Βαρουφάκης εδώ. Μείνετε συντονισμένοι.

Τσίρκο. Να δούμε τον Βαρουφάκη σκαρφαλωμένο στα κάγκελα του Πολυτεχνείου και να φωνάζει στα ΜΑΤ «ελάτε κατεβάστε με, αν σας βαστάει» και να μας περάσουν όλα. Και καραντίνες και κορονοϊοί, τα πάντα!

Στο δραματικό θέατρο του παραλόγου που παίζεται εδώ και μήνες στη χώρα, με την πολιτεία να προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια ανεξέλεγκτη πανδημία εν μέσω ορισμένων ανεξέλεγκτων πολιτών, η θεωρούμενη ως «αντίσταση» με το πρόσχημα της επετείου του Πολυτεχνείου, έχει άμεση σχέση με την άρνηση της μάσκας και την συνωμοσιολογία, που ακόμη και τώρα καλά κρατεί.

Γιατί η απόλυτη ανευθυνότητα είναι και πάλι εδώ. Πολύ θα ήθελε βεβαίως ο Βαρουφάκης να τον συλλάβει ο Χρυσοχοΐδης, διότι πώς θ’ ακουστεί αλλιώς ο άνθρωπος;

Κάποτε, σε μια «αθώα» εποχή, που ο Βαρουφάκης αρθρογραφούσε σε ένα σάιτ, έλεγαν ότι, όταν ανέβαινε το κείμενό του, έπεφτε το δίκτυο απ’ όσους προσπαθούσαν να μπουν μέσα για να το διαβάσουν. Μεγαλεία δηλαδή! Τέτοια και τόση απήχηση είχε ο ίδιος και οι γοητευτικά ακαταλαβίστικες θεωρίες του…

Μηδένα προ του τέλους όμως, όπως έλεγαν οι αρχαίοι που κολλάνε παντού…

Διότι η άνοδος του ανθρώπου στην εξουσία και η εφαρμογή όλων αυτών των υπερφίαλα διατυπωμένων απόψεων απέδειξε απλώς τη φούσκα τους, στέλνοντας αυτόν στα σχοινιά κι εμάς στην αγκαλιά του Τσίπρα. 

Στις 28 Οκτωβρίου, πριν από λίγες μέρες δηλαδή, δεν είδα τον Βαρουφάκη να παρελαύνει στο Σύνταγμα. Είναι μικρότερη επέτειος η 28η Οκτωβρίου από την επέτειο του Πολυτεχνείου; Ούτε στις 25 Μαρτίου, την άνοιξη, έσπασε την καραντίνα για να κατέβει βροντοφωνάζοντας «γιούρια» στους δρόμους. Κι αυτή, μικρότερη επέτειος;

Για το ΚΚΕ, που θέλει κι αυτό να κάνει διαδήλωση, διαβεβαιώνοντας πάντως πως θα τηρήσει όλα τα υγειονομικά μέτρα, τις αποστάσεις και ό,τι άλλο, δεν έχω τίποτε να πω. Δυστυχώς καμία επαφή με την πραγματικότητα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το τσίρκο Βαρουφάκης θα δώσει παράσταση την Τρίτη. Στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο, θα εξαρτηθεί. Μείνετε συντονισμένοι.

Ποιος θα σώσει το Πολυτεχνείο;

Και τώρα ας έρθουμε στο ίδιο το Πολυτεχνείο. Ως κτήριο, πέρα από το σπουδαίο μήνυμα που κουβαλάει. Πού είναι λοιπόν όλοι αυτοί που θέλουν να τιμήσουν πάση θυσία την επέτειο, ενώ από την άλλη επιτρέπουν την καταστροφή, την βεβήλωση, την αλλοίωσή του όλα αυτά τα χρόνια; Τα κόμματα, -κάποια κόμματα- ή  παραφυάδες τους «σφάζονται» κάθε τόσο θέτοντας θέμα ιδιοκτησιακού στο Πολυτεχνείο.

Κι όσο για το φοιτητικό κίνημα, αντί να προστατεύει το χώρο, επιτρέπει -ή έστω αδιαφορεί ή και συμμετέχει ενίοτε- στην ερείπωση και την απαξίωσή του.

Μόλις ολοκληρώνονται κάθε χρόνο οι τριήμερες, κατά το καθιερωμένο, «εκδηλώσεις» μένει το κτήριο ακόμη πιο βανδαλισμένο και διαλυμένο από πριν, παρατημένο στα κάθε είδους στοιχεία, που αυτοαποκαλούνται αντιεξουσιαστές ή ό,τι άλλο για να διαιωνίζεται εσαεί αυτή η αθλιότητα.

Τον περασμένο Μάρτιο, όταν έγινε η είσοδος της Αστυνομίας στο ιστορικό Κτήριο Γκίνη, που τελούσε υπό κατάληψη, το βρήκε γεμάτο από άτυχους μετανάστες, που είχαν εγκαταστήσει εκεί οι καταληψίες και ζούσαν οι άνθρωποι κάτω από τραγικές συνθήκες.

Και μόλις πριν από λίγες μέρες κουκουλοφόροι που εισέβαλαν στον γραφείο του Πρύτανη στην Πανεπιστημιούπολη τα έκαναν γυαλιά καρφιά, επειδή έχει ανακοινωθεί το σχέδιο μετατροπής του Κτηρίου Γκίνη σε μουσείο και συνεδριακό κέντρο. Διότι αντ’ αυτού, κατά τη γνώμη τους, το Πολυτεχνείο θα πρέπει να κηρυχθεί άβατο των αναρχικών, αφού θεωρούν ότι σ’ αυτούς και μόνον ανήκει. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, η πλειοψηφία δηλαδή, να ανεχτούμε την παρανομία αδιαμαρτύρητα.

Αναρωτιέται κανείς αν όλοι αυτοί αντιλαμβάνονται τον φασιστικό τρόπο επιβολής των απόψεών τους, αλλά προφανώς και όχι. Κι επίσης, διαρκές είναι το ερώτημα -αλλά χωρίς ευθείες απαντήσεις- γιατί δεν αντιδρούν όλα τα κόμματα μπροστά σ’ αυτή την καταφανή παράβαση της νομιμότητας.

Επέτειος του Πολυτεχνείου λοιπόν σε λίγες μέρες και στις πρωτόγνωρες συνθήκες του κορονοϊού, όπου πολλά πράγματα εξακολουθούν ακόμη να γίνονται για πρώτη φορά.

Θα ήταν υπερβολή να ζητήσει κανείς μια καινούργια αρχή για το πολύπαθο Πολυτεχνείο ή θα ήταν ρομαντισμός άνευ αντικρίσματος;