τότε, τι θέλουμε; Παραπάνω! Πολύ παραπάνω. Τα πάντα ει δυνατόν. Όλο το λογαριασμού του ηλεκτρικού, όλης της χρονιάς πρέπει να μας πληρώσει ο Μητσοτάκης.
Γιατί αν είχαμε την προηγούμενη κυβέρνηση ο κ. Τσίπρας θα μας τα είχε δώσει όλα κι όχι μόνον το ρεύμα. Θα μας πλήρωνε και το νερό. Και το τηλέφωνο. Και το νοίκι, μαζί με τα κοινόχρηστα. Και το αρνί του Πάσχα αναδρομικά και τις διακοπές του Δεκαπενταύγουστου προκαταβολικά. Χώρια τα εισιτήρια για Πάρο, Νάξο, Μύκονο, Τήνο κλπ, χώρια όλα τα διόδια και τη βενζίνη. Προ πάντων αυτή!
Και μετά; Μα είναι ερωτήσεις αυτές… Μετά θα φτιάχναμε ένα ωραίο, καινούργιο μνημόνιο, θα κάναμε κι ένα δημοψήφισμα από εκείνα τα σιβυλλικά που ψηφίζεις ΟΧΙ και σου βγαίνει ΝΑΙ, και θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Ελλάδα η ιστορία σου… (Η εντελώς πρόσφατη, την οποία ως φαίνεται, προλάβαμε και ξεχάσαμε…)
Δύσπεπτο, εξαιρετικά δύσπεπτο για τους αντιπάλους του, το έργο του Μητσοτάκη. Διότι από τη στιγμή που ανέλαβε την κυβέρνηση δεν σταμάτησε να …δίνει. Μείωση του ΕΝΦΙΑ και των ασφαλιστικών εισφορών, επιστρεπτέες προκαταβολές, μείωση φόρων. Κι εκεί πάνω στην επιδημία, που μας βρήκε μερικούς μήνες μετά, άρχισαν και οι επιδοτήσεις και διευκολύνσεις. Για τις κλειστές επιχειρήσεις και για την στρατιά των ανέργων που προέκυψαν. Ώσπου φθάσαμε, αυτό κι αν είναι θαύμα, σε αυξήσεις μισθών, που είχε να δει ο Έλληνας εδώ και δεκαπέντε χρόνια.
Πώς να το χωνέψουν λοιπόν όλο αυτό, εκεί στην μείζονα -και ελάσσονα- Αντιπολίτευση.
Πώς να χωνέψουν, ότι ο «καπιταλιστής» Μητσοτάκης τα κάνει πολύ καλύτερα και δίνει πολύ περισσότερα απ΄ ότι θα μπορούσε ποτέ ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, που διακήρυττε, ότι παλεύει για το δίκιο του λαού κι αντ΄ αυτού μας οδηγούσε με λυμένα τα φρένα στην οικονομική καταστροφή. Δεν αντέχεται η επιτυχία του αντιπάλου αυτό είναι γεγονός.
Ειδικά όταν χαίρει τόσο ευρείας αποδοχής. Γιατί ανεξαρτήτως αν έγιναν όλα τέλεια ή αν υπήρξαν παραλείψεις, η ουσία είναι, ότι στο σύνολό τους τα μέτρα ήταν επιτυχημένα. Και αυτό το μαρτυρεί η κατάστασή μας, η προσωπική αλλά και της αγοράς. Το αποδεικνύει και η πενία επιχειρημάτων, προκειμένου να υποστηριχθεί το αντίθετο. Παρ’ ότι η Αντιπολίτευση κάθε φορά να ισχυρίζεται, πως οι παροχές σημαίνουν εκλογές -κάτι που διαρκώς διαψεύδεται-, γιατί στο δικό τους μυαλό δίνεις μόνον για να πάρεις, με το γραμμάτιο να εξοφλείται όσο το δυνατόν γρηγορότερα…
Θα συμφωνήσω βεβαίως, ότι ο κ. Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός, που είναι, θα έπρεπε να έχει καλύτερα «κονέ», με καμιά Πυθία ενδεχομένως, ώστε να του προβλέψει την πανδημία, που θα ερχόταν από την μακρινή Κίνα -κάτι σαν «Είπατε τω πρωθυπουργώ μεγάλο έρχεται κακό…»- και ασφαλώς αυτό είναι μία παράλειψη, που θα πρέπει οπωσδήποτε να διορθώσει. Για μην πω για τον πόλεμο του Πούτιν, που μας τίναξε όλους στον αέρα, αλλά, αν αγαπητοί μου ήταν ο Τσίπρας στην κυβέρνηση θα του το είχε σφυρίξει από πριν και θα είχε πάρει(;) τα μέτρα του… Αστεία πράγματα…
Λένε, ότι για να πας «μπροστά» στην πολιτική δεν πρέπει να κοιτάς ποτέ πίσω. Και κυρίως να μην έχεις τύψεις. Πρώην υπουργός Πολιτισμού, όταν τον είχα ρωτήσει, γιατί κάνατε ό,τι το δυνατόν για να μην γίνει το Μουσείο Ακρόπολης, μου είχε απαντήσει κυνικά: «Στο πλαίσιο της αντιπολιτευτικής πρακτικής μου». Το γεγονός, ότι προσπαθούσε να καταστρέψει ένα έργο, που στη συνέχεια έκανε υπερήφανη τη χώρα, πλην των εσόδων που μπαίνουν στα κρατικά ταμεία, δεν τον απασχολούσε. Σημασία είχε μόνον η προσωπική και κομματική του ανέλιξη. Οι όποιες ομοιότητες καθόλου τυχαίες.
Διαβάστε επίσης:
Μητσοτάκης: Αντικειμενική αναγκαιότητα η αυτοδυναμία – Δηλώνω παρών για το μέλλον της χώρας
