Αγαπητοί. Τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές τα Χειμερινά Ανάκτορα έχουν πέσει! Η επανάσταση πέτυχε!
Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που συγκλονίζουν την υφήλιο με όλες τις δραματικές λεπτομέρειές τους, τις οποίες τα διεθνή μέσα ενημέρωσης παρακολουθούν και μεταδίδουν λεπτό προς λεπτό, μένει να δούμε πού θα οδηγήσουν. Γιατί η Αγία Πετρούπολη …συγγνώμην η Κουμουνδούρου μπορεί να άντεξε στο ορμητικό ποτάμι της «πλέμπας» -κατά ορολογία του μεγάλου πολιτικού ανδρός Στέφανος – και το οχυρό της αριστεροσύνης να παρέμεινε απόρθητο αλλά τα ερωτήματα είναι πολλά:
Θα κεράσει πίτσες ο Κασσελάκης για τα γεννητούρια του νέου κόμματος ή θα τους μαζέψει πάλι τους ανθρώπους μεσημεριάτικα χωρίς ένα τρατάρισμα …ένα κάτι… Θα ποδοπατήσει με το γοβάκι της η Τζάκρη τους εχθρούς του αρχηγού της; (ιδίως εκείνη τη Γεροβασίλη, που πολλά της τα έχει μαζεμένα) ή πρέπει να κατέβει μαγαζιά για το σετάρισμα στο συνολάκι; Και εξ αντιθέτου: Θα γίνει επιτέλους πρόεδρος ο Γκλέτσος ή θα γυρίσουμε πίσω στη βαρεμάρα. Κι εκείνος ο Φαραντούρης, που περιμένει ξεροσταλιάζοντας σαν γαμπρός απ΄το Λονδίνο, τι θ΄ απογίνει; Για Πολάκη, δεν ρωτάω. Θρίαμβος!
Τι νύχτα όμως, κι αυτή. Αλλά και τι αγωνίες περνάει ο ελληνικός λαός. Στριμωξίδι, λιποθυμίες, αψιμαχίες, έφοδοι για την κατάληψη του σκυλάδικου –κάτι και για κεφαλοκλειδώματα άκουσα αλλά δεν βαριέσαι, τα έχει αυτά ο αγώνας- συνθήματα και αποδοκιμασίες, ξαναμμένα πρόσωπα, ξαναμμένες κουβέντες. Εξ ου, παρούσα και η Πυροσβεστική. Ένα τσίρκο αλλά υπό διάλυση. Με τους κλόουν να εκτελούν ακροβατικά, τους ταχυδακτυλουργούς να παριστάνουν τους θηριοδαμαστές και τους ζογκλέρ τα θηρία στα κλουβιά… Ο απόλυτος εκτροχιασμός.
Καλά να πάθουν όμως. Ας τον αφήναν να τραγουδήσει κι αυτός! Στα σκυλάδικα όλα επιτρέπονται. Και οι παραφωνίες και το μεράκλωμα και το ήπια κι ένα ποτήρι –επί του πρακτέου μπουκάλι- παραπάνω, κι ας έκανα κι έναν τσαμπουκά, πάλι αύριο φίλοι θα είμαστε και τέτοια. Αλλά την ευκαιρία τους την έχασαν. Στο πιάτο -κυριολεκτικά- τους την έφερε η μοίρα σ΄εκείνη τη συνάντηση προ ημερών σε εστιατόριο, όπου όμως τα γκαρσόνια μάζευαν τα μαχαιροπήρουνα από τα τραπέζια μη γίνει κανένα κακό. Φυσικά η σύρραξη αποσοβήθηκε, είναι πολιτισμένοι άνθρωποι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, κι όσοι περίμεναν έναν καλό καυγά απογοητεύθηκαν, αν και κρίμα, διότι θα επέρχετο μία κάποια εκτόνωσις .
Αλλά φανταζόταν κανείς, ότι ο Στέφανος, που εν μια νυκτί τον ανέβασαν στα ουράνια και γλυκάθηκε από τις φωνές των αγγέλων –της εξουσίας εννοώ- με την έμφυτη ματαιοδοξία και την αλαζονεία που τον διακρίνουν, θα αποδεχόταν την ανώμαλη προσγείωση; Θα φύγω αλλά με κρότο, τους είπε. Και αυτό έπραξε. Ως και τα «δέντρα» του 1961 επιστράτευσε (για όσους διαβάζουν νεώτερη ιστορία) καταγγέλλοντας, ότι ορισμένοι σύνεδροι είχαν ψηφίσει δύο και τρεις φορές. (Μία απόδειξη πάντως, κατ΄εμέ, ότι το back stage – Στέφανος λειτουργεί άριστα.)
Μπαμ ηκούσθη στον αέρα και τα βόλια πήγαν πέρα, έγραφε όμως, ο Μποστ. Διότι, εντάξει, από φασαρία άλλο τίποτε, αλλά τι να πάρεις από ένα κόμμα, που είναι ήδη απόκομμα; Ούτε το όνομα, ούτε η …χάρη του μετράνε πια. Επιπλέον αποχαιρέτα την και την αξιωματική αντιπολίτευση που χάνεις…
Όποιος διαφωνεί, να κατέβει από το τρένο, είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου κι αν κάποιος έπαιρνε το μήνυμα πορευόταν αναλόγως. Ή …απλώς, μπορεί να έπαιρνε το επόμενο… Άλλωστε η επανάσταση οφείλει να επαναστατεί ακόμη και εναντίον του εαυτού της.
Διαβάστε επίσης:
Kilada Hills: Χωρίς προσφορά έληξε η περίοδος αποκλειστικών συζητήσεων με επενδυτή